Een Westerse islam: realiteit of mythe?

Het debat over erkenning van moskeeën woedt volop. Zijn erkende moskeeën de beste verzekering tegen radicalisering zoals sommigen beweren, of is het omgekeerde waar? Hebben we controle op wat er in die moskeeën verkondigd wordt, of is het een vals gevoel van veiligheid dat we onszelf aanpraten?

De gewelddadige radicalisering vindt haar inspiratie in het wahhabisme, de rigoureuze en haatdragende vertaling van de islamitische geschriften. Het gaat in tegen al onze Westerse waarden en tradities en het is de betrachting van de, voornamelijk Saoedische clerici om hun verfoeilijke doctrine te verspreiden over de moslimwereld en ver daarbuiten.

En of ze daarin slagen! Ze gebruiken alle mogelijke kanalen voor de verspreiding van hun dogma’s en ze hebben er wat voor over: het is een ware miljardenindustrie die inzet op sociale media, religieus onderricht, satelliet-tv enzovoort. De religieuze literatuur hebben de Saoedi’s volledig onder controle. Ook in ons land vind je voornamelijk drukwerk met een wahhabistische vertaling, lees een radicale versie van de oorspronkelijke teksten. Deze geschriften vormen de basis voor de opvattingen van de imams die veelal vanuit de Golfstaten naar het Westen worden uitgestuurd.

We moeten de moderne moskeeën waar de Westerse islam gepredikt wordt ondersteunen, hoor ik al eens zeggen. Moeten we ons echter niet vooral de vraag stellen of de enorme invloed die de Saoedische leerstellingen hebben, een aanpassing van de islam aan onze moderne maatschappij niet danig in de weg staat? Getuige daarvan de reportage van Check-point waarbij twee journalisten undercover de zogenaamde gematigde moskeeën frequenteerden. Het gaf een ontluisterend beeld van afwijzing van onze democratie en de daarbij horende samenlevingsregels. Vrouwen die beschouwd worden als het bezit van hun echtgenoten waarbij mishandeling en polygamie aanvaard wordt omdat de wetten van de sharia belangrijker zijn dan de wetten van het Westen?

Weten dat de Saoedische leer overal aanwezig is, in stijgende mate in de moskeeën in ons land, moet ons waakzamer maken. De staatsveiligheid geeft dan wel positieve adviezen voor 20 moskeeën die willen erkend worden, maar hoe werden ze gescreend? Werd er nagegaan in welke mate er invloed vanuit die Golfstaten is? Werden de geschriften gecontroleerd die aan de basis liggen van de preken in de bewuste moskeeën, werden de preken überhaupt bijgewoond? 

Uiteraard wil de overgrote meerderheid van de moslims vredevol deelnemen aan onze samenleving, maar de invloed van dit extreme denkkader is te groot om te verwachten dat gebedshuizen geen broeihaarden zullen zijn van religieus radicalisme. Ons Vlaanderen mag daar geen sponsor van worden.

Nadia Sminate is Vlaams Parlementslid en voorzitter van de commissie Deradicalisering

Foto (c) Reporters