Er is GEEN sportnieuws!

We weten het allemaal al lang: het EK-voetbal en de Olympische Spelen zijn uitgesteld, de Belgische voetbalcompetitie is afgelopen, de voorjaarsklassiekers gaan niet door, er wordt niet getennist, niet geracet, zelfs niet gebiljart. De volgende weken en maanden is er dus van het sportfront geen nieuws. Maar vooral de audiovisuele media lijken dat niet begrepen te hebben en houden krampachtig vast aan de sportrubriek op het einde van hun nieuwsuitzendingen.

Die rubriek wordt dan gevuld met allerlei non-events, als daar zijn: beelden van lege start- of aankomstplaatsen van wielerwedstrijden, onnozele interviewtjes met sporters die hun tijd thuis al dan niet nuttig proberen door te brengen, een fragment van een oude wedstrijd waarvan iedereen de afloop al kent of – the horror! – een ‘virtuele Ronde van Vlaanderen’ van 32 kilometer en ocharme dertien deelnemers. Het is ronduit pathetisch. Ik herhaal dus: er is en er zal de volgende weken geen sportnieuws die naam waardig zijn. Niks, nada, nogabollen.

Werkloze sportjournalisten

Ik weet dat ik niet de enige ben die hier al op gewezen heeft. Jelle de Beule kaartte het bijvoorbeeld al aan in het één-programma Vandaag. Al leek Danira het niet te snappen, want haar conclusie was: ‘Ik onthou: Jelle de Beule haat sport.’ Zucht. Als oplossing stelde de Beule voor om de sportjournalisten in het systeem van technische werkloosheid te zetten. Goed idee, maar er zijn betere oplossingen.

De meeste sportjournalisten, behalve misschien Maarten van Gramberen, hebben een algemene (journalistieke) opleiding gehad, verschillende onder hen zelfs een zuiver taalgerichte opleiding. Zo is Frank Raes germanist en Filip Joos vertaler-tolk. Bovendien hebben nogal wat van deze heren gezonde culturele interesses: Joos leest wel eens een boek, Karl Vannieuwkerke ging al eens dagenlang op stap met schrijver Bart van Loo en Bart Raes werd deze zomer gespot op de Klara-cruise in Venetië.

En kunst en cultuur?

U begrijpt al waar ik naartoe wil. Jelle de Beule stipte ook aan dat het raar is dat het nieuws wel een aparte rubriek voor sport heeft, maar bijvoorbeeld niet voor kunst en cultuur. We hebben nu een unieke kans om daar verandering in te brengen.

De meeste kunstenaars werken in afzondering en hun werk gaat gewoon door: schrijvers blijven schrijven, schilders blijven schilderen, beeldhouwers beeldhouwen, componisten componeren etc. Het enige probleem is dat ze met hun prestaties, die zij anders dan de sporters wel degelijk blijven leveren, niet naar buiten kunnen komen. Geen boekpresentaties, geen vernissages, geen premières. Veel creativiteit is er niet nodig om daar interessante, mogelijk zelfs spannende reportages over te maken. De sportjournalisten en hun kijkers zullen in hun interviews eindelijk eens wat anders te horen krijgen dan clichéantwoorden als: ‘Ik denk dat ik het nog niet besef wat ik gedaan heb!’, ‘Het was afzien!’, ‘Het is een prestatie van de hele ploeg’ of ‘Dank aan al mijn supporters.’

Ik hoor u al komen: maar daar is toch geen hond in geïnteresseerd, meneer? Ik waag dat te betwijfelen. Vrijwel elke dag krijg ik een kettingmail met de vraag om een gedicht door te sturen, ook van mensen van wie ik zelfs niet wist dat ze überhaupt poëzie lezen. Webcasts van schrijvers die voorlezen uit eigen of andermans werk worden gretig gevolgd, zie Maud Vanhauwaert, Bart van Loo, Marc Reugebrink, Jeroen Olyslaegers, Koenraad Goudeseune… Het is zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog toen de interesse voor literatuur ook piekte en de boeken niet waren aan te slepen.

Kunstrubriek

Nu biedt de technologie andere mogelijkheden: een kunstrubriek in het nieuws kan er daar één van zijn.

Bovendien hebben de Vlaamse media nog iets goed te maken, zoals ik hier eerder al betoogde. Om de sportjunkies, die nu toch al afkickverschijnselen moeten gaan vertonen, niet meteen een hele cold turkey te serveren, kan de VRT beginnen met afwisselend de (ersatz)sportrubriek en een cultuurrubriek. En als we cultuur simpelweg definiëren als ‘alles wat de mensheid onderscheidt van de dierenwereld’ en dieren vooralsnog niet aan sport doen, kan de sport later zelfs geïntegreerd worden in die nieuwe cultuurrubriek. Ons wacht een heerlijke, nieuwe wereld na de coronacrisis. Alleen: wie durft?