Franstaligen luisteren alleen als Vlaams Belang in de frontlijn staat

‘De Franstaligen luisteren enkel naar de Vlaamse kiezer als die het Vlaams Belang in de frontlijn zet’, antwoordde ik op mijn N-VA-collega Cieltje Van Achter, die een stem voor VB in Brussel een verloren stem noemt.

Dat de Brusselse Franstaligen ernstig werk maken van hun frontvorming, over de grenzen van meerderheid en oppositie heen, is niet onopgemerkt voorbijgegaan. De Brusselse PS-voorzitter Ahmed Laaouej heeft door het bekend worden van zijn onderonsjes met alle Franstalige partijen zonder de PTB een bal aan het rollen gebracht. Gewild of ongewild.

Gefaalde land

Het debat over de toekomst van dit gefaalde, geblokkeerde land en het failliete Brussel is niet meer uit de aandacht weg te houden. Het toont enkel aan hoe dramatisch de Belgische situatie is. Alle ogen staan gericht op 2024. Er staat veel op het spel. Langs Franstalige kant is men extra zenuwachtig door de afnemende centrale financiering. Tel dat op bij de hoog oplopende begrotingstekorten en snelle schuldopbouw bij de Brusselse en Franstalige overheden, dan is het duidelijk dat er iets moet gebeuren.

De ontboezeming van de anders zo nederige minister-voorzitter van de Brusselse regering Rudi Vervoort (PS) om N-VA op te nemen in de Brusselse regering, is opvallend. Die man doet zijn mond niet open, wanneer hij daarvoor van zijn collega’s PS-bonzen Laaouej en Close geen groen licht heeft gekregen. De paringsdans richting N-VA is ingezet, omdat PS opnieuw een blokkering in Brussel ziet opduiken. Om een regering te vormen in het tweetalig Hoofdstedelijk Gewest is een meerderheid nodig in elke taalgroep. Het aantal Nederlandstalige zetels in het Hoofdstedelijk Parlement is vastgelegd op zeventien. Men wil Vlaams Belang, Agora en PVDA, die net als CD&V over één Brusselse zetel beschikken, niet meetellen maar men moet wel negen zetels vinden voor die meerderheid.

Goed bestudeerde peilingen

PS heeft de peilingen blijkbaar goed bestudeerd. De situatie voor de klassieke partijen en een overwinning voor zowel N-VA als Vlaams Belang heeft hen aan het rekenen gezet. De Nederlandstalige Brusselse regeringspartijen beschikken nu over tien zetels. Met een reserve van één CD&V-zetel zijn dat er elf. De Franstalige socialisten zien dus een blokkeringsminderheid opdoemen in handen van een mogelijk front tussen Vlaams Belang en N-VA.

Om in 2004 een Vlaams Belang-blokkeringsminderheid te verhinderen, heeft men de regels aangepast door lijstverbindingen tussen de klassieke partijen aan te gaan. Nu legt men het anders aan boord en maakt men een opening richting N-VA. De kiezers voor beide Vlaams-nationale partijen krijgen mogelijks het lot van de Brusselse machtspartijen in handen. Het feit dat het Vlaams Belang in Brussel afstevent op een goede score en in de rest van Vlaanderen de grootste partij zou kunnen worden, is de enige reden voor Franstalige machtspartijen om eieren voor hun weinige Brusselse geld te doen kiezen.

Verloren stem?

Daarom acht ik het zeer onverstandig van mijn N-VA-collega Van Achter een stem voor mijn partij af te doen als een bij voorbaat verloren stem. In een democratie bestaan geen verloren stemmen. Enkel een massale stem voor het Vlaams Belang geeft het schokeffect, waardoor er in Brussel iets kan bewegen en geeft uitzicht op een positie waar Vlaanderen haar lang bevochten autonomie kan opeisen vanuit een eigen sterke positie.

Daarom herhaal ik mijn oproep die ik in een eerder interview heb gedaan. Mijn stelling is duidelijk: samenwerking tussen N-VA en Vlaams Belang is een realistische optie, ook in Brussel. Als ook PVDA in 2024 beter zou presteren dan verwacht, dan wordt het voor alle traditionele partijen erg moeilijk om ook maar iets zonder ons te doen. Rekent PS op een gebrek aan Vlaams strategisch inzicht? Is dat de achtergrond van het op het eerste gezicht onverwachte voorstel van de Brusselse regeringsleider Vervoort? Hij kreeg opvallend weinig tegenwind.

Gemeenschapsbevoegdheden

De Brusselse machtspartijen azen al lang op gemeenschapsbevoegdheden die ze gaandeweg loswrikken uit de armlastige Franse Gemeenschap. Dat de Vlaamse Gemeenschap haar hoofdstad Brussel niet wil loslaten en daar niet in meegaat, is hen een doorn in het oog. Het onder controle brengen van de gezondheidszorg is op dit ogenblik hun voornaamste doel. Meer en meer sectoren uit de Franse Gemeenschap worden in de gemeenschappelijke gemeenschapsconstructie ‘ingekanteld’. Die bicommunautaire bevoegdheden moeten gelijkwaardig door Nederlandstaligen en Franstaligen worden bestuurd.

In de praktijk heeft Elke Van den Brandt (Groen) haar collega Alain Maron (Ecolo) volledig vrij spel gegeven aan de knoppen van de huidige gezondheidsbevoegdheden. Het overhevelen van de volledige gezondheidszorg naar het zogenaamde bicommunautaire niveau in Brussel is de natte droom van de Franstalige machtspartijen. Het is duidelijk dat men van het buitenspel zetten van de Vlaamse Gemeenschap in Brussel een prioriteit wil maken en daarvoor zelfs N-VA denkt te kunnen inschakelen.

Wallonië en Brussel

In het confederale organigram ziet N-VA Brussel bestuurd als een stadsgewest met een nationaliteitskeuze voor de persoonsgebonden materies die dan vanuit Wallonië en Vlaanderen worden beheerd. Ik raad aan dringend dat schema te herzien.

Het schema van het Vlaams Belang snijdt de band tussen Wallonië en Brussel door zoals ook de doorsnee Brusselaars het zelf voor ogen hebben. Brussel wordt dan geen eiland in Vlaams grondgebied, maar als echt tweetalig hoofdstedelijk gebied geherintegreerd in haar natuurlijke ommeland. Franstalige Brusselaars krijgen autonomie voor hun cultuurgebonden bevoegdheden. Elke stap in de richting van meer gemeenschapsbevoegdheden voor Brussel en meer band met Wallonië zou de historische vergissing die de Brusselse gewestvorming is, nog groter maken.