JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Haast en spoed is elders wél goed

spoedprocedure vreemdelingeninschrijving geen Antwerpse uitvinding

Daniël Walraeve2/8/2013Leestijd 2 minuten

Discriminatie in Antwerpen! Niet voor het eerst sinds het aantreden van de nieuwe coalitie onder leiding van burgemeester Bart De Wever (N-VA) ontstond deze dagen met het snelloket voor extra betalende vreemdelingen een rel in en tot ver buiten de Scheldestad. Maar is het denkspoor wel zo nieuw? Doorbraak maakte exclusief gebruik van een weinig bekende onderzoeksmethode die voor de meeste journalisten wellicht ontoegankelijk is: www.google.com [http://www.google.com/].

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Antwerps schepen van loketten Liesbeth Homans (N-VA) heeft in haar volgehouden zoektocht naar financiering voor de huisvesting van het vreemdelingenloket een nieuw denkspoor gevonden. Vreemdelingen die dat wensen, zouden in de toekomst een extra som kunnen betalen waardoor hun procedure versneld kan worden afgewerkt. Het ‘snelloket’ van Homans werd door opposanten snel en mediageniek omgedoopt tot ‘SpeedyPass’. De kranten namen deze voorstelling gretig over en een zoveelste Antwerps relletje was geboren.

Zelfs wanneer de context van komkommertijd in rekening wordt gebracht, wekt de heisa rond de spoedprocedure stellig de indruk dat het hier een nieuw, provocerend voorstel betreft. ‘Nieuws’ is – de naam zegt het zelf – toch datgene wat eerder nog onbekend was. De kritiek op de spoedprocedure, overgenomen in de meeste media, schetst het voorstel van Homans ook als een schot voor de boeg, een onheilspellend voorteken van de aankomende N-VA-staat die dreigt wanneer de partij in 2014 een nieuwe verkiezingsoverwinning zou boeken. Het is dan ook nogal verrassend om te moeten vaststellen dat die dystopische N-VA-toekomst vandaag al bestaat, meer bepaaldin Brussel. De Kiekenfretters geven het zelf aan op hun stedelijke webstek: een inschrijving in het vreemdelingenregister kost voor iemand van buiten de EU 17,50 euro, tenzij er gebruik wordt gemaakt van een van twee mogelijke spoedprocedures. Dan wordt dat bedrag opgedreven tot 150 of zelfs 200 euro.

Misschien gaat het hier om een schrijnende discriminatie die door onoplettendheid over het hoofd werd gezien door de altijd waakzame oppositie en eeuwige kritische pers. Een eenvoudige zoekactie op internet leert echter dat ook Brussel niet alleen staat. De gemeente Bierbeek vermeldt evengoed een eventueel spoedtarief voor vreemdelingen met haast. Puurs, Aarschot, Wichelen en Laarne maken ook melding van de mogelijkheid, en dan hebben we alleen de eerste bladzijde van zoekresultaten via Google gehad.

Waar halen al die gemeenten dat toch? In het Belgisch Staatsblad, zo blijkt – opnieuw, door een snelle en simpele zoekopdracht. In een ministerieel besluit van 15 maart van dit jaar heeft minister van Binnenlandse Zaken en notoir N-VA-sympathisante Joëlle Milquet (cdh) de tarieven vastgelegd die gemeenten wettelijk mogen vragen voor spoedprocedures:

 

TARIEF voor de spoedprocedures

Elektronische identiteitskaarten voor Belgen en kaarten en verblijfsdocumenten voor vreemdelingen, bedoeld in artikel 1, eerste lid – Supplement

per optie :

Optie 1 – Extreme spoedprocedure met vervoer door firma 180,00S

Optie 2 – Spoedprocedure met vervoer door firma 116,00S

Optie 3 – Spoedprocedure met gedeeltelijk vervoer door gemeente 86,00S

Optie 4 – Spoedprocedure met volledig vervoer door gemeente 57,00S

 

Er wordt door minister Milquet uitdrukkelijk geen uitzondering gemaakt voor verblijfsdocumenten voor vreemdelingen. Het lijkt er dus op dat het voorstel van schepen Homans niet alleen perfect wettelijk is (zoals vandaag ook al aangegeven door Grondwetspecialist Stefan Sottiaux in De Standaard), maar bovendien al goed ingeburgerd is en wijdverspreid doorheen het land.

Misschien een tip voor journalisten die nog altijd in de veronderstelling verkeren dat het middelpunt van de wereld zich ter hoogte van de Meir bevindt: er is ook nog Google.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties