Heerlijk Eerlijk

Ja, ook ik kan er me aan ergeren. Een interessante discussie op sociale media vervalt vaak in een ordinaire scheldpartij. Verloren energie waardoor men soms de pertinente inhoud teniet doet. De vorm krijgt zo de overhand op de boodschap. Daarom ging ook ik in op de vraag van Hautekiet om mijn profielfoto te veranderen voor het Radio 1-initiatief #HeerlijkHoffelijk. Alleen met één belangrijke kanttekening: van mij mag iedereen schelden, schofferen en beledigen. Als passioneel verdediger van de vrijheid van meningsuiting vind ik dat de verantwoordelijkheid over de manier waarop iemand communiceert bij het individu zelf ligt.

Harde wake up call

Foutief wordt er in bepaalde – veelal politiek-correcte – kringen gesteld dat ‘de taal op sociale media verhardt’. Net door het democratische proces dat het succes van sociale media met zich meebrengt worden politici en journalisten plots geconfronteerd met de mening van hun lezers of luisteraars. Eénrichtingscommunicatie bestaat niet meer en is vandaag twee- of meerrichtingscommunicatie geworden. Publieke figuren sturen niet langer hun boodschap vanuit hun ivoren toren richting massa, maar moeten plots vaststellen dat de massa hen van antwoord dient en dat soms op een harde manier. Dat zijn natuurlijk niet de schouderklopjes die ze gewoon zijn op de redactie of van politieke medewerkers. Die deviante meningen zijn er altijd al geweest, maar anno 2016 geraken die ook tot bij hen via hun hippe smartphone. Dat plots beseffen, is een harde wake-up-call. Is het opmerkelijk dat er harde en rauwe meningen zijn? Of is het echte probleem dat de elites dit nu pas beseffen? Is het echte probleem niet dat ze er altijd blind voor zijn geweest?

Heerlijk hypocriet

Ondertussen zie ik dat zelfs Els Keytsman – directeur van Unia, het interfederaal centrum voor gelijke kansen – in het kader van de Radio 1-actie vleugeltjes heeft toegevoegd aan haar profielfoto. Ze vindt dat ‘de campagne van de VRT als geroepen komt.’ Ze hoopt dat ‘vele internauten de digitale arena betreden en de woordenstrijd aanvatten.’ Los van het irritante feit dat enkel mensen die nog met een typmachine werken het woord internaut gebruiken, heb ik hier fundamentele problemen mee. Een overheidsinstelling die meningen van burgers screent en controleert, gaat nu zelfs hoffelijkheid misbuiken om censuur te promoten? De vleugeltjes maken Keytsman niet heilig, maar vooral schijnheilig.

Je suis – nog steeds – Charlie

Toen Urbanus destijds in overvolle parochiezalen de Paus beledigde, werd dit toegejuicht. Heilige huisjes moesten en zouden sneuvelen. Het was nodig om het debat opgang te trekken. Wanneer vandaag de Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen tijdens zijn zaalshows echter Allah beledigt, moet hij op zijn tellen passen. Dat zou ongehoord en onhoffelijk zijn. Twee maten en twee gewichten dus. Het is misschien nuttig dat Keytsman haar vorige profielfoto nog eens van onder het stof haalt: #jesuischarlie. U weet wel, verwijzend naar dat blaadje dat alles behalve hoffelijk is en alles en iedereen zo hard mogelijk probeert te schofferen. Uiteindelijk bekocht de toenmalige redactie van Charlie Hebdo het met haar leven. Met een niet nader genoemde religie lacht men immers niet zomaar.

Het politieke debat in Vlaanderen heeft geen nood aan UNIA-keurmerken of opgestoken vingertjes. Die zijn er al veel te veel. Ikzelf hou het altijd hoffelijk. Maar zodra hoffelijkheid misbruikt wordt om nog eens een debat of mening in de kiem te smoren, zal ik het niet laten om in 140 tekens iemand heerlijk hoffelijk van antwoord te dienen. Dat is heerlijk eerlijk.

Tom Van Grieken is voorzitter van het Vlaams Belang

Foto © Twitter