Het cordon doorbreken blijft een te groot risico

Zag je ook de reportages op de verkiezingsavond van de Franstalige journalisten die zich met volle goesting niet welkom voelden? Ze zijn, samen met linkse academici en politici, de grootste verdedigers van het cordon sanitaire. Ze berichten over ‘extreemrechts’, gaan er niet mee in debat, geven het geen ‘forum’ in een interview en leggen hun domme kijkers, luisteraars en lezers altijd goed uit wat er fout is. Geen recept voor wederzijdse liefde.

Intussen is de verplichte vrije tribune verschenen in Vlaanderen waarin de rol van onze media wordt belicht in ‘het drama van Ninove’. Politicologe Laura Jacobs legt in De Standaard uit dat de media Vlaams Belang — over PVDA gaat het zelden tot nooit — moeten benaderen vanuit de premisse dat ze fout is. Omdat die partij, uiteraard, ‘tegen de mensenrechten’ en de rechtsstaat is. Herinner je ook een dergelijk onderzoek in juni.

The Masked Singer

Eigenlijk bedoelen ze dat ze het oneens zijn. Maar te lui om te argumenteren, slaan ze het debat dood met de mensenrechten en de rechtsstaat. Vaak aangevuld met nog wat morele oordelen. De vraag waarom die partij zoveel stemmen haalt, die stellen ze zich niet. De vraag of die partij soms geen goede voorstellen heeft, of wel eens gelijk kan hebben, die kunnen ze zich niet voorstellen.

De media mag ‘extreemrechts’ volgens de exemplarische Laura Jacobs niet normaliseren. De schande dat iemand als Guy D’haeseleer als mens wordt voorgesteld, stel je voor. Je kon blijkbaar in de media vernemen dat de man goed kan strijken en lekkere steak kan bakken. Stel je voor dat hij volgend jaar deelneemt aan The Masked Singer. Een deel van het publiek zal dat zeker appreciëren. Aan de verkiezingsuitslag te zien zelfs een groter deel dan het deel dat juicht voor Conner Rousseau. Maar het zal niet gebeuren.

Geplebisciteerd

Het zal niet gebeuren omdat het cordon een diep ingesleten gewoonte is die ook maatschappijkritische kunstenaars niet in vraag stellen. Die maken zich enkel zorgen over de uitsluiting van PVDA. Wachten tot we Jos D’Haese zien opduiken in populaire programma’s, terwijl Guy D’haeseleer en Filip Dewinter toch witgewassen zijn door de kiezer? Zoals Conner, na zijn matrakuitspraak. Een uitspraak waar je al jaren geen Vlaams Belanger meer op betrapt.

Ook politiek is het moeilijk om dat cordon te doorbreken. Dat zal gebeuren uit politiek opportunisme, maar de kost, het risico op nevenschade, is vandaag te groot. Dat gaf Jean-Marie Dedecker tussen de lijnen toe. Het cordon doorbreken zou hem wel eens de woede van ‘het systeem’ op de hals kunnen halen.

Verder is de strikte particratie een tweede hinderpaal. De partijvoorzitter wikt en beschikt van Antwerpen tot Willebroek en Denderleeuw. En Aalst wordt gekoppeld aan Gent, Antwerpen en Sint-Niklaas, en wie weet waaraan nog allemaal… Tot daar de autonomie van de plaatselijke politiek. Tot daar het lot van het cordon.

Er komen andere tijden

De tijden zijn veranderd. Niet de media, maar de realiteit heeft verschillende programmapunten van Vlaams Belang tot bij velen gedragen opvattingen gevormd. Het cordon blijft bestaan uit gewoonte, angst en opportunisme, en door afpersing vanuit Franstalig België.

Als N-VA echt zeker is van haar zaak en echt overtuigd is dat ze beter is, dan vormt ze in de Denderstreek of in Willebroek toch gewoon een meerderheid met Vlaams Belang? Volgende verkiezing plukken ze dan de vruchten, of niet. Zoals nu.

Ondertussen blijft het afwachten wat er in Borgerhout zal gebeuren met PVDA en in enkele Waalse steden met PTB. Maar daar liggen ze op redacties, in ateliers of aula’s niet wakker van. Dé fout die ze maken, is dat ze denken dat ze slimmer zijn dan de kiezers. In Ninove of Denderleeuw is dat niet gebleken.