Het cordon tegen andere meningen

Het is een verontrustende trend bij bepaalde Franstalige activistische groepen in Brussel: wie er een andere mening op nahoudt moet van het publieke debat uitgesloten worden. Ze kunnen blijkbaar steeds moeilijker aanvaarden dat er in een democratie plaats moet zijn voor verschillende standpunten.

Neem nu het toe te juichen initiatief van het Rainbowhouse, dat wel eens wou weten hoe de Brusselse politieke partijen aankijken tegen de LGBTQIA+-rechten. Om daarover te praten waren alle democratische partijen uitgenodigd. Aan Nederlandstalige kant werd alleen het Vlaams Belang opzij geschoven, alle anderen mochten meedoen.

Cordon sanitaire

Dus ook N-VA. Maar zodra bekend was dat die was uitgenodigd, stak er een tsunami van Franstalig protest op. Volgens de zelfverklaarde inquisiteurs is N-VA immers een ‘extreemrechtse partij’ die moet worden uitgesloten. ‘Het woord geven aan N-VA is het doorbreken van het cordon sanitaire’, werd daaraan toegevoegd.

Dat cordon sanitaire kan nochtans niet tegen N-VA gebruikt worden. Wat de actievoerders ook mogen beweren, tot nader order is die partij niet extreemrechts. Maar dat is een nuance die aan Franstalige kant verdwenen is.

In hun activistische ijver en logica hadden ze meteen ook de uitsluiting van Vooruit kunnen eisen, omwille van de uitspraken van Conner Rousseau, of van CD&V, omdat het beleid van staatssecretaris Nicole De Moor waarschijnlijk weinig politiek-correct geacht wordt.

Publiek in gevaar

Het Rainbowhouse wordt verweten dat ze door N-VA uit te nodigen het publiek ‘in gevaar zou brengen door hun gewelddadige en racistische opmerkingen’. In woke-kringen wordt een gevoeligheid gecultiveerd voor toehoorders die ‘in gevaar’ zouden kunnen komen door opmerkingen in een debat. Door woorden dus.

Vandaar de gewoonte in radicale middens om ‘veilige ruimtes’ te creëren waar men enkel zijn eigen overtuiging bevestigd krijgt en niet het risico loopt blootgesteld te worden aan andere, per definitie kwetsende meningen.

Homonationalistisch

Op sociale media klonk luid dat N-VA al ‘decennia lange homofobe standpunten’ inneemt. Mocht dit zo zijn, dan zou de verontwaardiging terecht kunnen zijn.

Maar Brusselse parlementslid Gilles Verstraeten, zelf openlijk homo, die voor N-VA zou deelnemen aan het debat vroeg zich in de stadskrant Bruzz af of de actievoerders dan niet weten dat zijn partij het homohuwelijk en homoadoptie heeft goedgekeurd en dat Zuhal Demir het eerste interfederale actieplan tegen homo- en transfobie opmaakte.

Als reactie op die verdediging bewees een actievoerder creatief te zijn in zijn argumentatie. Hij beweerde dat N-VA ‘homonationalistisch’ zou zijn. Wat hij daarmee bedoelde, zei hij er niet bij. Maar eigenlijk spreekt daaruit de niet bepaald genuanceerde overtuiging dat rechtse partijen nooit te vertrouwen zijn als het over homorechten gaat.

Protest

Net zoals een week eerder bij het protest tegen de NatCom, de conventie van extreemrechtse partijen, bleek weer dat luid roepen hét middel wordt in Brussel om zijn gelijk te halen.

Want het Rainbowhouse annuleerde de debatten en probeerde dit met moeilijke volzinnen uit te leggen: ‘We kunnen niet onverschillig blijven ten aanzien van de getuigenissen die de afgelopen uren zijn afgelegd, in welke vorm ook, en betreuren het dat er mensen gewond zijn geraakt.’

We hopen dat ze met dit laatste ‘gekwetst’ bedoelen. Was de enige Nederlandstalige in het Rainbowhouse dan een vertaalrobot?

Alle andere Vlaamse partijen betreuren de beslissing toe te geven aan de protesten en het debat te annuleren.

‘Ik vind het echt hallucinant dat het Rainbowhouse een debat annuleert onder druk van bedreigingen en negatieve uitlatingen’, schreef Frederik Ceulemans (Open Vld) op Instagram. ‘N-VA en zelfs MR extreemrechts noemen is totaal verkeerd. De vraag is wie hier de extremisten zijn.’

Protofascisten

Ondertussen hangen in Brusselse bushokjes affiches van actiegroep ‘Vigilance Cordon Sanitaire’ waarin MR aangeklaagd wordt als een partij die naar extreemrechts is afgegleden. Het is een nieuw teken van de radicalisering in linkse Franstalige kringen waarbij iedereen rechts van het centrum als protofascist wordt gestigmatiseerd.

Die tendens is niet alleen te merken bij studenten en jonge activisten, maar ook sommige journalisten zijn door die evolutie aangetast. Met even weinig kennis van zaken als van het Nederlands wordt er in die kringen geen onderscheid gemaakt tussen Vlaams Belang en N-VA.

Gekleurde vragen

Zo vroeg de Libre Belgique de co-voorzitster van Ecolo Rajae Maouane niet wat ze dacht over een mogelijke coalitie met N-VA, maar wel wat ze zou doen mocht die samengaan met het Vlaams Belang.

Een dergelijke gekleurde vraag maakte voor Maouane een genuanceerd antwoord uiteraard onmogelijk, waarmee ze aan de verwachtingen van de journalist beantwoordde.

Dat soort vooringenomenheid belooft alvast voor een aartsmoeilijke regeringsvorming in Brussel te zorgen, waar Franstaligen en Nederlandstaligen eerst zelf een meerderheid moeten vinden. Benieuwd hoe dat zal aflopen mochten N-VA en Vlaams Belang op 9 juni een meerderheid van de zeventien Vlaamse zetels in het Brusselse Parlement halen…