JavaScript is required for this website to work.
post

Hier liggen hun lijken als zaden in het zand

Raf Praet11/11/2016Leestijd 2 minuten

Herdenken betekent nadenken.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Vandaag, 11 november, is een dag van bezinning, tevreden terugkijken maar ook strijdvaardig vooruitblikken. Verontwaardigd om een onnozelheid, namelijk het verwijderen van de Vlaamse Leeuw op de IJzertoren, heb ik, reeds ettelijke jaren geleden, de facebookpagina ‘De Leeuw moet op de Toren‘ gemaakt, die een schot in de roos bleek te zijn. De herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog in 2014 bleken in zich de kiem te dragen van het Vlaams ongenoegen dat deze pagina succesvol maakte; ondanks alle herdenkingen en alle aandacht voor dit verschrikkelijk conflict bleef een aspect daarvan onderbelicht: de Vlaamse strijd in en achter de loopgraven.

Voor alle Vlamingen vandaag, ofwel overtuigde flaminganten, of mensen die België nog een warm hart toedragen, is de Vlaamse strijd in de loopgraven een cruciaal moment geweest. Het was in de modder en in de storm van staal van de oorlogsjaren dat de Vlaamse beweging, die eerst een literair en cultureel tijdverdrijf was van een elite, een echte politieke volksbeweging is geworden. Niet alleen de Bart De Wevers, Wouter Bekes en Geert Bourgeois van ons land danken hun parlementszetel vandaag aan de Vlaamse strijd aan de IJzer. Het feit dat we überhaupt een Vlaams parlement hebben, nee, het feit dat wij vandaag op redacties, in universiteiten, in scholen, onze eigen moedertaal mogen gebruiken, is een verwezenlijking van onze Vlaamse jongens in de loopgraven.

Desalniettemin is de gemiddelde Vlaming zich vandaag niet bewust van het offer en het lijden van onze voorvaderen -aan wie wij eeuwige dank verschuldigd zijn. Daar komt gelukkig, stukje bij beetje, verandering in, en ik ben vereerd dat ik mijn nederig steentje hieraan mag bijdragen – ik beschouw dit mijn plicht, onder andere tegenover mijn overgrootvader Desiré Mariman, die vier jaar, net zoals vele anderen, vrouw en kinderen heeft moeten missen in ontbering en lijden. ‘De Leeuw moet op de Toren’ is omgevormd tot ‘Bloemen voor Helden‘, een historisch platform dat u elke dag mededeelt wat er zovele jaren is gebeurd -van flaminganten die sneuvelen tot sancties tegen professoren aan de vernederlandste UGent. Daarnaast zal deze pagina, in samenwerking met VOS Vlaamse Vredesvereniging, de flamingante fronters herdenken op hun honderdjarige sneuveldatum -Firmin Deprez werd reeds herdacht, de volgende zijn de gebroeders Van Raemdonck uit Temse, op 26 maart. Daarnaast ben ik als lid van een wetenschappelijk comité onder leiding van VOS, bezig met de eerste wetenschappelijke uitgave van de Open Frontbrieven, de manifesten van de fronters die elke overtuigde Vlaming in zijn boekenkast moet hebben.

Al deze activiteiten worden onbezoldigd, en in de vrije tijd gedreven door slechts één verlangen en één opgave; dat wij, levend in luxe, comfort en veiligheid, nooit het offer van onze voorvaderen mogen vergeten. Graag vraag ik u om deze pagina te blijven delen, promoten en verspreiden.

AVV – VVK – Alles Voor Vlaanderen – Vlaanderen Voor Kristus

Wij zullen ze nooit vergeten.

Foto: (c) Reporters

Personen

Raf Praet (1989) studeerde klassieken aan de universiteit van Gent. Na twee jaar als onderzoeksmedewerker in de byzantinistiek aan deze universiteit, voltooide hij zijn doctoraatsstudies in de oude geschiedenis aan de universiteiten van Groningen en Gent.  

Meer van Raf Praet
postRaf Praet7/12/2018

De Frontbeweging speelde in op de rol van de VS na het einde van de Grote Oorlog. VOS Vlaamse Vredesvereniging haalt die banden terug aan.

Commentaren en reacties