Hij over wij & zij

Veeg eerst de kleverige morele superioriteit weg die nu ongetwijfeld van deze pagina op uw tapijt dreigt te druppelen en geniet mee van het vervolg. Nog altijd Camps in hetzelfde artikeltje, voorpagina, De Morgen, 14 februari: ‘Het was De Morgen die eerder besliste het woord allochtoon uit de kolommen te bannen. Sommigen noemden dat toen symboolpolitiek, terwijl het voor de hoofdredactie niet minder dan de opheffing van het wij-zijdenken betekende.’

Hoe consequent is die krant geweest in dat edele streven? Na de aankondiging dat het woord uit het vocabularium zou worden gebannen (20 september 2012 en de dagen van discussie die er op volgden niet meegerekend) sloop het vermaledijde woord toch nog zo’n vijftien keer door de mazen van het net recht de kolommen in. Zelfs Hugo Camps liet het zich nog ontglippen maar dat was op oudejaar en dan doet elke mens wel eens gekke dingen. Die dag was Vincent Kompany aan het feest: ‘Niks nieuwe Belg, al helemaal geen allochtoon, gewoon ouwe Belg’. Camps legt niet alleen op Valentijnsdag liefdesverklaringen af.

De rode liefdesroos ging op 14 februari dus naar de stad Gent, medestrijder in het bekampen van het wij-zijdenken. De wereld volgens Camps bestaat enerzijds uit wie open en verdraagzaam in het leven staat en anderzijds wie verkrampt en benepen tussen gordijnspleet en sanseveria de buren begluurt; uit van de ene kant wie van kleur en exotisme houdt en aan de andere zijde mensen wier gemoedsrust al overhoop ligt als het grijs te veel tinten vertoont; uit liefhebbers van de bruisende avant-garde en aanhangers van Astrid Bryan; uit wie het wij-zijdenken bekampt en degenen die het omarmen; kortom tussen het warme Gent en het koude Antwerpen.

Hugo Camps schaart zich onomwonden en geëngageerd aan de zijde van de Verlichting, tegen de krachten van de duisternis. (Een mens zou haast de indruk krijgen in een soort Lord of the Rings-decor rond te lopen.) Hij laat geen kans onbenut om de goeden te loven en spaart de roede nooit wanneer de slechten dienen te worden gekapitteld.

Slotsom: Camps ziet twee soorten mensen. De eersten veroordelen het wij-zijdenken (dat is zijn ‘wij’-groep) en de anderen veroorzaken het (dat is zijn ‘zij’-groep). Zijn ‘wij’-groep probeert het wij-zijdenken te vuur en te zwaard te bestrijden.

Bent u nog mee? Ik al even niet meer. Genoemde tekst verscheen op 14 februari en werd dus daags voordien geschreven, op Aswoensdag. Dat is een dag van versterving en vasten. Men mag dus vermoeden dat de auteur in volle frisheid verkeerde bij het schrijven van het stuk. Of doet Camps niet aan versterving en vasten?

Ik krijg het in elk geval een beetje koud bij zo’n manifest gebrek aan ordentelijk denken. Maar ja, schrijver dezer regels woont dan ook dicht bij Antwerpen.