In mei vonden we deze opinie nog verregaand. Maar intussen…

In mei 2021 schreef Doorbraak medewerker Lawrence Urbain een opiniestuk waarin hij waarschuwt voor een wereld met tweederangsburgers. Na beraad besloot Doorbraak het stuk toch niet te brengen omdat het leek op doemdenken. Daar dachten we deze week aan, toen de pasjesmaatschappij in Vlaanderen alsnog werd doorgedrukt. Misschien is het de moeite om eens te herlezen wat Urbain vijf maanden geleden schreef. En wat wij toen ‘overdreven’ vonden. Hier is het artikel alsnog. 

De keuze is aan u

Vrijdag 7 mei 2021

Al meer dan een jaar gaan wij gebukt onder maatregelen die een gigantische inbreuk vormen op onze vrijheden. Maar nu is er licht aan het einde van de tunnel, zo beweren politici en virologen. ‘Nog heel even doorbijten, dan zijn we er!’ Maar, waar zijn we dan precies?

Wij staan aan de vooravond van een wereld met eerste- en tweederangsburgers: zij die zich jaarlijks vrijwillig laten inspuiten met een nooit eerder gebruikt mRNA-vaccin waarvan de gevolgen op lange termijn totaal onbekend zijn, en anderen die hier – om allerlei redenen – kritisch tegenover staan. Wie een jaar geleden voorspeld had dat deze hele corona-saga zou uitmonden in zaken als een ‘corona-paspoort’, nodig om simpelweg naar de kapper of het café te mogen, zou weggezet worden als een complotdenker of ‘wappie’.

PCR test

Nu komt deze dystopische wereld akelig dichtbij. De discussie verlegt zich intussen: ‘Ach, een coronapaspoort is toch helemaal niet zo erg?”’Maar, is dat wel zo? Hoezeer is de abnormaliteit intussen ‘normaal’? We dragen mondmaskers waarvan virologen in zowat alle landen zelf gezegd hebben dat ze niet werken. We gebruiken als maatstaf voor de ernst van de pandemie (of was het pande-media?) een PCR-test waarvan ondertussen eindeloos in wetenschappelijk onderzoek is bewezen dat deze test geen actuele besmettingen kan opsporen.

We zijn terecht gekomen in een wereld waarin gezonde mensen continu moeten bewijzen dat ze niet ziek zijn. Een wereld waarin gezonde mensen – die nauwelijks risico lopen op een ernstige vorm van corona – indirect gedwongen zijn om zich te laten inspuiten met een vaccin, om überhaupt nog op een semi-normale manier te kunnen voldoen aan basisbehoeften. Klinkt dit allemaal als de opmaat naar een terugkeer van ‘het oude normaal’?

De burger wordt gelukkig gemaakt met een dode mus. Met maximaal vier aan een tafeltje zitten in openlucht (waar de kans op besmettingen altijd al nihil was, virologen wisten dat een jaar geleden al) vieren we vandaag als de terugkeer van ‘het rijk van de vrijheid’. Werkelijk? Kijk eens om u heen en zie hoeveel camera’s met gezichtsherkenning er in het afgelopen jaar op alle straathoeken geplaatst zijn. ‘Crowdcontrol’ is het nieuwe ordewoord om de stoute burgers – die al een jaar de tegenstrijdige berichten van politici en virologen moeten slikken – in toom te houden.

Ravage van het beleid

Hoe schril steekt de arrogantie van de staatsvirologen en politici hier niet af tegenover de situatie in Zweden waar virologen, politici en burgers de handen in elkaar sloegen en waar het leven grotendeels op normale wijze doorging al die tijd? Politici zullen hier niet het lef hebben om toe te geven dat, alles in ogenschouw genomen, de Zweedse aanpak de juiste bleek te zijn. Onze bestuurders zijn met zijn allen in een fuik gezwommen en kunnen nu niet meer terug zonder gigantisch gezichtsverlies.

De ravage die het coronabeleid in ons land economisch en psychisch heeft aangericht is nauwelijks te overzien. Media, virologen en politici minimaliseren ze graag.  Intussen zijn we met zijn allen terechtgekomen in een bijzonder pervers spel: De boven-ons-gestelden gunnen de burger een klein beetje vrijheid in ruil voor gigantische controledwang.

Burgers buigen het hoofd en slikken, omdat ze weten dat de overheid de macht heeft om de weinige vrijheid die ons gegund wordt, morgen weer af te nemen. Daar is slechts een toename van het aantal positieve testen voor nodig, want de pandemie wordt grotendeels gemeten aan de hand van het aantal positieve tests. Een samenleving waarin gezonde mensen zich massaal laten testen (hoera, zelftesten en sneltesten!) is dus een zegen voor een overheid die steeds meer dwang wil uitoefenen. En zo zijn we dus in een toxische spiraal terecht gekomen waarbij de burger massadwang, controle en geringe vrijheid vrijwillig accepteert.

Geen ticket naar de vrijheid

Mij rest aan u, de lezer, nog een vraag: Hoe zult u als gevaccineerde reageren wanneer u over een paar maanden er achter komt dat het vaccin helemaal geen ticket naar de vrijheid, laat staan ‘het oude normaal’ blijkt te zijn? Wat als blijkt dat u, ondanks vaccinatie, eigenlijk ook een tweederangsburger bent die slechts beperkt vrijheid kan genieten. Gaat u zich dan afreageren op de ‘wappies’ die zich niet lieten vaccineren (de overheid zal hun wat graag de schuld geven)? Wat als het doordringt dat u – ook na indirect gedwongen vaccinatie – in een politiestaat bent terechtgekomen waarin controle en (zachte) dwang de codewoorden zijn geworden. Maakt u zich er dan makkelijk vanaf met de dooddoener: ‘Het is nu eenmaal zo?’

De komende maanden moet gekozen worden welke soort samenleving wij willen. Wie vrijheid opgeeft voor tijdelijke veiligheid zal uiteindelijk geen van beiden overhouden. Zet die televisie uit en luister eens naar uw hart, voel dat het hele narratief waarin wij ons bevinden een bijzonder wrange smaak begint te krijgen. Zoals Van Randwijk al wist:

‘Wij staan tesaam voor het gericht

Voor goed of kwaad te kiezen

Een volk dat voor tirannen zwicht

Zal meer dan lijf en goed verliezen

Dan dooft het licht’