Ja voor Vlaanderen

Het Vlaams nationaal Zangfeest is een jaarlijkse traditie. Er is plaats voor Vlaamse muziekcultuur en politiek. Op welke culturele bijeenkomst in Vlaanderen kan je zowel Peter Benoit, Armand Preud’homm en Emiel Hullebroeck horen en zingen, naast liedjes van Jan de Wilde, Boudewijn De Groot of Miel Cools én Gers Pardoel, K3 en de M-Kids? Ondersteund met dans en vlaggenzwaaien met daarbovenop een muziekkapel of drie? Er is zo maar een manifestatie in Vlaanderen, daar ben ik zeker van, het Vlaams Nationaal Zangfeest. Het heeft een lange geschiedenis maar slaagt er telkens in om zichzelf opnieuw uit te vinden.

Naast een culturele manifestatie is het Vlaams Nationaal Zangfeest, de naam zegt het al, altijd ook een politieke bijeenkomst geweest. De enige waar de brede Vlaamse beweging elk jaar nog verzamelt na het ter ziele gaan van de IJzerbedevaart. Je ziet er zowel een hele brede delegatie van de N-VA als van het Vlaams Belang, nationale kopstukken en plaatselijke mandatarissen, maar ook leden en militanten uit de brede Vlaamse beweging, van Voorpost tot het Vlaams Kruis, van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) tot de Marnixring zeg maar.

Digitaal

In de toespraak stond voorzitter Erik Stoffelen eerst stil bij de huidige cultuurpolitiek van de Vlaamse regering. Hij stelde de digitalisering van de 500^ste partituur in het licht, maar maakte daar ook een kritische bedenking bij: ‘Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat de digitalisering van ons rijk cultureel erfgoed moet gebeuren door een ongesubsidieerde vereniging als de onze.’ Volgens het ANZ past dat in een algemene teneur, ‘Wij hebben voor alle duidelijkheid niets tegen het programmeren van het werk van buitenlandse culturele grootmeesters. Maar in elk normaal land is men fier om ook eigen werk uit te voeren, zou men als het ware apetrots zijn op monumenten als Benoit, Preud’homme of Feremans en hun de plaats geven die hen toekomt. Hier loopt het enigszins anders. En daarom herhalen we hier de noodkreet van Vic Nees: speel ook het werk van onze Vlaamse grootmeesters en laat ons volk onze culturele geschiedenis ontdekken.’

In de toespraak klonk frustratie, het ANZ doet er via het digitaliseringsproject alles aan om het Vlaams cultureel erfgoed te bewaren en het modern ter beschikking te stellen. Maar heft het gevoel dat het daarbij door de overheid in de steek wordt gelaten. Ze willen graag sneller werken en meer ruchtbaarheid geven aan het werk om zo meer Vlaams werk geprogrammeerd te krijgen. Erik Stoffelen: ‘Wij vinden het normaal dat onze Vlaamse overheid inzet op een breed cultureel spectrum en investeert in de toekomst, maar wij verwachten van onze Vlaamse overheid een volwassen, complexloos cultuurbeleid dat vooruitkijkt, maar tegelijkertijd respectvol omgaat met zijn rijke verleden. Wij verwachten daarom de nodige ondersteuning voor ons digitaliseringsproject. Politici met culturele bagage én ministeriële ambities mogen een bezoekje van ons verwachten.‘

Verkiezingen

Ook de verkiezingen waren niet afwezig uit de toespraak op het Zangfeest. ‘Op 25 mei staan elke partij en elke politicus voor de keuze: terugkeren naar meer België of vooruitgaan met meer Vlaanderen.’ De ANZ-voorzitter volgde de klassieke opdeling tussen de B- en de V-partijen. En hij riep de aanwezigen op te stemmen voor V-partijen (Vlaams belang of N-VA, zonder die te noemen) Maar hij stelde ook vast dat er in B-partijen ook V-politici zaten, die ‘verdienen soms nog enige sympathie omdat ze ons behoeden voor nog meer ellende, maar ze zouden hun Vlaamse nek toch verder moeten uitsteken om hun ongenoegen met de gang van zaken te uiten. Zij bleven door het keurslijf van hun B-partijen oorverdovend stil bij de nefaste en onvergeeflijke toegevingen bij de zesde staatshervorming. Stilaan beginnen sommigen in te zien wat voor een draak men heeft goedgekeurd. Dit werd niet de Copernicaanse omwenteling die men voor ogen had, maar een veel te dure bric-à-brac staatshervorming op maat gesneden van de Franstalige politiek.’

De ANZ-voorzitter kapittelde daarna de traditionele partijen of B-Partijen. Bij Open VLD Gwendolyn Rutten omdat ze het confederalisme schrapte en Bart Somers die pleit voor regering zonder Vlaamse meerderheid na 25 mei 2014. Bij CD&V Wouter Beke die over die Vlaamse minderheidsregering warm en koud blaast en Marc Eyskens die de subsidies van separatistische partijen wil stopzetten. Ook de nauwe banden tussen PS en sp.a werden op de korrel genomen en Groen moest het ontgelden voor de inconsequentie van links om pro-monarchie te zijn.

Stoffelen riep de aanwezigen op om de medevlamingen te overtuigen om voor V-partijen te stemmen. En voegde er aan toe: ‘Meer en meer mensen zijn het beu bestuurd te worden door een Waalse haan of panda die onze moedertaal niet beheerst, zijn het beu dat we een federale regering hebben zonder Vlaamse meerderheid, zijn het beu dat belangrijke hervormingen vooruitgeschoven worden en dat Vlaamse eisen verticaal geklasseerd worden. Meer en meer mensen wachten op essentiële sociaaleconomische hervormingen die federaal geblokkeerd blijven. Velen zien samen met ons geen soelaas meer in een zoveelste bric-à-brac staatshervorming, maar staan open voor Vlaamse staatsvorming.’

Voor ANZ is het duidelijk dat enkel Vlaamse onafhankelijkheid de Belgische patstelling kan doorbreken. De ANZ-voorzitter riep dan ook alle aanwezigen op om op 30 maart naar de meeting te komen voor ‘zelfbeschikking’ in Brussel. De VVB organiseert dan samen met Catalaanse en Schotse onafhankelijkheidsbewegingen een meeting om hun onafhankelijkheidsstreven internationaal bekend te maken en op de Europese politiek agenda plaatsen. Nieuwe landen willen het recht krijgen onderdeel van de EU te blijven als ze dat voor de onafhankelijkheid als onderdeel van een land al waren. Het motto van die meeting is niet geheel toevallig, ‘Ja, voor Vlaanderen’. Enige gelijkenis met de Schotse campagne ‘Yes, for indipendence’ voor het komende referendum of het Catalaanse ‘. ‘Vi viva independencia’, is ook niet geheel toevallig.

Foto: © ANZ