LDD an sich heeft geen toekomst meer

Het bericht van een mogelijke doorstart van LDD is ook Vlaams Belang niet ontgaan. Hoewel de hoofrolspelers nog verschilden van mening, naargelang de provincie, zoals ook te lezen is in de vrije tribune van Xavier Everaert op Doorbraak. Boudewijn Bouckaert omschreef de ‘comeback’ als een kwakkel (sic) op de Oost-Vlaamse regionale televisie. Op het Vlaams-Brabantse Rob TV, plande Peter Reekmans dan weer om de opgefriste partij met nieuwe boegbeelden voor te stellen in september. Jean-Marie Dedecker hield wijselijk de boot af.

De feiten

De analyse van Jean-Marie Dedecker is correct: N-VA stelt zijn kiezers teleur. Rechtse kiezers die, al dan niet strategisch, op N-VA stemden, komen van een kale reis terug. In de feiten kopieerde N-VA het ganse LDD-programma tot zelfs het wollige communautaire programma (confederalisme) toe. De partij borg niet alleen haar Vlaamse eisen op, ze verloochende ook haar grondbeginselen, in een poging het sociaal-economische luik van het programma te realiseren. De stijgende facturen voor de gezinnen, de hogere roerende voorheffing voor ondernemers, de kilometerheffing voor bedrijven en de verschillende ontspoorde begrotingen zijn maar enkele voorbeelden die pijnlijk aantonen dat de partij, met zijn coalitiepartners, ook op dat vlak faalt. Hoe cynisch het ook mag klinken, N-VA is het beste bewijs, dat een partij – zoals LDD – die binnen België blijft redeneren en werken, het eigenlijk niet veel beter doet dan pakweg de PS.

Het moet voor rechts-liberalen voor eens en voor altijd duidelijk zijn, dat eender welke grondige socio-economische hervorming realiseren binnen België, een onmogelijk opdracht is. Wie het tegendeel gelooft, loochent de politieke geschiedenis en miskent de realiteit. Zolang LDD en N-VA niet onomwonden kiezen voor een onafhankelijk Vlaanderen en resoluut het cordon sanitair doorbreken, zijn beide partijen veroordeeld tot het rommelen in de Belgische marge. Onafhankelijkheid en frontvorming zijn in die zin niet enkel een stok achter de deur, maar dienen ook effectief te worden aangewend als hefboom om het Belgische immobilisme blijvend te breken en te overstijgen.

Een nieuwe beweging

Met de asieltsunami en het islamterrorisme, is de politieke context bovendien compleet gewijzigd ten opzichte van de gloriejaren van LDD in de periode 2007-2009. Hoewel men het natuurlijk nooit luidop zal zeggen, moeten vriend en vijand erkennen dat Vlaams Belang juist zat in zijn analyse van de massa-immigratie en de multiculturele samenleving.

De vernieuwing en verjonging van het Vlaams Belang is niet alleen de verdienste van voorzitter Tom Van Grieken en zijn team, maar kadert ook in een ruime Europese beweging. De PVV van Wilders, het Front National van Le Pen, of recenter nog de verkiezingssuccessen van Alternative für Deutschland (AfD) en de Oostenrijkse FPÖ tonen aan dat  consequent rechtse partijen de wind in de zeilen hebben. Elk van deze partijen is weliswaar geworteld in de specifieke nationale context, zo ook Vlaams Belang. De ‘rechtse golf’ waarop Dedecker zo graag wil ‘surfen’, is dus geen lokaal fenomeen voor de kust van Middelkerke, maar vindt zijn oorsprong in een veel ruimere en diepgaandere grondstroom die Vlaams Belang al jaar en dag beheerst.

Politieke scenario’s

Verschillende politieke formules tussen Vlaams-nationalisten en rechts-liberalen werden eigenlijk al gerealiseerd in de Vlaamse politieke ruimte en beoordeeld door de kiezer. Denken we hierbij aan de kartelformule Vlaams Belang-Vlott met rechts-liberaal boegbeeld Hugo Coveliers dat geen onverkort succes is geworden. Ook de onafhankelijke rechts-liberale partij LDD is vooralsnog geen vaste waarde gebleken op lange termijn. Tot slot heeft ook de interne verruiming van het Vlaams Blok/Belang niet de verhoopte resultaten opgeleverd.

In de huidige vernieuwingsoperatie heeft Vlaams Belang geen nood aan ‘affairisten en querulanten’, om de woorden van Boudewijn Bouckaert te gebruiken. Het Vlaams Belang doet er goed aan enkel leden te verwelkomen die zich volwaardig inschrijven in de standpunten van de partij. De partij is daarbij één en ondeelbaar, met erkenning van al zijn verkozenen zonder uitzondering en respect voor de geschiedenis van de partij. Geen toekomst zonder wortels.

Open deur en oproep

Niettemin geeft Vlaams Belang ook een open en positief signaal. De partij staat en heeft altijd opengestaan voor Vlaamse frontvorming rond die thema’s die V-politici over de partijgrenzen heen binden. Denken we hierbij in eerste plaats aan de Vlaamse eisen, maar ook actueler aan het stoppen en keren van de islamisering of het scherp stellen van het veiligheidsbeleid.

Voor Vlaanderen en de broodnodige sociaal-economische hervorming ervan, is het een bijzonder slechte zaak dat LDD nog onafhankelijk zou opkomen bij verkiezingen. Cruciale rechtse stemmen belanden hierdoor onmiskenbaar in de linkse prullenmand. Het volstaat de verschillende analyses over de V-stemmen van professor Bart Maddens hierop na te lezen. Het resultaat in West-Vlaanderen is ondertussen bekend: noch Vlaams Belang, noch LDD haalde federaal een zetel bij de laatste verkiezingen. Jean-Marie Dedecker ontviel toen de uitspraak: ‘We trekken ons terug achter de IJzer’. Om het ook in de retoriek van 14-18 te houden, is ‘realpolitik’ vandaag voor LDD aan de orde. Het Belgische establishment bevond zich achter de IJzer, terwijl belangrijke Vlaamse doorbraken werden gerealiseerd aan de overkant, in bezet gebied. Het vergt politieke moed om, tegen de politiek-correcte stroming in, de IJzer over te steken.

De auteur is voormalig Nationaal Politiek Secretaris van LDD en vandaag Vlaams Belang-lid.