Migratiebeleid aan de foute kant van de geschiedenis

Staatssecretaris Nicole De Moor (CD&V) stapt buiten de rechtstaat, en met haar de Federale regering, door een uitspraak van de Raad van State naast zich neer te leggen. Dat doet ze omdat de onmacht over migratie haar daartoe verplicht. Tijd om de taboes over boord te gooien?

Omdat de asielcrisis de opvangcapaciteit te boven gaat, had Staatssecretaris De Moor beslist dat alleenstaande mannen tijdelijk niet op opvang konden rekenen. Het was te verwachten dat de Raad van State (RvS) die beslissing zou schorsen. Het was niet te voorzien dat De Moor het beleid niet verandert en zo die schorsing van de RvS naast zich neerlegt. Nochtans is in een rechtstaat ook de staatssecretaris gebonden door de wet en uitspraken.

Juiste kant van de rechtstaat

Dat omzeilen van eigen wetten lijkt iets typisch Belgisch. Deze Belgische regering slaagt erin Bpost een CEO te laten aantrekken en daarbij het eigen loonplafond, wettelijk bepaald, te omzeilen. Hetzelfde gebeurde ook bij de aanwerving van Dominique Leroy als CEO van Proximus. Een regering die haar eigen wetten omzeilt? Ofwel geef je toe dat je binnen je loonplafond geen goede CEO vindt om een beursgenoteerd bedrijf op de rails te zetten. Dan schrap je die wet wegens onzinnig en dom. Ofwel respecteer je de wet en zoek je iemand die het voor die prijs wil doen.

Dit is het moreel failliet van de politiek in het kort uitgelegd. En het is fundamenteel. Dit kan niet. In een rechtstaat is iedereen gehouden aan de wet. Die regels zijn er met een reden: de evenwichten van machten in een democratische rechtstaat.

Het is de migratie, domoor!

Maar de vraag is ook, wat heeft een juriste als Staatssecretaris De Moor ertoe gedreven om publiekelijk te verklaren dat ze de uitspraak van de RvS naast zich zou neerleggen? De Moor heeft een probleem. De toestroom van asiel aanvragers is zo groot dat er geen plaatsen zijn om ze op te vangen. 21.977 asielaanvragen waren er al dit jaar. Daarmee zitten we op recordkoers. Die aanvragers moeten allemaal opgevangen worden met bed, bad, brood, dat is wettelijk verplicht. Ook al komt het grootste deel van die aanvragers helemaal niet in aanmerking voor asiel. Maar ja, die mensen staan hier én moeten menswaardig opgevangen worden.

De Moor moet het blijkbaar oplossen zonder hulp van haar federale regeringspartners. Ze moet beroep doen op jeugdverblijven, via partijgenoot en Vlaams Minister Dalle. De andere regeringspartijen leggen ronkende verklaringen af, maar daarin kan je geen asielzoekers huisvesten.

Afschrikken

We kijken naar een cynisch politiek spel op de kap van mensen, de burgers hier én de migranten. De realiteit is dat we het niet redden. Goed opgeleide migranten zouden ons sociale zekerheidssysteem kunnen helpen. Helaas is de meerderheid dat niet. Ons asielsysteem zorgt ervoor dat mensensmokkelaars deze week op één dag 5.000 migranten naar Lampedusa brachten. Als daar een echte asielzoeker tussen zit is die de pineut. Ons asielsysteem wordt gebruikt als migratiekanaal.

Wie uiteindelijk in Europa geraakt en wie de procedure doorloopt en terug moet, doet dat meestal niet. Waardoor we met een leger uitgebuite zwartwerkers zitten. Op die manier voedt de migratiestroom de illegale handel, die mensen worden zo moderne slaven. Migranten riskeren hun leven om een leven lang uitgebuit te worden. Of hier toch erkend te geraken, niet aan de bak te komen en een leven in totale verveling te leiden. Maar dan mag je wel je familie laten overkomen dan ben je niet alleen in de ellende.

Niemand wint

Wie durft dan nog te zeggen ‘Wir schaffen das’? We organiseren de armoede en miserie bij ons. Dat heeft ook maatschappelijke gevolgen. We krijgen die grote groepen niet geïntegreerd. Zelfs de zwarte markt lijkt vol, met als gevolg wat gebeurt aan het Noord- en Zuidstation in Brussel. En weldra in een centrumstad bij u in de buurt.

Staatssecretaris De Moor kan het niet alleen. Dat beseft ze zelf zeker. Ze duwde mee naar een Europese deal, maar die moet nog een lange politieke weg afleggen. Het is ook zeer de vraag of dat compromis ook maar iets zal verhelpen aan het instroomprobleem. Het is ook zeer de vraag hoe nobel het is allerlei bedenkelijke regimes geld te geven om vooral zelf het vuile werk niet te moeten doen.

De Europese traditionele machtspartijen moeten beseffen dat ze nu iets moeten doen. De taboes over boord gooien en drastische maatregelen nemen. Er liggen rapporten en aanbevelingen genoeg op tafel, zoals van Ruud Koopmans. Maar dat kan alleen als ze over het taboe stappen om het huidige systeem in vraag te stellen. Anders zou wel eens kunnen blijken dat ze aan de foute kant van de geschiedenis staan.