Oikofobie tegen afrofobie

Soms krijgt onwetendheid grappige allures. Zo postte deze site (enkele weken geleden) een stuk over Oikofobie (‘een lege doos’) met een foto die me meteen deed terugdenken aan een column van mezelf, 2 jaar geleden.

Photoshoppen

Supermarktketen LIDL heeft in haar assortiment ook Grieks geïnspireerde producten, zoals ze dat zelf noemt. Voor een aanstekelijke commerciële, aantrekkelijke foto op de verpakking, gebruiken ze graag lieflijke landschappen – bijvoorbeeld een vreedzaam plaatje van het eiland Santorini met de zo herkenbare witte huisjes en azuurblauwe koepelvormige daken, inclusief kruisbeeldjes.

Hellas – het oude Griekenland – was een cultuurregio: rijke, hoogstaande culturen bloeiden er sinds 3000 voor Christus. Eerbewijzen aan de goden (let op het meervoud!) maakten deel uit van de samenleving. Kruisbeelden en religieuze symbolen evenzeer. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met de cultuur, met het landschap.

Uitgommen vanwege de diversiteit

Datzelfde landschap werd gephotoshopt door Lidl: de kruisbeeldjes werden verwijderd op de verpakkingsfoto’s van hun producten. In een persmededeling klonk het zo: ‘we willen elk geloof uitsluiten,  we willen het gebruik van religieuze symbolen vermijden. Kruisbeelden op een foto werden dus verwijderd om een ‘fake’ landschap te creëren dat de diversiteit zou respecteren.’

U leest het goed: diversiteit promoten door het uitgommen van christelijke symbolen! Hoe zelfcensuur een verrijking kan zijn, begrijp ik nog steeds niet. Minder religieuze symbolen is meer diversiteit? Na  nogal wat protest, liet Lidl nadien weten, dat ze de foto’s op hun verpakkingen opnieuw zouden aanpassen.

Hetzelfde zie je overigens op de toeristische info-bordjes in Parijs; waar een afbeelding van een kerk (Sacré-Coeur) te zien is zónder kruisbeeld op de koepel. Het wordt echt grotesk. Laten we onze cultuur en bijbehorende symbolen vernietigen in naam van de diversiteit. Multicultuur wordt dan monocultuur.

De verrijking van een monocultuur

Die monocultuur krijgen kinderen mee, wanneer ze verplicht op schoolbezoek moeten in een moskee, waar ze knielend, gestrekt, het hoofd op de grond, leren bidden.

Een indoctrinatie, haast brainwashing, van de multiculturele verrijking die beweert dat islam vrede is.  En dat we de ‘andere ‘ moeten leren kennen, ermee moeten praten. Ik stel dan voor dat ze eerst en vooral met ex-moslims praten. Kwestie van te weten waarover het gaat.

Weg met ons

Welk Europees land vraagt zich nog af waar men – met de massale migratie van een andere cultuur voor ogen – demografisch heen gaat en wat de reële gevolgen daarvan zijn? Thilo Sarrazin schreef het in zijn ‘explosief en maatgevend werk’ (zoals Wim Van Rooy dat beschrijft in een recensie) met als titel ‘Deutschland schafft sich ab‘. Het boek dateert van 2010: om maar te zeggen!

Uiteraard werd de auteur gedemoniseerd – die tactiek kennen we ondertussen. Het verzwijgen en toedekken van wat er is, helpt echter niet meer. De burger kijkt er in een dagelijkse confrontatie stilaan dwars doorheen.

De socioloog en macro-econoom Frits Bosch doet het nog eens over voor Nederland: ‘Schaft ook Nederland zich af?’ We ontberen zingeving, moreel leiderschap en gemeenschapszin, schrijft Bosch. We worden gekweld door een ons opgelegd politiek correct schuldcomplex, christelijke moraal, media, globalisering…’. Het wordt dra duidelijk dat het verval van onze beschaving voor heel Europa geldt.

Een wereldvreemd wereldbeeld

Vanzelfsprekend zullen de kampioenen in het deugen dat soort verhalen afdoen als onzin. Intellectuelen lijden namelijk aan meer vooroordelen dan de modale burger, zoals de sociaal-psycholoog Serge Moscovici dat stelt. Daardoor wordt, aldus van Rooy  ‘het gezond verstand gedood en is elk debat a priori bezwaard en vervalst.’

Er zijn ook kampioenen in deugen die uitroepen dat wat wel degelijk bestààt, in hun ogen niét bestaat. Zij beseffen niet dat ze daarmee in een bubbel leven die elk contact met de diverse samenleving onmogelijk maakt en uitsluit.

EU- resolutie

Wat niemand schijnt te beseffen en waar ik nergens iets is over las,  is dat negen maanden geleden op 26 maart 2019,  de EU een resolutie stemde waarbij mensen van Afrikaanse origine beschermd dienen te worden tegen ‘afrofobie’. (Alweer een nieuwe fobie!)

Volgens deze resolutie zouden mensen van Afrikaanse afkomst in de loop van de geschiedenis een ‘aanzienlijke bijdrage’ hebben geleverd aan de opbouw van de Europese samenleving, eist men dat Europese landen meer Afrikanen in besturen opnemen en wordt de wens geuit dat lidstaten racistische en afrofobe tradities veroordelen en ontmoedigen.

Weg met Zwarte Piet

In niet mis te verstane bewoordingen doet de EU bovendien een voorstel om Zwarte Piet gewoon af te schaffen, want ‘het zwart schminken verergert discriminatie. Het staat er haast letterlijk: ‘overwegende dat bij bepaalde Europese tradities, zoals het zwart schminken van gezichten, wordt vastgehouden aan discriminerende stereotypen, waardoor diepgewortelde stereotyperingen van mensen van Afrikaanse afkomst blijven bestaan, hetgeen het gevaar van discriminatie verergert’.

De blanke burger moet afstand nemen van zijn eeuwenoude verhalen en legendes, ten voordele van de migrant. Wij moeten ons namelijk aanpassen, ook al is die diversiteitscultuur regressief, misogyn en niet-verenigbaar met een westerse cultuur.

Lagere schoolcijfers

Wat me overigens ook haast van mijn stoel deed vallen, is deze losjes geponeerde EU-overweging uit dezelfde genoemde resolutie:  ‘overwegende dat is gebleken dat kinderen van Afrikaanse afkomst in de lidstaten lagere cijfers krijgen dan hun blanke klasgenoten en dat het percentage vroegtijdige schoolverlaters onder kinderen van Afrikaanse afkomst hoger ligt (12);’ … straks is het ons racisme dat kinderen lagere schoolcijfers geeft. Is dit een grap of om te huilen? Wie keurt dat soort resoluties goed?

Bondgenoot

Het blijft grappig om zien hoe links-progressieven zich in bochten wringen in een poging toch maar hun groot gelijk aan te tonen. De ene straffe ideologie na de andere, terwijl de strafste ideologie simpelweg… de werkelijkheid is. Wie de werkelijkheid als (stille) bondgenoot heeft, moet enkel nog geduld hebben.

Immers, beste would-be progressieve helden, you can fool some of us, but you can’t fool all of us all the time!