Pensioen terug op 65 jaar

We leven te lang, we werken te weinig en we zijn te veel ziek. Want de Vlamingen zijn voor deze regering een zootje profiteurs die in de sociale hangmat vegeteren. Dat is zowat de boodschap die deze regering aan de Vlamingen geeft. En daarom besparen ze op onze sociale zekerheid. Ze verhoogden het inschrijvingsgeld voor studenten, verlaagden de kinderbijslag voor gezinnen, bespaarden in de zorg van zieken en als klap op de vuurpijl werd de pensioenleeftijd met maar liefst twee jaar verhoogd naar 67 jaar.

Nochtans beloofde de N-VA plechtig voor de verkiezingen: ‘De pensioenleeftijd blijft op 65 jaar, een volledige loopbaan bedraagt 45 jaren’. Het is niet de enige mooie belofte die schaamteloos gebroken werd. De staatsschuld blijft stijgen, de begroting raakt maar niet op orde, onze grenzen zijn zo lek als een zeef en we betalen met 53% van ons inkomen nog altijd de hoogste belastingen in de OESO. Als deze regering één ding wel bewijst, is dat ook zonder socialisten er helemaal niets verandert. En als er iets verandert, dat het niet verbetert.

Belgische houdgreep

Minister Van Overtveldt herhaalde onlangs dat als er bespaard wordt, N-VA dat in de sociale zekerheid wil doen. Ondertussen komen we te weten dat zijn Kaaimantaks, bedoeld om fiscale constructies in belastingparadijzen aan te pakken nog geen honderdste oplevert van wat begroot was. We kwamen ook te weten dat Antwerpse diamantairs jarenlang honderden miljoenen winst verborgen hielden en als beloning nu amper 0,55% belastingen moeten betalen op hun omzet. Leg dat maar eens uit aan de doorsnee hardwerkende zelfstandige of werknemer die zich dag na dag uit de naad werkt om onze economie draaiende te houden.

Ondertussen is het sociaal overlegmodel in dit land volledig vastgelopen in een stellingenoorlog tussen vakbonden en werkgeversorganisaties. Zowel op fiscaal vlak als op sociaal vlak is België een koterij waarbij kleine in-groepen hun privileges beschermen tegen uit-groepen. Goedbetaalde beschermde beroepsgroepen als notarissen of ambtenaren staan tegenover onzekere en slechtbetaalde flexijobs. Platbelaste werknemers en zelfstandigen staan tegenover fiscaal geoptimaliseerde multinationals. Deze onrechtvaardigheid ondermijnt fundamenteel de wederkerigheid en dus de solidariteit in onze samenleving.

Contract met de samenleving

Goed studeren, hard werken, je best doen en iets van je leven maken om van een zorgeloze oude dag te kunnen genieten. Dat is wat de Vlamingen willen en waardoor ze geen probleem hebben om rechtvaardige belastingen te betalen. Dat is ons contract met de samenleving, onze ‘American dream’. Maar dit is steeds minder een geloofwaardige hoop en een realistisch toekomstperspectief. Het is steeds meer een droom geworden, omdat we moeten slapen om er nog in te geloven. Mensen maken zich terecht zorgen over hun toekomst.

Ons pensioensysteem is gebaseerd op intergenerationele solidariteit. De werkenden van vandaag betalen voor de pensioenen van vandaag. Door de vergrijzing zijn er steeds meer ouderen. Door de verzilvering leven die ook langer. Daardoor stijgen de uitgaven voor pensioenen en moeten die ook door steeds minder werkenden gedragen worden. Zal er voor ons nog wel een pensioen zijn later? En zullen we daarmee een zorgeloze oude dag beleven? Helaas is dat nu al niet meer het geval. De Belgische pensioenen behoren tot de laagste in Europa. De kosten voor rusthuizen stijgen jaar op jaar. Driekwart van de rusthuisbewoners komt niet toe met het pensioen om de factuur van het rusthuis te betalen. 1 op de 6 ouderen zit in een armoederisico. Is dat wat wij verdienen na een leven lang bijdragen?

Onze pensioenen zijn betaalbaar

Ze beweren dat we niet lang genoeg werken, dat onze productiviteit keldert en dat daarom onze pensioenen onbetaalbaar worden. Maar dat klopt helemaal niet omdat dit altijd over Belgische cijfers gaan, terwijl België ook socio-economisch uit twee totaal verschillende landen bestaat. De Vlamingen hebben met 72% een bovengemiddelde werkzaamheidsgraad in de Europa, Wallonië bengelt helemaal onderaan in Europa met 62,6%.

Maar er is meer. Allochtonen van buiten de EU hebben een werkzaamheidsgraad van amper 53%. Een Europees diepterecord. Van de tienduizenden asielzoekers die Theo Francken binnenlaat is 17% analfabeet en 64% laagopgeleid. Zijn dat de dokters en ingenieurs die onze pensioenen gaan komen betalen? De conclusie is dan ook helder. Vlaamse pensioenen zijn betaalbare pensioenen. Op voorwaarde dat we de instroom in onze sociale zekerheid stoppen van mensen die hier niets kunnen komen doen en de uitstroom van middelen stoppen naar een failliete Waalse overheidseconomie.

Veranderen om te verbeteren

Wij moeten de pensioenleeftijd helemaal niet verhogen, maar opnieuw een toekomstperspectief op een zorgeloze oude dag aan de Vlamingen geven. Onze economie is sterk genoeg, de Vlamingen werken hard genoeg om een stevige sociale zekerheid te financieren. De pensioenleeftijd na een volledige loopbaan moet opnieuw naar 65 jaar teruggebracht worden met 45 gewerkte jaren. Tegelijk moeten we een maximumfactuur voor rusthuizen instellen en het minimumpensioen optrekken tot €1500 na een volledige loopbaan. De verschillen tussen de stelsels van ambtenaren, werknemers en zelfstandigen moeten we wegwerken en vervangen door een algemeen wettelijk pensioen en een aanvullend pensioen door de werkgever zoals in Nederland het geval is. Tenslotte ga ik akkoord met het systeem van het pensioen met punten. Maar niet enkel de gewerkte jaren moeten hierbij meetellen, maar ook de jaren dat men in Vlaanderen op andere manieren heeft bijgedragen: studeren, kinderen opvoeden, etcera.

Een samenleving is op meer gestoeld dan enkel werken. Onze zusterpartij FPÖ bestuurt sinds kort mee in Oostenrijk. Zij besparen op de sociale uitkeringen van niet-Oostenrijkers en verhogen de pensioenen van de Oostenrijkers. Dat is geen linkse of rechtse politiek, maar een nationalistische politiek waarbij de eigen mensen op de eerste plaats komen. Hoelang gaan zowel N-VA als de vakbonden nog kunnen uitleggen aan hun achterban dat ze vinden dat de Vlamingen moeten blijven werken voor een ander?