Racisme en de N-VA

Het land stond even in rep en roer. Het woord ‘negers’ werd gekalkt op de voorgevel van een journalist van VRT. Daarop moesten de media en de politieke partijen, met vooral de N-VA op kop, zich plots allemaal verantwoordelijk voelen en racisme veroordelen.

Dat een idiote en wansmakelijke daad als deze moet worden veroordeeld, is nogal duidelijk. Het moet geen fijn gevoel geven om je eigen familie zo aangevallen te zien in zijn persoonlijke integriteit. Dat dit gebeurt met racistische motieven maakt het gebeuren er niet mooier op. Maar het blijft mijns inziens een vreemde kronkel dat iedereen in Vlaanderen zich daar nu moet voor verontschuldigen. Zeker de focus op de N-VA is te ver gezocht. Iemand die het programma van de N-VA erop naleest, kan toch nergens bespeuren waar men een onderscheid maakt tussen mensen op basis van afkomst? Laat staan dat de partij enige vorm van een raciaal denkbeeld vertoont.

Het tegendeel is waar, dat heeft de partij al vanaf het begin bewezen. Het programma van de N-VA is er een dat gebaseerd is op integratie, en wil iedere nieuwkomer, op basis van enige wederkerigheid, verwelkomen als nieuwe Vlaming. De N-VA zet dat ook om in de praktijk: nieuwe Vlamingen zijn doorgestoten tot de eigen partijtop en minister Bourgeois maakt op Vlaams niveau werk van een degelijk integratiebeleid. Toch onomstotelijke bewijzen dat de partij zich geenzins schuldig maakt aan racisme?

Maar het schoentje knelt elders, namelijk het kiespubliek zelf. De N-VA moet zich verantwoorden omdat een deel van zijn kiezers ooit op het Vlaams Belang heeft gestemd. Hiermee maakt Peter Verlinden enkele grove denkfouten. Eerst en vooral stigmatiseert hij 24% van het kiespubliek, die hij ook de vrije keuze om te kiezen onrechtstreeks belet. Bovendien zouden er wel eens kiezers van het Vlaams Belang bij Open Vld of bij CD&V, sp.a of zelfs Groen kunnen zitten. Ten tweede gaat hij ervan uit dat deze 24% vanbinnen nog diep racistische gedachten moet hebben, en onmogelijk van gedachte kan veranderen. Ten derde houdt hij zichzelf niet aan waarden waarvoor hij pleit, namelijk verdraagzaamheid en zonder vooroordelen te handelen. Een klopjacht op voormalige VB-kiezers is dan ook een compleet verkeerde instelling om het probleem aan te pakken.

Waar het met deze polarisering eindigt hebben we eerder al meegemaakt. Een polarisering tussen de ‘witte ridders van het multiculturalisme’ en de ‘diepgewortelde racisten die kritiek hebben op de multicultuur’. Dit heeft jarenlang belet dat een serieus debat kon plaatsvinden over rechten en plichten van samenleving en nieuwkomer, en de wenselijkheid van migratie. Wat best tegenover racisme en discriminatie staat is een partij die de kritiek op het migratie- en integratiebeleid serieus neemt, en die daar een positief verhaal tegenover stelt. Een partij die voluit gaat voor integratie en de zwakheden in het migratiesysteem wil aanpakken. Daar moet geen verantwoording voor worden afgelegd, zo’n partij moet gelauwerd worden omdat ze een écht antwoord is op racisme en discriminatie.

Sacha Vliegen is sinds enige jaren actief in de Vlaamse Beweging (VVB, Deltastichting)

Foto © DsAvond