Respect moet er zijn, maar de Bijbel kan niet herschreven worden

Laat me dit duidelijk stellen: binnen de joodse gemeenschap is er zeer veel respect voor de medemens, ongeacht zijn kleur, leeftijd, geloof of geaardheid. En ook voor wie niet volgens de regels van de Thora leeft. Mannen die hand in hand door de Joodse* buurt lopen, hoeven niet bang te zijn, niemand zal ze uitjouwen of aanvallen en rabbijnen prediken niet tegen ‘ongelovigen’, homo’s, moslims, of anderen.

Feit is wel dat er in de praktiserende Joodse gemeenschap bijzonder weinig wordt gesproken over seksualiteit tout court. Zeker bij de orthodoxen, waar men dagelijks vele uren de Bijbel bestudeert, leeft de gemeenchap bijzonder preuts.

Waarom wordt er in de pers dan zoveel aandacht besteed aan het jodendom? De schutter in Orlando was moslim, niet joods. In de meeste moslimlanden prediken geestelijke leiders openlijk tegen holebi’s en worden homo’s in het openbaar opgehangen. Dat is binnen het jodendom en in Israël ondenkbaar.

Live and let live

Praktiserende Joden leven volgens het principe van live and let live. De regels zijn er voor hen die zich er aan willen houden, en niet voor anderen. Als iemand niet koosjer wil eten, of vindt dat de regels van de sabbat achterhaald of voorbijgestreefd zijn, dan is die persoon vrij om daarnaar te handelen. Maar niet-praktiserende Joden zijn dan nog steeds welkom en worden met respect behandeld.

Ben je Jood en homoseksueel dan heb je eigenlijk verschillende opties. Je leeft misschien als homo en keert het praktiserend religieus leven de rug toe, maar uit de getuigenis van Emmanuel Stein (28) in de Gazet Van Antwerpen blijkt dat ook dan niet alle banden met het geloof verbroken hoeven te worden. De jongeman gaat nog steeds enkele keren per jaar naar de dienst en voelt zich nog steeds joods. Wie toch een praktiserend religieus leven wil leiden, maar op mensen van hetzelfde geslacht valt, kan dat doen als vrijgezel, zoals bijvoorbeeld priesters en kloosterlingen. Maar dat zal hem nooit opgedrongen worden. Het is een persoonlijke keuze.

Familieleven

Stel dat mijn zoon homo was, hoe zou ik dan reageren? Ik zou hem simpelweg nog steeds met veel liefde omarmen zoals ik dat doe met al mijn andere kinderen. Het zou me op persoonlijk vlak wel pijn doen, mocht hij daardoor geen eigen gezin stichten en kinderen kunnen krijgen. Dat is in onze cultuur nog altijd een heel belangrijk element. Zeker na de Holocaust, waarbij zovelen werden vermoord, is het in stand houden van ons geloof en het verwekken van nageslacht van groot belang.

Generatie

Zelf heb ik met mijn ouders nooit over holebi’s gesproken, dat onderwerp kwam niet ter sprake. Was dit in de vorige generatie in Vlaanderen wel het geval? Zelf vind ik het wel bespreekbaar met mijn kinderen. Als zij op straat twee mannen hand in hand zien lopen en me daarop wijzen, is mijn reactie: so what? Ook op school leren mijn kinderen hierover.

Respect voor geloof

Maar, zoals men respect vraagt voor holebi’s moet er ook respect zijn voor gelovige mensen. De Bijbel kan niet herschreven worden, noch kan men de passages schrappen die ‘niet meer van deze tijd’ geacht worden. Zo werkt dat niet. De maatschappij kan wel eisen dat er tolerantie is, en mag niet toestaan dat haat gepredikt wordt. Maar bij ons is er geen hate-speech en wie de regels niet aanvaardt, volgt ze gewoon niet meer.

Pers

Het getuigt van een gebrek aan respect wanneer in de pers de Joden enkel aan bod komen om zich te verantwoorden voor een of ander probleem. Waarom zat er trouwens geen priester in de Afspraak? Wij worden aangevallen op bepaalde aspecten van ons geloof of we worden uitgenodigd om Israël te komen verdedigen, hoewel we helemaal geen Israëlisch paspoort hebben.

Wanneer hebt u voor het laatste nog iets over een positief Joods onderwerp gezien op TV? Een gunstig verhaal bijvoorbeeld over de Belgische Nobelprijswinnaar die Jood blijkt te zijn, een reportage over hoe het komt dat er geen drugsproblemen zijn in joodse scholen, iets moois over onze inspirerende feestdagen. Het lijkt alsof de VRT ons enkel weet te vinden als we zogezegd boos zijn, of als we ons alweer mogen verdedigen. Spijtig vind ik dat.

____________

* (nvdr): Soms is het onderscheid precair, maar van Dale geeft ‘Jood’, met hoofdletter als het een persoon betreft behorend tot het volk, en ‘jood, joods’ enzovoort als het om de religie gaat (zoals ook katholiek, protestant, moslim enzoverder).