Sea Quatsch 3

De Middellandse Zee komt de laatste dagen nogal vaak in ’t nieuws. Nog maar net had VB-parlementslid Sam van Rooy een tweet uitgestuurd over de bloem der Belgische jongeren die ’s zomers de openluchtzwembaden in binnen- en buitenland terroriseren, of de vertegenwoordigers der verenigde Gutmenscherei  buitelden over elkaar heen om op hoge poten hun theatrale verontwaardiging ten toon te spreiden en te spreken over een ‘misselijkmakend bericht’.

Een verontwaardiging die — indien ze echt is — slechts te verklaren is door een schrijnend gebrek aan ‘begrijpend lezen’, zoals Sam van Rooy heel terecht repliceerde, of in het andere geval slechts een vilein en moedwillig ‘bewust verkeerd interpreteren en gebruiken’ is. Niet kunnen lezen of niet willen lezen? In het Frans zou men dit omschrijven met de uitdrukking ‘bête ou  méchant’; Hara Kiri voerde indertijd de wapenspreuk ‘le journal bête et  méchant’ vooraleer het blad ter ziele ging en verder gezet werd onder de naam Charlie Hebdo, wereldberoemd geworden op 7 januari 2015 na de moordpartij aangericht door de vertegenwoordigers van de ‘godsdienst van de vrede’. Van misselijkmakend gesproken…

Maritiem recht

Terug naar de Middellandse Zee: onlangs stuurde de 31-jarige Duitse kapitein Carola Rackete haar schip de Sea Watch 3 resoluut de haven van het Italiaanse eiland Lampedusa in, ondanks een uitdrukkelijk verbod van de overheid. Zij werd door de Italiaanse autoriteiten aangehouden en er loopt een onderzoek tegen haar. Naar aanleiding hiervan verscheen op 3 juli 2019 op de website van de VRT een artikel van Mieke Strynckx, met als titel Waarom redders van hulporganisaties op de Middellandse Zee steeds meer als criminelen gezien worden. De auteur is volgens de VRT ‘expert’ (zo staat het bovenaan vermeld) en ook nog ‘buitenlandjournalist bij VRT NWS, gespecialiseerd in Italië en migratie’.

In het artikel leest men: ‘Alle schepen zijn zonder uitzondering verplicht om mensen die op zee in nood verkeren, te helpen. Dat geldt zowel in vredestijd als in oorlogstijd. Commerciële overwegingen mogen nooit meespelen om dat niet te doen.’ Wat Mieke er handig niet bij vermeldt, is dat deze plicht van maritiem recht geldt voor schepen die op hun normale route in aanraking komen met een maritieme calamiteit. Het betreft eigenlijk een toepassing van de ruimere en algemeen gangbare regel die het bieden van ‘hulp aan personen in nood’ oplegt, ook in andere omstandigheden.

De wet dient om te vermijden dat een bevelvoerder van een schip de missie van zijn schip gebruikt als excuus om niets te ondernemen voor de redding van schipbreukelingen, ook indien de aard van deze missie net tot bedoeling heeft een schipbreuk te veroorzaken, wat het geval is in oorlogstijden. Zo bracht de Admiral Graf Spee vanaf 30 september 1939 negen Britse koopvaardijschepen in de Zuid-Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan tot zinken (samen 50.000 registerton). Gevangengenomen Britse zeelieden werden aan boord genomen. Er viel geen enkel slachtoffer.

Overzetboot

Wat die Carola Rackete eigenlijk doet is iets heel anders. De Sea Watch 3 is noch een vissersvaartuig, noch een koopvaardijschip. Het is een overzetboot die voor de kust van Libië gaat ronddobberen met geen enkel ander doel dan het aan boord nemen van klanten van mensensmokkelaars. Er is geen sprake van dat dergelijke overzetboten op hun normale vaarroute ’toevallig’ schipbreukelingen aantreffen waaraan zij hulp bieden. Zij gaan ernaar op zoek. Mensen als die Carola Rackete zijn aldus objectief gezien handlangers van de criminele mensensmokkelaars. Wie een handlanger is van een crimineel, is zelf ook een crimineel. Zij creëren een aanzuigeffect voor gelukzoekers allerhande.

Uiteraard zien zij dit niet zo, althans dat pretenderen zij. ‘Bête ou méchant’, het is ook in deze een toepasselijke omschrijving. Zij die er een verdienmodel van maken zijn ‘méchant’. Wat zij doen is racketeering. Volgens Wikipedia (Engelse versie, eigen vertaling) :

‘Een racket  is volgens de gebruikelijke en meest algemene definitie een vorm van georganiseerde misdaad waarbij de criminele daad een soort business vormt om illegaal geld te verdienen hetzij op regelmatige basis, hetzij occasioneel, maar wel herhaaldelijk. Een racket is daarom een herhaald of voortgezet misdrijf. Een racket is een dienst die op frauduleuze wijze wordt aangeboden om een probleem op te lossen dat eigenlijk niet bestaat, een dienst die niet in werking zal worden gezet, of een dienst die niet zou bestaan als het racket niet zou bestaan.’

Zonder de mensensmokkelaars zou het probleem niet bestaan. Mensen als Carola Rackete helpen het ‘oplossen’ en participeren dus aan georganiseerde misdaad waardoor de mensensmokkelaars illegaal geld kunnen verdienen in een voortgezet misdrijf.

Haaks op bedoeling Gutmenscherei

Of Carola Rackete nu al dan niet een bewuste racketeer  is, weet ik niet. Misschien is het wel domweg gewoon een onnozele hals die de Gutmensch wil uithangen. Willem Elsschot schrijft in Het tankschip  zo treffend:

‘(…), want ieder neemt gaarne de kans te baat om van zijn onvermoede deugdzaamheid een doorslaand bewijs te leveren dat later als referentie dienen kan, ieder is trots onder zoveel levenden geroepen te worden tot het stellen van zulk een daad.’

Het kan zijn dat ook Carola Rackete haar deugdzaamheid wil tentoonspreiden. Het kan. Dat weten we niet. Maar wat het ook zij: het gevolg is dramatisch en staat haaks op de bedoeling der Gutmenscherei. Is het immers zo nobel, zo edel, zo menslievend slaven over te zetten die zelf hun overtocht betaalden aan mensensmokkelaars ? De Afrikaanse slaven die ten tijde van de Atlantische slavenhandel door andere Afrikaanse stammen gevangen genomen en aan slavenhalers verkocht werden, hadden er niet om gevraagd naar Amerika vervoerd te worden. Integendeel. Zij verzetten zich ertegen en trachtten op alle mogelijke manieren te ontsnappen.

Moderne slavernij

Wat we nu meemaken, is eigenaardig genoeg een nieuwe vorm van slavernij, waarbij de slaven uit vrije wil inschepen op de moderne slavenschepen! Michel Houellebecq heeft het terloops in zijn laatste roman Sérotonine  over die nieuwe slavernij : ‘… les flottilles de camions qui alimentaient l’Europe du Nord en légumes cultivés sous serre ramassés par des clandestins maliens… ‘.

In Zuid-Europa zwoegen en zweten de slaven op groenten- en fruitplantages, in Noord-Europa doen zij de jobs waar vele van onze eigen mensen de neus voor ophalen, zoals huisvuil ophalen. Is het dan zo nobel Afrikaanse landen te beroven van goede werkkrachten om ze hier in penibele omstandigheden slavenwerk te laten verrichten, veelal voor gewetenloze uitbuiters?  Opdat enkele naïeve deugmensen in hun zalig dromenland zouden kunnen leven van illusoire filantropie?

Onheilsberichten

Mieke van de VRT schrijft tenslotte nog:  ‘Tegenwoordig gaan steeds meer stemmen op om mensen naar Libië terug te sturen, een land dat niet alleen in totale chaos, maar tegenwoordig ook in oorlog verkeert. En waar bovendien geregeld gedocumenteerde schendingen van de mensenrechten plaatsvinden tegenover migranten en vluchtelingen: folteringen, uitbuiting, verkrachting, slavernij, uithongering…’

Gesteld dat dit allemaal betrouwbare informatie is (‘gedocumenteerde schendingen’: door wie en waarom?), hoe komt het dan dat al die onheilsberichten de sub-Saharaanse stammen er niet van weerhouden toch naar ginds te trekken om in te schepen op de overzetboten van Kapitein Rackete naar Europa? Syriërs vluchten uit Syrië voor de oorlog maar keren niet terug wanneer die gedaan is, anderen vluchten voor de armoede omdat ze op hun blitse smartphones beelden van Europa zien die hen ertoe verleiden te emigreren en hun eigen volk in plan te laten, en indien het dat allemaal niet is, haalt men het klimaat uit de kast, want ook daarvoor moet men immers op de vlucht…

Alleen wij Europeanen zijn gevangenen van de hysterie van enkelen onder ons die een probleem gecreëerd hebben dat er niet hoefde te zijn. Wij hebben geen enkele reden: noch oorlog, noch armoede, noch klimaat (hoewel : zoals bekend, stijgt de zee aan het Noordzee­strand gestaag, wel vijf centimeter per week, waardoor iedereen massaal zijn woning op de Atlantikwal van Koksijde tot ‘Cnoque-le-Zoute’ aan onwetende sufferds voor een habbekrats tracht te verpatsen…). Wij kunnen niet meer vluchten voor de horden die ons onder de voet lopen. De zee omringt ons. En ze stijgt.

Al de rest is zinsbegoocheling

De mensheid leeft in een nooit eerder geziene situatie. Door de vooruitgang van de wetenschap leven we nu gemiddeld een derde langer dan 100 jaar geleden. Johan Huizinga schrijft in het Herfsttij der Middeleeuwen  over de vijftiende eeuw: ‘Toen de wereld vijf eeuwen jonger was, hadden alle levensgevallen veel scherper uiterlijke vormen dan nu. (…) Tegen rampen en gebrek was minder verzachting dan nu; zij kwamen geduchter en kwellender. Ziekte stak sterker af bij gezondheid; de barre koude en het bange duister van de winter waren een wezenlijker kwaad.’ Door de vooruitgang van de geneeskunde kwam daar de laatste paar eeuwen een fundamentele verandering in, met een bevolkingsexplosie tot gevolg.

Migratie is het gevolg van overbevolking. Migratie helpt geen enkel land vooruit in het vinden van een reële oplossing voor de wereldproblematiek. Noch de landen die ontvlucht worden, noch de landen waarheen die migratie zich richt zijn er mee gebaat. Alleen de strijd tegen overbevolking kan de mensheid helpen. Al de rest is zinsbegoocheling.

Maar net zoals de werkloosheid de vakbonden verrijkt, komt de oorlog de racketeers  zoals Carola Rackete en soortgelijken heel goed uit. Om met Elsschot te besluiten :

‘Op de oorlog, Frans, want oorlog is een zegening.’ (uit : Het tankschip).