Sinterklaasweekend: van racisme over politieke correctheid tot hoop

Het sinterklaasweekend begon met een – gelukkig vergeefse – poging van de weg-met-ons-krant De Morgen om het debat over het vermeende racisme van Zwarte Piet en andere culturele tradities nieuw leven in te blazen. De Morgen staat immers altijd paraat om alles wat niet vreemd is aan de schandpaal te nagelen.

Tijdens datzelfde weekend waagde de minister van Cultuur het om zijn gezicht bruin/zwart te verven en kreeg Sven Gatz, zelf politiek correct tot in zijn kleinste teen, de even politiek correcte inquisitie van het Minderhedenforum en andere verwaarloosbare sujetten en organisaties die in Vlaanderen vooral zichzelf vertegenwoordigen over zich heen.

In deze tijdgeest is het inderdaad bon ton om onze eigenheid, cultuur en tradities in vraag te stellen, te beschimpen en af te breken. In Nederland, waar sowieso al meer en heftiger wordt gedebatteerd dan in Vlaanderen, wordt de traditie ‘Sinterklaas en Zwarte Piet’ hoe langer hoe meer vervangen door een nieuwe traditie, namelijk de vermoeiende discussie over het uiterlijk van het gebronzeerde hulpje van de Sint. Het eindeloze debat daarover, waarin elke idioot met een mening rijkelijk aan bod mag komen, vergiftigt de samenleving en slachtoffert onze kinderen op het altaar van de politieke correctheid.

En dat terwijl er geen énkel probleem wàs en er verrassend genoeg zelfs na al dat anti-Zwarte Pietengif in de samenleving nog altijd geen énkel probleem ìs: uit recent onderzoek van een Nederlandse hoogleraar blijkt dat kinderen een positief beeld hebben van Zwarte Piet.

Toch lopen in het gekleurde pietendebat in Nederland de gemoederen vaak hoog op. Niet zelden moeten evenementen met Sinterklaas en Zwarte Piet zwaar worden beveiligd. Voor één keer niet tegen moslimterrorisme, maar wel tegen de zogenaamde ‘antiracistische’ terreur van zelfhaat-autochtonen.

Zoals we helaas ook in toenemende mate ondervinden door de islamitische jihad: terrorisme werkt. De samenleving geeft steeds meer toe aan de fysieke en psychologische terreur van een minderheid rabiate traditiehaters. Her en der wordt Zwarte Piet vervangen door veegpieten, roetpieten, regenboogpieten enzovoort. Alles is goed zolang Zwarte Piet er maar niet uitziet als een échte, traditionele Zwarte Piet. Mainstream media, winkelketens, scholen en al te veel politici, laten zich gijzelen door de slachtoffercultuur van bepaalde groepen allochtonen én autochtonen, en maken onze sinterklaastraditie kapot.

In Vlaanderen is er vooralsnog amper discussie over Zwarte Piet. Alleen een narcistische onruststoker als Abou Jahjah probeert soms het debat op te starten door te pleiten voor regenboogpieten naar Nederlands voorbeeld. En toch: in oktober lanceerde Antwerps schepen Koen Kennis (N-VA) de welkom-oproep dat Nederlanders voor de échte, traditionele Zwarte Piet naar Antwerpen konden afzakken. Dat was natuurlijk een grove leugen, want wat bleek? Onder druk van de VRT, die van burgemeester Bart De Wever een pak (belasting)geld ontvangt om de blijde intrede van Sinterklaas in Antwerpen te organiseren, werden de Zwarte Pieten vervangen door zogenaamde veegpieten. Dus geen rode lippen, geen gouden oorbellen, geen kroeshaar en geen roetzwarte huid, maar gewoon een witte piet met wat roetvegen in het aangezicht. Ook de N-VA capituleert dus voor de vernietigende politieke correctheid.

Op die manier wordt steeds meer toegegeven op onze tradities, of het nu over Pasen, Sinterklaas of Kerstmis gaat. Wat een perversiteit van de zelfverklaarde weldenkenden om kinderfeestdagen inzet te maken van een politiek debat.

Tegelijkertijd worden christelijk geïnspireerde feestdagen aangevuld met of zelfs vervangen door islamitische en worden christelijke symbolen steeds meer ‘geneutraliseerd’ (het kruis op de mijter van de Sint wordt weggelaten, ‘Kerstmarkten’ worden ‘wintermarkten’, …), alleen maar om de moslimgemeenschap ten dienste te zijn. Terwijl het net onze kinderen en kleinkinderen zijn die – nog veel meer dan wijzelf – zullen worden geconfronteerd met de islamisering van onze samenleving. Zet het huidige beleid van massa-immigratie en islamgepamper zich voort, dan zullen onze kinderen immers in toenemende mate op scholen en daarbuiten worden geconfronteerd met het door moslims in vraag stellen van onze niet-islamitische tradities, met halalvoedsel, met hoofddoeken, met het Arabisch, met de intolerante en gewelddadige leus ‘Allah Akbar’ – Allah is de grootste – met het scheiden van jongens en meisjes enzovoort.

Desondanks is er hoop. Aan het einde van het sinterklaasweekend bleek alvast dat de Fransen een einde willen maken aan de politieke correctheid; het Front National van Marine Le Pen werd er bij regionale verkiezingen de grootste partij. De strijd van het FN voor identiteit, nationale soevereiniteit, sociale rechtvaardigheid en tégen massa-immigratie en EU-bemoeizucht wordt ook in Vlaanderen door maar één partij gevoerd.