Is N-VA nog geïnteresseerd in de miljardentransfers?

Elk jaar verdwijnt er 7 miljard euro Vlaams geld richting Wallonië. Dat is een gigantisch bedrag dat Vlaanderen zelf zou kunnen gebruiken. Een aantal pijnpunten op Vlaams niveau zijn maar al te bekend. Er zijn onder meer de lange wachtlijsten in de gehandicaptenzorg en in de sociale huisvesting die maar niet weggewerkt geraken. Bovendien zit Vlaanderen door de coronacrisis nu zelf in slechte financiële papieren, met een geschat begrotingstekort voor 2021 van meer dan 4 miljard euro. We hebben dus alle middelen die we zelf genereren broodnodig om onze door de pandemie getroffen economie weer op het goede spoor te zetten.

Strépy

Er is een tijd geweest dat N-VA mee aan de kar trok om deze miljardenstroom richting Wallonië aan te klagen. Wie herinnert zich niet het mediagenieke optreden van 2005, toen de partij met twaalf vrachtwagens, gevuld met 11,3 miljard euro vals geld, naar de scheepslift van Strépy trok om dit thema op de politieke agenda te zetten? En in 2013 bracht de partij zelf nog een studie over de transfers uit. Sinds haar federale regeringsdeelname in 2014 horen we N-VA helaas niet meer piepen over dit thema. Meer zelfs, ze tracht het kennelijk zoveel mogelijk in de doofpot te stoppen.

Dat was alvast de vorige legislatuur overduidelijk. In het federaal parlement leverde de N-VA met Johan Van Overtveldt de minister van Financiën. Dat is een voortreffelijke positie om een en ander rond de transfers te doen. De administratie van Financiën is een van de meest uitgelezen instanties die zicht zou kunnen krijgen op deze transfers. Mijn federale collega Barbara Pas nodigde de N-VA-minister in het parlement dan ook meermaals uit om aan zijn administratie de opdracht te geven om deze in kaart te brengen. Maar daar was hij niet in geïnteresseerd.

Monitoring

Ikzelf heb vorige legislatuur pas na veel trekken en sleuren in het Vlaams parlement bekomen dat voormalig minister-president Bourgeois dienaangaande over de brug kwam en een studie bij de KU Leuven bestelde. Die werd midden 2017 opgeleverd. Zij bevestigde de reeds gekende transfers a rato van een bedrag dat schommelt tussen de 6 en 7 miljard euro per jaar (zonder de rentelasten op de staatsschuld). En zij kwam ook tot de slotsom dat er van 2000 tot 2020 naar schatting niet minder dan 141 miljard euro Vlaams geld naar het zuiden was versast. Dat is zo maar eventjes 22.518 euro per Vlaming, kinderen en zuigelingen inbegrepen, of 90.072 euro voor een gezin met twee kinderen.

Legde de N-VA zichzelf vorige legislatuur zwijgplicht op over de transfers, dan zou men verwachten dat dit deze legislatuur, met de partij federaal in de oppositie, wel zou veranderen. Niets is echter minder waar. De opdracht die Bourgeois had uitgeschreven, behelsde ook een monitoring van de transfers. Op regelmatige basis zouden zij dus door de Vlaamse administratie terug in kaart worden gebracht en geactualiseerd. Maar ook nu moet ik aandringen, ditmaal bij de regering-Jambon, om daar enig resultaat van te zien.

Alarmerend

Er is zelfs meer. Een eerste actualisering kregen we nooit te zien, zogezegd omdat er rekenfouten waren. Een tweede update werd uiteindelijk dan toch in september vorig jaar afgeleverd. Maar de regering-Jambon zweeg erover als vermoord. Het is pas nadat ik de Vlaamse minister-president er eind december in het parlement andermaal over ondervroeg, dat de resultaten ervan niet meer konden worden verzwegen en wereldkundig werden gemaakt.

En die resultaten zijn niet bepaald rooskleurig. Uit deze actualisatie blijkt immers dat de transfers in absolute bedragen nog altijd verder oplopen en ook dat zij een stuk hoger liggen dan in 2017 was voorspeld. Zij stelt immers dat de welvaartsoverdrachten vanuit Vlaanderen in 2019 niet minder dan 6,864 miljard euro bedroegen (10% meer dan in 2017 was voorspeld). In 2020 namen zij verder toe tot 6,920 miljard euro (9% hoger dan in 2017 was voorspeld). En volgens de jongste prognoses zullen zij in 2021 verder oplopen tot 7,076 miljard en in 2022 tot 7,245 miljard. Daarmee wordt dus weldra vlotjes de kaap van 7 miljard euro overschreden.

Actie

Vlaanderen heeft er dus alle belang bij om dit thema op de politieke agenda te zetten én het daar te houden. Toegegeven: de transferproblematiek oplossen is geen gemakkelijke kwestie. Maar door erover te zwijgen en ze onder de mat te vegen, bestendigt men alleen maar het status quo en daar is Vlaanderen absoluut niet mee gediend.

We moeten als Vlaams-nationalisten de traditionele Vlaamse partijen er permanent mee confronteren en ze voor hun verantwoordelijkheid stellen, want alleen als we dat doen, kan er op dat vlak iets bewegen. Ik roep N-VA dan ook op haar passieve houding ter zake te verlaten. Want samen staan we sterker. Vlaanderen ten bate.