Sluiten die fora!
Ik zal het maar toegeven. Ik ben een beetje een culturo en dus Klara-luisteraar. Het zal een karaktertrek zijn dat ik gemakkelijk neig naar minderheden. Klara riep dit nieuwe seizoen Pompidou weer tot leven. Wat hebben ze daar met die gewezen en niet eens zo historische Franse president? Dat hij in Parijs een spraakmakende cultuurtempel neerpootte, zal er veel mee te …
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIk zal het maar toegeven. Ik ben een beetje een culturo en dus Klara-luisteraar. Het zal een karaktertrek zijn dat ik gemakkelijk neig naar minderheden.
Klara riep dit nieuwe seizoen Pompidou weer tot leven. Wat hebben ze daar met die gewezen en niet eens zo historische Franse president? Dat hij in Parijs een spraakmakende cultuurtempel neerpootte, zal er veel mee te maken hebben. Of misschien bekt het gewoon lekker, ‘pompidou’. Toon Hermans klikte de Franse president woordspelgewijs ooit aan Joop den Uyl: ‘Vraag een keer aan Joop L’Hibou wat ik met m’n pompie doe.’
In de Klara-versie van Pompidou komen enkele cultuurminnenden, zoniet cultuurscheppenden het luisterend publiek badinerend onderhouden over de stand van zaken in de wereld der schone kunsten. Ook aan Klara gaat het Twitter-fenomeen niet voorbij en elke werkdag mag iemand een persoonlijke waarheid debiteren gedurende 140 seconden. Jawel, 140 dus.
Die avond was het aan Yves Desmet, commentator van De Morgen en progressief boegbeeld van Vlaanderen. Hij had, zo begonnen zijn 140 seconden, die dag een volger op Twitter geblokkeerd en twee Facebookvrienden ‘ontvriend’. Ze reageerden ontstemd en verweten hem de vrije meningsuiting ongenegen te zijn. Desmet merkte terecht op dat vrije meningsuiting geen verplichting tot luisteren of lezen inhoudt. Daarop volgde bij hem de obligate neerbuigendheid over wat sociale media-bagger wordt genoemd; de onhandige, weinig beschaafde, ronduit boertige of zelfs verbijsterend platvloerse reacties op internetfora, Twitter, Facebook en dies meer. Mij storen ze vooral als ze komen van ‘gelijkgezinden’. Op die manier bevestigen ze enerzijds oerdomweg alle in-hun-geval-niet-eens-zo-foute-clichés die tegen ‘ons’ worden gebruikt. Anderzijds, niet iedereen beschikt over de gave van het woord. Ook qua taalgebruik zijn er haves en have nots.
Die laatsten werken Desmet zo op de zenuwen dat hij zwaar de bocht uitgaand zijn 140 seconden afsloot met de wens dat die fora op internet worden afgeschaft. Hij wekte allerminst de indruk het als grap te bedoelen.
De culturo van dienst in de studio viel hem volmondig bij. ‘De mond snoeren, dat gepeupel.’ Zo werd het niet letterlijk gezegd maar daar kwam het eigenlijk wel op neer. Twittervolgers blokkeren of Facebookvienden schrappen, dat vormt geen inbreuk op de vrije meningsuiting. Internetfora afschaffen absoluut wel.
Vanwaar die neiging tot uitsluiting van zo’n progressieven die zowaar de mond willen snoeren van Jannen met de Pet, de verbale have nots en daarmee de essentie van de linkerzijde verraden? Ik moest spontaan aan de grand chic denken die zich ooit vertwijfeld afvroeg wat al dat plebs toch in restaurants en op tennisvelden en skipistes kwam doen. Dat was toch aan hen voorbehouden terrein, zoals het meningenveld exclusief dat van Desmet en co hoort te blijven. Vinden zij althans zelf.
Tja, het vraagt wat tijd om te wennen aan het idee dat je een monopolie kwijt bent.
Peter De Roover was achtereenvolgens algemeen voorzitter en politiek secreteris van de Vlaamse Volksbeweging , chef politiek van Doorbraak en nu fractievoorzitter voor de N-VA in de Kamer.
Peter De Roover verantwoordt de keuze van de N-VA om in Vlaanderen een Zweedse coalitie op de been te helpen, zonder het Vlaams Belang.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.