Socialistische sukkels

Als er schande moet gesproken worden over Electrawinds dan ligt de schuld voornamelijk bij een socialistische caïd uit Oostende, vicepremier Johan Vande Lanotte. Als de groene stroomideeën en -praktijken keer op keer een flop blijken te zijn die te veel kosten en relatief weinig opleveren dan is de verantwoordelijke nogmaals een socialistische excellentie: Freya Van den Bossche. Als Ethias over de hele lijn een debacle werd waardoor overheidsgeld nodig was voor de redding, dan is de reden dat dit financiële bedrijf decennia een speeltje was van de socialisten van zuid en noord. Als het Gemeentekrediet en daarop Dexia en Belfius een publieke schande zijn, is het omdat in de raad van bestuur onder andere over de jaren een resem socialistische prominenten en politici daar graag de grote Jan uithingen en dito grote zitpenningen incasseerden maar vertikten om de stukken te lezen, toezicht te houden en in te grijpen. Het socialistische gehuil over die verdomde bankiers die zij moeten redden is schijnheilig. De enige heuse probleembank van dit land – KBC heeft zijn reddingsgeld netjes en vroeger dan afgesproken terugbetaald, Paribas Fortis volgt hetzelfde pad, ING België hield zich flink – is er een waar de socialisten zich ontpopten tot sukkels in de economie. Dexia is een tijdbom van 43 miljard euro voor de belastingbetaler.

In die lijn ligt de zielige aanval van Vlaams minister Ingrid Lieten op de ondernemers die mee het investeringsplan voor Limburg – het zogenaamde SALK-plan (Strategisch Actieplan voor Limburg in het Kwadraat – de onnozele vondst van een public relations man) schragen en in haar ogen, zegt zij niet in de vergadering van de regering Peeters, maar wel in de kranten (want dat brengt wat broodnodig electoraal vertier mee), daadkracht missen en de beschikbare centen in de eerste plaats versassen naar hun eigen bedrijven en eigen hobby’s.
Je moet maar durven. De enige ondernemersverdienste die de Limburgse Ingrid Lieten ooit heeft kunnen opbouwen is die van bedrijfsleider van De Lijn. Zat zij daar omwille van haar bekwaamheid? Neen, zij zat daar omwille van de trouw aan en de steun van die andere Limburger, Steve Stevaert, die toen aan de macht was bij de Vlaamse socialisten. Het verhaal van De Lijn is bekend: een bedrijf dat het uitzingt omwille van massale overheidssteun, dat een poliep is tot in alle uithoeken van Vlaanderen en in de Vlaamse velden miljoenen kilometers rijdt met twee man in een te ruime bus.

Een mix van bussen op de hoofdlijnen, belbussen op de zijlijnen en taxi’s, met cheques voor wie minder ruim in de portemonnee zit dan de Vlaamse minister van Innovatie (een van Lietens bevoegdheden), zit eraan te komen. Dat was al nodig onder Lieten, het is haar opvolger Roger Kesteloot, die de pensioenleeftijd nadert en wakker schiet, nu aan het overwegen is. Roger Kesteloot is oud-assistent van de KU Leuven, oud-redacteur van Trends, werd nadien socialist en kreeg als technocraat het bewind over De Lijn na de overstap van de onverkozen Ingrid Lieten naar de Vlaamse regering.

Minister Lieten doet er hopelijk geen volgende termijn bij in een nieuwe Vlaamse regering. Zij kan er dan vanuit haar Limburgse leengebied voor zorgen dat haar partij, de sp.a, de band van onderdanigheid en slaafse onderhorigheid aan de PS breekt. Zo kunnen de structurele ingrepen gebeuren die Vlaanderen nodig heeft om opnieuw binnenlandse investeringen aan te wakkeren en af en toe een buitenlandse investeerder te lokken. Dat zal meer opleveren voor de herbloei van de Limburgse economie dan haar gekwetter over de stoute ondernemers.

Foto: © Reporters