Solliciteren voor onderkoning heeft geen zin

SELOR werft aan: Onderkoning (m/v)

Profiel:

• U hebt politiek inzicht
• U bent een netwerker
• U hebt jarenlange ervaring in leidinggevende functies
• U bent vloeiend in de drie landstalen

Salaris:

In overleg te bepalen, dienstwagen met chauffeur en andere extralegale voordelen

Indien u zich geroepen voelt om te solliciteren voor bovenstaande vacature: bespaar u de moeite. De vacature bestaat niet, de job is al ingenomen door Frans Van Daele, de nieuwe kabinetschef van koning Philippe, hoewel het paleis dit nog niet kan of wil bevestigen. Het tijdperk van Jacques van Ypersele de Strihou komt hiermee aan een einde. Over ‘Van Yp’, zoals hij beter bekend staat, is weinig geweten, behalve dat hij veel invloed heeft op de koning. Van Yp diende niet alleen onder Albert, maar ook onder diens voorganger Boudewijn. Net als Albert is ook hij aan pensioen toe. Het is een publiek geheim dat Philippe en Van Yp het niet met elkaar kunnen vinden.

Gerekruteerd door de koning

De wissel van kabinetschef is zeker zo ingrijpend als die van de koning zelf. In het Wetstraatees wordt deze functie ook wel de ‘onderkoning’ genoemd, le vice roi. Persoonlijk gerekruteerd door de koning, is de kabinetschef geen enkele verantwoording verontschuldigd aan de regering, noch aan het parlement. Merkwaardig, want de man of vrouw die deze functie bekleedt, vormt de schakel tussen het paleis en de politiek. Als hij niet rechtstreeks over macht beschikt, dan toch wel over veel politieke invloed. In Nederland is de hele hofhouding trouwens een openbare dienst, die onder controle staat van het parlement.

Tijd dus om de volgende onderkoningeens onder de loep te nemen: Frans Van Daele, topdiplomaat, gerodeerd op ambassades en kabinetten. Hij mag zich sinds enkele jaren baron noemen wegens bewezen diensten aan het land. Niet eens onterecht. Als Belgische ambassadeur in Washington tijdens Paars I mocht hij de kastanjes uit het vuur halen. Herinner u de desastreuze buitenlandse politiek van Guy Verhofstadt, Louis Michel en André Flahaut, waarin de relaties met de Verenigde Staten op de spits werden gedreven door de anti-genocidewet, de Irakoorlog en de passiviteit van de Belgische fefensie op internationaal vlak. Verder was Van Daele op post bij de Europese Unie, de NAVO en de Verenigde Naties. Kortom: een indrukwekkend CV en een adressenboekje om u tegen te zeggen. Bij zijn aantreden als Europees president vroeg Herman Van Rompuy aan zijn persoonlijke vriend Van Daele om zijn kabinetschef te worden.

Politieke beest

Ook de Wetstraat is Van Daele niet onbekend. Hij heeft op verschillende kabinetten gewerkt. Onder andere bij Yves Leterme toen die in 2009 minister van Buitenlandse Zaken werd. Van Daele heeft onmiskenbaar een CVP/CD&V-etiket. Hij was een graag geziene gast op het partijbestuur. En daarnaast heeft hij uitstekende banden met Laken. Een adellijke titel krijg je in dit land niet zomaar. Hij is trouwens niet de enig diplomaat die kind aan huis is aan het hof. Enkele jaren werken op het paleis is de ideale garantie om later een leuke ambassadepost te krijgen. Ook Bruno De Mevergnies, de paleiswoordvoerder, en Pierre Cartuyvels, adviseur van Filip, zijn diplomaten.

Indien er een vacature zou worden uitgeschreven voor kabinetschef van de koning zou Van Daele ongetwijfeld uit de bus komen als een geschikte kandidaat. Niemand twijfelt aan de competenties van de man.  Maar daar gaat het niet om. De benoeming van deze machtige functie is volledig onttrokken aan elke democratische controle. Uiteraard is het wel de belastingbetaler en niet de koning zelf die opdraait voor de kosten. Zo stond Van Yp jarenlang op de payroll van het ministerie van Financiën.

Met de keuze voor een politiek beest als Van Daele lijkt het alvast niet dat Philippe zich alleen zal bezig houden met het doorknippen van lintjes. De traditionele partijen zijn niet geneigd om de monarchie om te vormen tot een ceremonieel gebeuren, zoveel is duidelijk. Ondanks de herhaaldelijke grote woorden tijdens de Zevende Dag klinkt het thans unisono ‘Niet aan de orde’. Vooral Open VLD en Sp.a zijn in dit dossier meesters in het naar de mond praten van hun kiezers voor de camera’s, om net het omgekeerde te doen achter de camera’s. Zelf het minimum minimorum, zoals enige controle op het personeelsbeleid van het paleis, kan er niet door. Of Van Daele Philippe voor uitschuivers of donderpreken over de jaren dertig kan behoeden valt af te wachten. Benieuwd hoe de volgende koning én onderkoning hun taak zullen invullen.

De auteur is kamerlid voor de N-VA

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>