sp.a is de zwakke schakel in Antwerpen

Dat men nergens overloopt van enthousiasme over de Antwerpse coalitie (behalve dan misschien ten Huize De Backer) Is duidelijk. De kiezer heeft de kaarten moeilijk geschud en De Wever heeft, als uittredend burgemeester en met 23 zetels incontournable in eender welke coalitie, gedaan wat hij moest doen: een zo breed mogelijlk gedragen coalitie vormen.

De oplossing: sp.a

Nadat de groene fractie, in de persoon van Wouter Van Besien, in de eerste gemeenteraadszitting na de verkiezingen het bewijs van haar eigen onbekwaamheid leverde, restte de facto enkel de sp.a. Je mag voor of tegen de sp.a, hun ideologie en/of hun stijl zijn, feit is wel dat voor een beleidspartij als de Antwerpse sp.a de voorbije legislatuur waarschijnlijk ervaren werd als een tocht door de woestijn.

Het kan geen toeval zijn dat de helft van de sp.a gemeenteraadsfractie (die, voor alle duidelijkheid, naast Tom Meeuws vijf leden met een allochtone achtergrond telt) dit akkoord verwerpt. In tegenstelling tot het lokale partijbestuur waar het akkoord toch een 2/3 meerderheid haalt. Het kiespubliek van de sp.a valt hoe langer hoe minder samen met de partijkaders. Ik geloof dus in deze niet in een ‘strategisch masterplan’ van BDW (in de zin van ‘kijk, na 48 uur rollen de sossen al vechtend over straat’), maar het is wel interessant vast te stellen dat deze breuklijn al zo snel boven water komt.

Het probleem sp.a

Rest de vraag hoe men deze dissidenten gaat afkopen, want wanneer zij als onafhankelijken gaan zetelen is het ook over en uit met deze zogezegd stabiele meerderheid. Nog een geluk bij een ongeluk dat de derde sp.a schepenpost nog niet is ingevuld, mogelijk kan men deze nog nodig hebben om Caroline Bastiaens te verleiden (want gelooft er écht nog iemand dat Kris Peeters niet terugkeert naar Puurs).

Er is wel reden tot vrees. In hoeverre zal men deze wankele sp.a fractie paaien met recepten uit de links collectivistische en dogmatisch multiculturalistische doos? Het hoofddoekenverbod aan het loket blijft voorlopig overeind, maar heeft men met een Beels op onderwijs het paard van Troje niet binnengehaald om de hoofddoek langs de achterdeur binnen te laten? Welke zekerheden zijn er ingebouwd? Ja, een college beslist collegiaal, net zoals in een regering wordt er binnenskamers niet gestemd, maar sinds de Marrakesh-crisis weet men bij de N-VA ook wat dat gegeven waard is.

De beweegreden om met sp.a in zee te gaan en niet met CD&V was de ‘stabiliteit van de meerderheid’. De Wever wou vermijden dat de coalitie door één raadslid gegijzeld kon worden. Ten overvloede: als van de zes sp.a-raadsleden er drie onafhankelijk worden, rest er van de sp.a-fractie slechts Beels, Meeus en Kerbache, dan is die fractie even groot als die van CD&V.

Vlaams Belang

En natuurlijk kan De Wever niet in bed met het Vlaams Belang. Het is de beste manier om zich voor eeuwig en drie dagen onmogelijk te maken bij elke mogelijke partner op federaal vlak. De afkeer (om niet te zeggen de haat) jegens de N-VA wordt enkel overtroffen door de wens om haar op te sluiten in het zelfde cordon dat rond het VB ligt.

Ook al zou burgemeester De Wever in Antwerpen een coalitie willen sluiten met het VB (wat ik persoonlijk ten zeerste bewijfel), voorzitter De Wever weet maar al te goed dat een dergelijk gegeven hem uitsluit van coalitievorming in de rest van het land. Het manoeuvre van sp.a met de PvdA in Zelzate is ondertussen al lang vergeten, een soortgelijk scenario ter rechterzijde zal er door de mainstream media als een mantra ingehamerd worden.

Niet overtuigd?

De Wever heeft zijn rol gespeeld. In alle commentaren die de ronde doen over de ‘slag in het gezicht van de kiezer’ ontbreekt een grote brok realiteitszin: coalitievorming is geen voetbalspel waar je met 11 tegen 11 start, maar een kaartspel waar je moet spelen met de kaarten die je van de kiezer hebt gekregen. Maar een beetje zuur smaakt toch dat de lokale N-VA-afdeling gemeend heeft zich achter de statuten te moeten verstoppen om het resultaat van de onderhandelingen niet te moeten voorleggen aan een lokaal ledencongres. Zijn ze misschien zelf niet voldoende overtuigd van de afgedwongen garanties?