Vandaag 1952: Vlaamse Volksbeweging (VVB) gesticht, waarvan Doorbraak oorspronkelijk het blad was
Het huidige logo van de VVB
De Vlaamse Volksbeweging kende nog een valse start in 1952, maar zette vanaf 1954 Vlaamse eisen weer volop de kaart. En in de schoot van de VVB bedacht Wilfried Martens (jawel!) Doorbraak.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOp 30 november 1952 wordt de Vlaamse Volksbeweging (VVB) opgericht, een initiatief van de Brusselse afdeling van het Algemeen Vlaams Oud-Hoogstudentenverbond waarvan Paul-Felix Beeckman voorzitter is. Verder zijn bij de stichting onder meer betrokken: Walter Bouchery, Hendrik Borginon, Gerard Romsée, Edmond van Dieren, Hendrik Ballet, Jan Timmermans, Adiel Debeuckelaere, Piet Tommissen, Wim Jorissen, Frans van der Elst, Filip de Pillecyn en Leo Wouters.
De nieuwe vereniging komt op voor federalisme en amnestie. Toch wordt deze eerste VVB een doodgeboren kind. De discussie over het zich al dan niet partijpolitiek engageren in de Christelijke Vlaamse Volksunie (CVV), voorloper van de Volksunie (VU), loopt hoog op in Vlaamsgezinde kringen. Evenzo de meningsverschillen over de keuze voor een beweging die alle politieke partijen beïnvloedt. Ze doen deze eerste VVB de das om.
In de aanloop tot de verkiezingen van 1954 neemt de VVB een dubbelzinnige houding aan tegenover de CVV. Na de nederlaag van deze partij keerde men evenwel terug naar het volledig niet-partijpolitiek standpunt. Maar een aantal bestuursleden is naar de partijpolitiek overgestapt, keert niet terug naar de VVB, en richt eind 1954 mee de VU op.
De VVB blijft gedecimeerd achter en Beeckman stelt voor om de VVB en de restanten van de Vlaamse Concentratie (VC) samen te voegen tot een nieuwe uitgave van de VVB. Die gaat eind 1954 van start met Beeckman en Alex Donckerwolcke, de aanvoerder van de VC, als voorzitters en de algemeen secretaris van de VC, Carlo Reiners, als secretaris. Maar haar weekblad Vlaanderen komt al snel in financiële problemen. Het laatste nummer verschijnt in augustus 1955.
In het voorjaar van 1956 krabbelt de VVB terug recht met een concreter, actueler Vlaams programma: vastlegging van de taalgrens; culturele autonomie met splitsing van het ministerie van onderwijs; verbetering van de taalwetgeving inzake bestuurszaken, onderwijs, gerecht en leger; een tweetalig statuut voor Brussel; de vernederlandsing van het bedrijfsleven; zetelaanpassing; een regionaal economisch beleid.
De nieuwe VVB-raad verenigt nu onder meer: Marcel Boey, Edmond Sintobin, Paul-Felix Beeckman, Leo Lindemans, Edgard van Cauwelaert, Edmond van Dieren, Jaak van Waeg, Flor Grammens, Carlo Reiners, Maurits Coppieters, Ferdinand de Bondt, Daniël Merlevede en Lode Wils. Pogingen om de raad met persoonlijkheden uit linkse hoek uit te breiden, mislukken keer op keer.
Toch slaat dit aan en in de jaren 1960 wordt de VVB de motor van de Vlaamse beweging. Het Berichtenblad van de VVB wordt toevertrouwd aan de latere premier Wilfried Martens die er vanaf 1962 een politiek maandblad van maakt met als titel Doorbraak. Een succes! De band met de intussen kwakkelende VVB wordt in 2013 geruisloos losgekoppeld.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Personen |
---|
Luc Pauwels is historicus, gewezen bedrijfsleider en stichtte het tijdschrift 'TeKoS'.
Cèsar Franck wordt geboren in Luik, maar ontwikkelt zijn carrière als organist en componist in Frankrijk. De Walen claimen hem graag, maar vergeten daarbij Francks Platdietse wortels.
Roemenen kozen voor een man die zich positief uitliet over Rusland. De stembusgang werd prompt tenietgedaan.