Vandaag 1980: Amedee Verbruggen overleden, bekend als ‘de kasseilegger van de Vlaamse beweging’

Op 28 november 1980 overlijdt in Beveren-Waas Amedee Verbruggen, 94 jaar. Hij staat sinds vele decennia bekend als ‘de kasseilegger van de Vlaamse beweging’. Want dat was inderdaad zijn beroep, sinds zijn vijftiende. Hij kwam uit een arbeidersgezin met tien kinderen. Vlaamsgezind wordt hij door de lectuur van het weekblad De Werkman van Pieter Daens. In 1914 meldt hij zich als vrijwilliger aan het IJzerfront. Amedee herstelt er stukgeschoten wegen. De frontervaring versterkt aanzienlijk zijn Vlaamsgezinde en sociale overtuiging.

Na de Eerste Wereldoorlog is Verbruggen actief in het Verbond der Vlaamse Oud-strijders (VOS), en andere Vlaams-nationale formaties. Hij wordt in Kruibeke (Oost-Vlaanderen) tot gemeenteraadslid gekozen, eerst voor de Frontpartij en daarna voor het Vlaams Nationaal Verbond (VNV). Op talrijke Vlaams-nationale en pacifistische manifestaties is hij een zeer gewaardeerde redenaar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt Verbruggen in zijn dorp benoemd tot schepen van Openbare Werken. Een van zijn zonen is vrijwilliger aan het Oostfront en sneuvelt in de Slag bij Stalingrad.

Na de oorlog wordt Amedee Verbruggen meteen 14 maanden gevangengezet. Pas na zijn vrijlating wegens ziekte veroordeelt de krijgsraad hem tot één jaar gevangenisstraf. Tijdens de repressie overlijden zijn vrouw en twee kinderen, die beiden eveneens gevangenzaten en nooit waren veroordeeld. Ondanks alles blijft Verbruggen tot op hoge leeftijd actief in het Vlaams-nationale verenigingsleven. Op de IJzerbedevaart van 1966 draagt hij de oude, verscheurde VOS-vlag naar de herstelde IJzertoren.

In Kruibeke is de Amedee Verbruggenstraat naar hem genoemd. Aan de ingang van de kerk van Bazel, deelgemeente van Kruibeke, staat  een borstbeeld van Amedee Verbruggen. Bij de inhuldiging op 13 april 1988 portretteert Anton van Wilderode hem als volgt: ‘Hij is de kleine Vlaming die zich gekromd en wroetend een weg moest banen, maar na een eerbare en moedige strijd rechtop en fier de Vlaamse ontvoogding tegemoet kon gaan’.