Vlaams Parlement: vertegenwoordiging van het volk?

Eind september debatteerde het Vlaams Parlement over de Septemberverklaring van de Vlaamse regering. Nadat de berichtgeving tijdens de zomermaanden volledig werd gedomineerd door de asielcrisis, waren de verwachtingen dat tijdens de eerste plenaire vergadering van het Vlaams Parlement na het zomerreces hierover uitvoerig gesproken zou worden. Groot was de verbazing van velen dat niet de asielzoekers, maar wel de leasing auto’s centraal stonden in het debat. Enkel de Vlaams Belang-fractie besprak uitvoerig de migratiecrisis die ons land en ons continent al maandenlang bezighoudt.

In België wordt dit jaar rekening gehouden met de komst van zo’n 50.000 asielzoekers. In heel Europa zal het een cijfer ver over het miljoen zijn. En de huidige immigratiegolf is nog maar een begin: gezinsvorming en gezinshereniging zullen de volgende stap zijn. Tussen West-Afrika en het Midden-Oosten wachten bovendien miljoenen migranten op een gunstige gelegenheid om naar onze contreien af te zakken. Europa en uiteraard ook Vlaanderen kunnen deze mensenmassa niet opvangen zonder de eigen fundamenten, stabiliteit, welvaart en veiligheid in het gedrang te brengen. De structurele crisis in Afrika en het Midden-Oosten kunnen we niet oplossen door het ocmw van de wereld te spelen. Het is de taak van het parlement – de vertegenwoordiging van het Vlaamse volk – en van de regering om te voorkomen dat onze eigen sociale zwakkeren de dupe worden van de asielcrisis.

Maar door de asieltsunami niet te stoppen, nemen de regeringen in dit land hun verantwoordelijkheid níet. Door de grenzen niet te sluiten voor de vele tienduizenden islamitische asielzoekers, wordt de Vlaamse samenleving ontwricht. Door niet te luisteren naar de luide roep van de overgrote meerderheid van de Vlamingen, zal het vertrouwen in de democratie een deuk krijgen.

En die publieke opinie, die verwoord wordt tijdens gesprekken in de supermarkt, aan de toog, op sociale media of in allerhande peilingen, die publieke opinie is nochtans duidelijk.

Vlaanderen wil geen honderden miljoenen euro’s voor asielzoekers terwijl de eigen zorgbehoevenden in de kou blijven staan.
Vlaanderen wil geen verdere islamisering van ons land.
Vlaanderen wil niet besparen en zwaar belast worden, terwijl nieuwkomers dezelfde rechten krijgen als iemand die al jarenlang bijdraagt aan ons sociaal systeem.
Vlaanderen wil niet dat de wachtlijsten voor een sociale woning nóg langer worden omdat een asielzoeker plots voorrang krijgt.

Vlaanderen wil dat allemaal niet en toch is het dat wat de regeringen in dit land doen. Er gaapt een immense kloof tussen media en politiek enerzijds en de publieke opinie anderzijds.

De Vlaming ziet met lede ogen aan dat legerkazernes, oude rusthuizen, appartementen en andere gebouwen plots omgebouwd worden tot opvangcentra voor asielzoekers terwijl er al jarenlang een tekort is aan sociale woningen of betaalbare rusthuizen voor onze ouderen.
De Vlaming ziet met lede ogen aan dat de maandelijkse opvangkostprijs van een asielzoeker groter is dan het gemiddelde pensioen.
De Vlaming ziet met lede ogen dat er 144 voorwaarden zijn waaraan voldaan moet worden om asielzoekers te mogen opvangen, gaande van gratis toegang tot internet, over de minimumtemperatuur van de verwarming tot zelfs gratis condooms.

Daartegenover staan de torenhoge belastingen en de vele bijkomende besparingen waarvoor de Vlaming de factuur gepresenteerd wordt.

Al deze zaken maken de Vlaming – terecht – boos. En wie zijn taak als vertegenwoordiger van het volk ter harte neemt, begrijpt en deelt die boosheid. Wie zijn taak als vertegenwoordiger van het volk dat hem verkozen heeft ter harte neemt, geeft de vele boze en bezorgde burgers gelijk, want Vlaams belastinggeld moet in eerste instantie besteed worden aan het welzijn en de welvaart van de Vlamingen.

Maar neen, onze regeringen besteden miljarden Vlaamse euro’s aan de Walen, aan de Grieken, aan de asielzoekers. Miljarden Vlaamse euro’s die we in Vlaanderen hard nodig hebben. Voor het bestrijden van de armoede, voor het betaalbaar maken en het bouwen van rusthuizen, voor nieuwe scholen, voor menswaardige pensioenen, voor lagere belastingen, voor onze economie en dus voor meer jobs en minder werklozen, kortom voor het welzijn en de welvaart van alle Vlamingen. Die miljarden euro’s moeten in Vlaanderen besteed worden, want vele Vlamingen hebben het keihard nodig.

Vlaamse volksvertegenwoordigers moeten de belangen van Vlaanderen en de Vlamingen verdedigen. Een parlement dat niet de gevoeligheden oppikt die bij het overgrote deel van de bevolking leven, een parlement dat liever om de hete brij heen draait omdat over de asielcrisis te veel ongemakkelijke waarheden gezegd kunnen worden, een parlement dat samengesteld is met dergelijke ‘vertegenwoordigers van het volk’ moet eens diep in zijn hart kijken en zich afvragen of het nog wel werkelijk het volk vertegenwoordigt. De vraag stellen, is ze beantwoorden.

Foto: (c) Reporters