‘We zijn in oorlog’

We zijn in oorlog. U hebt het toch ook al gehoord van de buren, en gemerkt aan de mensen die naar de lucht staan te kijken om te zien of er geen vijandelijke vliegtuigen op hen afkomen? Aan zee verwachten de vakantiegangers dat uit elk bootje troepen van de IS zullen landen. De radio bericht dat de IS-parachutisten Kleine Brogel bezet hebben. Toen de Belgen bij het eerste alarmsignaal de vlucht hadden genomen, gaven ook de Amerikanen zich over want ze waren niet in staat de luiers van hun kinderen te verversen.

En ga zo maar door. We kunnen de volgende dagen massa’s kranten vullen dankzij de goede zorgen van de heren Jan Jambon en Peter De Roover, die ons proberen duidelijk te maken dat we in oorlog zijn. Zijn er behalve de Amerikanen geen vreemde soldaten te zien, dan is dat slechts een kwestie van tijd. Ze komen wel. Staan de voedingsmiddelen nog niet op de bon, dan is ook dat geduld oefenen: ze zijn nog in druk. En de vijand zit, zoals u weet, overal. Kijk goed naar het gedrag van andere mensen. Ziet u iemand met een knipoog zijn biertje bestellen, dan is dat zeker een afgesproken teken van de in ons land actieve vijfde colonne van de vijand.

Deze oorlog zit trouwens vol geheimzinnigheid. Zelfs de uitstekend ingelichte heren Jambon en De Roover geven niets prijs over wie de vijand zou kunnen zijn, zodat het vermoeden opduikt dat zij het hebben over een virtuele oorlog, dus zoiets als de oorlog tegen drugs. Dat zou een thema zijn waar ze zich nog lang kunnen mee amuseren, tot meerdere vreugde van alle grote en kleine cabaretiers en anderen die leven van de chronische zelfspot waarmee het politieke establishment de bevolking probeert op te vrolijken.

Nee, maar dit zou wel iets ernstigs kunnen zijn. Zoals u weet, verliest de N-VA zeer snel veel politiek terrein. Mag men de geruchten geloven, dan weten haar leiders dat stilaan ook uit peilingen en uit wat ze her en der opvangen. De waarderingscijfers van de bevolking voor de N-VA slinken fors. En wat doet een roofdier dat opgejaagd wordt en geen uitweg meer ziet? Het krabt en bijt, en het zoekt tot het een uitweg vindt. Met het Vlaamse thema kan de N-VA niet meer verder. Niemand gelooft haar nog als ze het daarover zou durven hebben. Alle pogingen die ze heeft gewaagd om de weerstand van Michel en zijn Waalse regeringsleden te overwinnen, zijn immers mislukt. Zeer kenschetsend was dat de poging van N-VA ondervoorzitter Sander Loones om de herrie rond de brexit tot haar thema te maken en zich zodoende te distantiëren van de uitsluitend op Frankrijk afgestemde regeringspolitiek, heel gauw werd opgegeven en omgezet werd in volslagen stilzwijgen vanwege de N-VA. Zelfs met dát thema mocht ze niet langer dan twee dagen pronken.

En zo gaat het met alles. Op geen enkel terrein kan de N-VA zich electoraal nuttig profileren. En dus, aangezien zij toevallig de ministers levert die met veiligheid en defensie te maken hebben, heeft ze in haar grote nood hun thema – veiligheid en defensie dus – voorlopig uitgeroepen tot het thema waarmee ze aan de slag wil gaan bij de verkiezingen. Maar dat vergt enige voorbereiding want het publiek is daar nog niet mee vertrouwd, zeker het Vlaamsgezinde niet. Als de N-VA-minister van Defensie, Vandeput, en zijn vrienden denken dat ze het met een slogan als ‘de toekomst van het Belgisch leger heeft er nooit zo rooskleurig uitgezien’ (in interview met Knack 13 juli) zullen halen, dan vergissen ze zich schromelijk. De eerste Vlaamsgezinde die daar op getrakteerd wordt zegt: ‘maar niet met den deze’. Kijk het maar na, nog nooit heeft een partij het aangedurfd het veiligheidsthema als alles overheersende electorale slogan uit te spelen. Zal het de N-VA lukken? Vergeet niet wat Walter Zinzen (in De Standaard van 7 juli) schreef: ‘Het is tragisch dat een Vlaams-nationalist samen met zijn partij de boodschap van de Vlaamse IJzersoldaten vergeten is: Nooit meer oorlog.’ Zinzen besluit: ‘beter kan de kracht van de verandering vooral dan die van het Vlaams-nationalisme niet worden aangetoond.’

Een dergelijke radicale koerswijziging – eerst alle Vlaams-nationale thema’s in de vriesbak stoppen en vervolgens thema’s naar voren schuiven waarover in de Vlaams-nationale traditie steeds negatief werd gedacht – is zo totaal als ik het in mijn ervaring nooit in Vlaanderen heb meegemaakt. Dat is hetzelfde als een partij die van links naar rechts opschuift of omgekeerd, of een partij die ooit christelijk was en vandaag een combinatie van vrijzinnigheid en mohammedanisme propageert, en u kent zelf nog wel andere voorbeelden. Er is een bepaald publiek, of moet men zeggen een bepaalde geestesrichting die dit van haar leiders slikt. Het bekendste voorbeeld daarvan zijn de hoogst merkwaardige verschuivingen van links naar rechts in de communistische wereld. Maar dit, wat nu in de N-VA staat te gebeuren, is veel fundamenteler, veel radicaler. Het is een Umwertung aller Werten. Het is meer in de trant van Stalin die met Hitler flirtte, zoals in het jaar 1939. Het doet de mensen alles wantrouwen en in niets meer geloven. Ik vrees dat, tegen dat de verkiezingsjaren 2018 en 2019 aanbreken, de Vlaamse opinie volledig ontredderd zal zijn door al dit verraden van kiesbeloften, van partijtradities en zelfs van ideologieën.

Beseft de N-VA waarmee ze bezig is? Beseffen mensen als Jambon en De Roover wat ze in Vlaanderen aan het veroorzaken zijn? Hun leugenachtigheid zal zwaar wegen op de evolutie der geesten in Vlaanderen en zal onvoorspelbare gevolgen hebben op vele terreinen. Beseffen de machten die achter de N-VA staan dat zij een land en een volk, die ooit veelbelovend waren, aan het vernietigen zijn? Helaas, De Wever, Jambon en De Roover hebben bewezen dat ze uit carriërisme tot alles bereid zijn. De regering is daar het levend bewijs van, maar om electoraal te kunnen overleven moeten ze nog een hele stap verder zetten en gaat hun carriërisme over in staatsgreepachtige opvattingen, met alle gevolgen van dien. Dan zegt een De Roover niet alleen ‘we zijn in oorlog’, wat een pure leugen is en niets anders, maar voegt hij er ook aan toe (in Het Laatste Nieuws van 27 juli) ‘Tolerantie wordt op een bepaald ogenblik slapheid en zelfs vijand van zichzelf.’ Dit is de eerste stap naar het einde van de Vlaamse democratie. Als de N-VA op deze weg doorgaat, dan zal de Vlaamse samenleving verplicht zijn zich radicaal tegen de N-VA op te stellen om wat Bart De Valck (bij Knack.be van 30 juli) noemde een ‘militarisering van de samenleving’ te verhinderen. Op dat moment zullen de barricaden bemand worden door de democratische Vlamingen, waartoe de N-VA niet meer zal behoren.