Weg met de Vlaamse Leeuw!

Komt er eindelijk iets om Manu Ruys passend te huldigen? De 88-jarige oud-journalist die, gezeten aan een salontafel met de beste kranten en tijdschriften, verkikkerd blijft kijken over het helmgras van Zeebrugge naar zijn Noordzee, verdient een knoert van een aandenken als dank. Ook vakbroeder Mark Grammens mag eremetaal hebben.

Drie leden van het Vlaams parlement – Koen Van den Heuvel (CD&V), Matthias Diependaele (N-VA) en Bart Van Malderen (SP.A) – willen de Orde van de Vlaamse Leeuw naar de seniorie want oubollig en romantiserend en pleiten in een voorstel van decreet voor het Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap. Het hoofdcriterium om het Ereteken te ontvangen is: ‘een persoon zijn met uitzonderlijke verdiensten’ voor de Vlaamse Gemeenschap. Simpel. Het wachten is uiteraard op de eerste culturo die de neus optrekt voor dit toch nog steeds een staaltje zijnde van Vlaamsigheid en trots bij een bekroning zijn oppositie meldt, de medaille weigert, en zodoende in de Betere Pers applaus ontvangt. Is zo’n incidentje in de nabije toekomst niks voor Jan Decleir, Luc Tuymans, Gerard Mortier of Stefan Hertmans?
De ‘hard power’ van Vlaanderen wordt versterkt, hopen de voorstanders en betwijfelen de tegenstanders, door de zesde staatshervorming. Gelijklopend verhoogt Vlaanderen eveneens zijn “soft power” door initiatieven als het Ereteken. Wie niet warm loopt voor een orde of een ereteken kan er toch niet omheen dat een decreet voor eremetaal de geesten en de harten van de Vlamingen wil masseren tot meer ‘nationaal gevoelen’, nationaal Vlaams dan.

Vlamingen hebben een gezonde afkeer van gedoe, zijn verlegen als er publiek lof wordt geuit, staan te stotteren bij het bedankje. Mooi zo. Anderzijds is erkenning een goed idee en het vehikel is een medaille, een diploma, een som geld, een feestje. Gedurende haast een kwart eeuw heb ik meegewerkt aan de jaarlijkse Manager van het Jaar van Trends en in die 25 jaar ook steeds de klassieke opmerking naar mijn hoofd gekregen: ‘Belachelijk toch die uitverkiezing, twee of drie jaar later zijn zij bankroet, de bekroning brengt onheil.’ Dat klopt niet met de feiten, maar is denkschurft dat makkelijk groeit bij de jaloersen.
We zijn met Vlaanderen niet zover als waar België mee hengelt naar de sympathie van verdienstelijke Vlamingen. Het is meer dan roddel dat de jongste twintig jaar het toekennen van adellijke titels gemanipuleerd wordt door de federalen om een clubje op te kweken van welgezinden in Vlaanderen die vorst en koninkrijk dienen of die tijdig op de vingers kunnen getikt worden bij te luid flamingantisme. Dat kan soms verkeerd uitpakken. In 2005 ondertekende baron Hugo Vandamme (die Barco opbouwde) mee het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen van Remi Vermeiren en zijn Denkgroep in De Warande. Georges baron Jacobs – Brusselaar, bekwaam ondernemer (UCB), toeverlaat van het Hoge België – loeide zijn ongenoegen uit tot in het verre Brugge, waar de Vlaamse adelsman woont. Die gaf geen krimp.

Op een boekenplank rust mijn vijf minuten van glorie: een Gulden Spoor voor Vlaamse Economische Uitstraling, toegekend door de Beweging Vlaanderen-Europa vzw. De receptie was plezant, de laudatio van Rik Van Cauwelaert gemeend, het kleinood voer voor een milde glimlach. Het Gulden Spoor is een aantrekkelijke traditie van een privévereniging die past in de kleine cavalcade van Vlaamsgezinde truucjes: wie herinnert zich voorts de Vlaamse Culturele Ambassadeurs, het Vlaams Huis in New York, de poging om parallel met Flanders Technology een kunstenfeest te organiseren, het manoeuvre om de verkeerspalen in Vlaanderen geel-zwart te schilderen. Enzovoort. Verwaarloosbaar tot semi-zielig is het voor een te nuchtere Belg, maar met die akkefietjes wordt een aangename vorm van onschuldig ‘nationhood’ versterkt.

Worden de Eretekens van Vlaamse Gemeenschap de Vlaamse pendant van de jaarlijkse lintjesregens in Nederland, waar elke landelijke krant de lange lijst van de bekroonden per provincie publiceert? Op Koninginnedag 2013 ontvingen vijftien Nederlanders de Orde van de Nederlandse Leeuw, de supreme kniebuiging, en 3016 Nederlanders de Orde van Oranje-Nassau. Laat duizenden Vlaamse Eretekens uit de metaalpers springen.

Foto: Generaal Peter van Uhm (M) ontvangt op het Binnenhof de onderscheiding Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau van minister Hans Hillen van Defensie (L), 28 juni 2012. © Reporters