Wie betaalt de Russische oorlogsfactuur?
foto © Belga Image - Eric Lalmand
Volgens Theo Francken wordt Europa al jarenlang bestuurd door geopolitieke dwergen. Die kortzichtigheid wordt nu cash betaald.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe gas- en olieprijzen exploderen. Alle records worden gebroken. Nu we de hoogste gasprijs ooit betalen, wordt uw huis verwarmen een luxeproduct, dito voor met de wagen rijden (bijna 2 euro per liter).
Gasjunkies
Wie profiteert van deze oorlog? Rusland. Gisteren verdiende Rusland bijna 700 miljoen euro aan haar gasexport naar Europa. Op één dag. Vooral economische reus Duitsland ligt via de Nordstream I – gaspijpleiding aan het Russische gasinfuus als een junkie aan de heroïnespuit. Met dank aan gewezen bondskanseliers Gerard Schröder (Gazprom) en de net niet heilig verklaarde Angela Merkel.
Ter cynische vergelijking: de 2.700 Strela raketten die Duitsland deze week beloofde te leveren aan Oekraïne zijn amper een tiende van die dagopbrengst van 700 miljoen waard.
Antinucleaire lobby
Kortom, het Westen financiert zelf de oorlog van Rusland tegen… het Westen. Il faut le faire. En deze paarsgroene regering wil de kernuitstap forceren en nog meer gascentrales bouwen. Net als in Duitsland duwen de dogmatische Groenen hun antinucleaire anti-klimaatagenda door. Steeds meer verhalen van anti-nucleaire beïnvloeding en financiering vanuit Rusland duiken op. Hun waarachtigheid kan ik onvoldoende inschatten, maar gelet op de omstandigheden, lijkt me dit een veiligheidsonderzoek waard.
En kunnen we ophouden met die onzinnige ‘Ja, maar ons uranium komt ook uit Rusland en Moskou-satelliet Kazachstan’-vergelijking? Ten eerste gaan de uraniumreserve veel langer mee in tegenstelling tot de gasreserve die het maar twee weken uithoudt. En ten tweede hebben NAVO-bondgenoten Australië en Canada immense uraniumreserves.
Europa’s ‘kleine man‘
Intussen drijven de aanhoudende prijsstijgingen de Europese middenklasse weg van het politieke centrum. Europa’s spreekwoordelijke ‘kleine man’ betaalt het gelag. Onvrede, frustratie en angst leiden tot sociale onrust en politieke radicalisering. België kent door haar automatische indexering een systemisch buffermechanisme, maar dit maakt ons zowat de Europese inflatiekampioen én het zet de internationale concurrentiepositie van onze bedrijven zwaar onder druk. De Russische gaskraan sluiten dreigt dan weer de Europese economie plat te leggen.
Wij nemen via economische sancties Rusland in de tang, maar Poetin heeft ons al veel langer in de tang. En de tang van de wurgslang is dodelijk. De Russen bespelen alle noten van de hybride oorlogsvoering als volleerde pianisten: cyberaanvallen (ook massaal op Westerse bedrijven via ransomware), verkiezingsbeïnvloeding, illegale mannelijke moslimmigranten ophalen en aan de Europese grens afzetten, massaal fake news verspreiden, antinucleaire lobbying, sociale onrust creëren via torenhoge energieprijzen…
Europese Top Energie
Er moet dringend een Europese top specifiek over het energiebeleid komen. Onmiddellijke energieonafhankelijkheid van Rusland én het betaalbaar houden van de energiefactuur vormen de onlosmakelijke kernopdrachten. Hiervoor moet het hele spectrum op tafel komen, van prijsbevriezing tot rantsoenering. Met gokken op een snelle en warme lente in Europa alleen zullen we er niet komen. De speeltijd is voorbij.
De economische gigant Europa wordt al jaren bestuurd door geopolitieke dwergen. En nu betalen we deze kortzichtigheid cash. Als China morgen ook haar goederenexport fors aan banden legt omdat – ik zeg maar iets – de Amerikanen fors reageren tegen hun inval in Taiwan, zal wc-papier of tomaten-in-blik hamsteren geen gimmic meer zijn, maar bittere ernst.
‘The world is flat’, schreef de links-liberale Pulitzer-globalist Thomas L. Friedman in 2005. Weg met grenzen, leve de wereldhandel. One happy family.
Als je de hobbels in de weg niet meer ziet, breekt finaal je as.
Theo Francken (1978) is master in de pedagogische wetenschappen. Hij was staatssecretaris voor Asiel en Migratie en is momenteel Kamerlid voor N-VA en burgemeester van Lubbeek.
In deze vrije tribune geeft Theo Francken zijn ongezouten mening over de resultaten van Open Vld in de recente peiling van DPG media.
Frédéric De Gucht ziet de Brusselse onderhandelingen afspringen en de federale doodbloeden. ‘Ze lijken een ander verkiezingsresultaat te willen.’