Wij versus Wij: open brief aan Wouter Beke

Geachte Voorzitter,
Beste Wouter,

Zonder U persoonlijk te kennen meen ik dat het geoorloofd is om die presidentiële aanspreking ook gewoontjes te ‘ondertitelen’ … Ziehier waarom.

WIJ zijn immers -als ik het goed begrepen heb- uit dezelfde soort broek ‘geschud’. Bij U gebeurde dat ‘schudden’ evenwel 40 jaar later. Vandaar dat ik U thuis met de gewone post van wijlen-Johnny een meer uitgebreide levensloop zend. Het woord WIJ laat immers uitschijnen dat WIJ familie zijn. Prettig om een of andere nonkel te ontdekken, van wie WIJ de familieband niet kenden. Zo fluistert Lieve Devijver, mijn echte genote. Ze leest wat nieuwsgierig over mijn schouder mee; familie-uitbreiding? Het geheugen wat opfrissen.

Gisteren nog beweerde hier thuis een Vlaams-nationalistische vriend-neuroloog dat ons ‘kort geheugen’ hoogstens tien jaar overbrugt. En dat verklaart al veel … De Volksunie, mijn tweede thuis, vervelde immers in zo een korte tijdspanne en zo verdampte het bestaan van haar baanbrekend WIJ-weekblad. Wellicht ook bij U of is WIJ een herontdekking van een of ander reclamebureau ?

En ja, Beste Wouter, ook WIJ-parlementsleden verdampen in aantal voor minstens 1/4e. na iedere verkiezing. WIJ hebben mekaar dus niet meer ‘op het werk’ ontmoet. Dat scheelt een slok op de borrel! In alle parlementen en het Herents bestuurscollege kreeg ik van de WIJ-kiezers volle 42 jaren mandaat. Sedert vorig jaar ben ik met pensioen. Hoor ik U niet vragen aan Uw medewerkers: ‘Bestaan er tussen die Willy Kuijpers en Wouter Beke wel WIJ-banden?” Jazeker. WIJ zijn een soort mystiek lichaam. (Lieve gnuift veelbetekenend …) Laat me dat concreet toelichten zonder te veel van Uw tijd in beslag te willen nemen.

Om te beginnen is er Lommel, Uw geboortedorp; maar ook Leopoldsburg. Beide vormden voor onze Herentse familie een WIJ-tje. ‘Meer toelichten!’ oordeelt Lieve. In Uw gemeente, beste Eerste-Schepen trokken we jaren de heide van ‘Het Kamp’ op. De Vlaamsgezinde Broeder Bertinus, een klasgenoot van ons Vader, leerde er ons miereneters observeren enz. Hij weerstond tijdens die tochten geregeld een of andere sabelsleper die ons meende in ’t Frans te moeten wegjagen. Broeder Bertinus stoorde zich fel daar aan en vond terecht dat die ‘mannen van de villa’s’ Nederlands moesten spreken. Twee keren, Wouter, kregen we de MP achter ons aan in een hotsende jeep … Ons WIJ-gevoel, al aangescherpt in de Leuvense elitaire transmutatieschool, groeide daardoor een beetje … Over mystiek en landsverdediging gesproken …

En ja, Lommel. De Lommelse naam Willem Lourdeaux moet U meer zeggen dan die van een simpel Kempens broederke. Deze toffe pater-assumptonist en voortreffelijke geschiedenis-hoogleraar aan de instelling van ons aller Rector Rik bevrijdde destijds onze familie van een zondebesef. Hij leerde dat het een burgerplicht was, zeker voor kristenen, om Vlaams-Nationaal te stemmen. (U weet wel ten tijde van het ‘mandement van de bisschoppen’ n.a.v. Leuven Vlaams …) ‘WIJ = de gemeenschap, gaat steeds voor boven het ego-denken en -handelen van de standen en belangengroepen,’ oordeelde hij met onze stichter, Frans van der Elst. Zo kreeg ons familiaal denken er weer een stukje WIJ bij. Maar er is meer.

Elke week, verfrissend, lag het Wij, Vlaams-Nationaal-weekblad van de Volksunie op de leestafel. Het was het enige blad dat onverbloemd stem gaf aan WIJ-in-de-Wereld. Vanop zijn specifieke barricade was ieder onderdrukt volk met zijn gruwelen en noden welkom bij de WIJ. Het was toentertijd dé thuishaven voor zowat een op zeven Europeanen waar het staatsnationalisme onderdrukkend voorbijtrok aan het recht op zelfbestuur … met alles er op en er aan. WIJ … zonder grendels én in wezen humanistisch-solidair binnen een eigentijds wereldburgerschap. Zonder de zalf en de brulkaken van gemijterden en gedecoreerden vormden we aldus een échte WIJ …

Een pracht van een naam die goed in de mond ligt. Gisteren nog ontving ik een Arco-gedupeerde ( géén … gedeputeerde …). Ik moest hem voorzichtig bij-brengen dat de derde letter van ACW niét wees op WIJ. (Die zorgzame spaarder was steeds een WIJ-lezer geweest, zie je …) Die voorlichting ontgoochelde hem. Maar ik hoopte met hem dat de 800 000 gedupeerden van de Alle Centen Weg-constructie financieel zouden opgevangen worden in de WIJ-formule van de nieuwe CD&V-propagandabrochure. Wat kon ik beter doen, Beste Wouter, dan die brave huisvader te beloven dat ik per ommegaande dé Voorzitter hierover zou aanschrijven? ‘En zal er dan voor ons, volksnationalisten, geen extra-dividend op de auteursrechten aan vast zitten?’ opperde mijn brave, spaarzame Vlaamsgezinde vriend. ‘Daar reken ik niet op.’ zei ik realistisch. ‘Hoogstens zal een soort aflaat toegekend worden. Wellicht uitgedacht via dé gespecialiseerde instelling, waarvoor ook hogergenoemde rector het recht voert …’ Ook dat, zo vond Lieve, is een stukje WIJ …’Maar welk?’, vond ik … die teken …

Mag ik U groeten én danken, Geachte Voorzitter, omdat U met een positief e-tje wil antwoorden en het WIJ-leentje-buur van Uw partij (met haar EIGEN middelen) wil omzetten in tastbare dividenden?

Foto: (c) KDr.