Zaventem, doelwit van paarsgroen pestbeleid

Dit postzegelland van kmo’s, kleine zelfstandigen en beroepsdoppers kent weinig grote economische succesverhalen, zeker niet wanneer de federale overheid er in participeert. Één van de uitzonderingen die deze Belgische regel bevestigt, is de luchthaven van Zaventem. Of beter wás.

De Zaventem-spirit

Ondanks de eeuwenoude discussie over de vliegroutes, ondanks de Waalse oversubsidiëring en vervalste concurrentie van de luchthavens van Charleroi en Luik, niettegenstaande het faillissement en de paarsgroene uitverkoop van Sabena (Rik Daems!), de aanhoudende problemen met de bagage-afhandelaars en de moordende terreuraanslag en vernietiging van de inkomhal, bleef de luchthaven van Zaventem er staan. Zeker na de aanslagen in 2016 leefde er een enorme spirit van strijdkracht en weerbaarheid.

‘Onze luchthavengemeenschap krijgen ze niet klein.’

Dit resulteerde in 2019 in een recordaantal passagiers, in honderden miljoenen aan nieuwe en aangekondigde investeringen, en in een indrukwekkende bedrijfswinst. Brussels Airport stond er als nooit tevoren. CEO Arnaud Feist en zijn team werden alom gelauwerd voor hun dynamisme. De private meerderheidsaandeelhouders (75%) en de federale overheid (aandeelhouder voor 25% via FPIM, de Federale Investeringsmaatschappij) waren verheugd.

Maar toen kwamen Corona en de paarsgroene regering De Croo I.

Paarsgroene pesterijen

Een wereldwijde pandemie leidt tot strikte reisregels, dat is evident. 2020 was dan ook een annus horribilis voor de luchthavensector wereldwijd. En het moet gezegd, de tussenkomsten van overheidswege waren noodzakelijk en correct.

Alexander De Croo greep als minister van Financiën tijdig in. Hij kon daarvoor op onze steun rekenen. Het maakt het verschil met de De Croo als tandeloze premier van een linkse zevenpartijencoalitie des te pijnlijker. Sinds het aantreden van zijn regering krijgt de luchthaven en haar community de ene klap na de andere te verwerken.

Dwarsligger

Vooreerst moest en zou er afgerekend worden met de voorzitter van de Raad van Bestuur, ex-liberaal en huidig N-VA’er Marc Descheemaecker. Ondanks de expliciete vraag van de private meerderheidsaandeelhouders om hem op zijn plaats te houden, wou De Croo hem weg. Paybacktime voor diens kritische rol als baas bij de Belgische spoorwegen (lees zeker Marc’s onvolprezen boek ‘Dwarsligger’ over het reilen en zeilen bij de NMBS) en, vooral, voor zijn N-VA-lidmaatschap.

Zonder de N-VA in de regering kon De Croo, via minderheidsaandeelhouder met blokkeringsmogelijkheid FPIM, eindelijk zijn persoonlijke rancune laten botvieren.

Wouter Gabriëls

Waar iemand vertrekt, is er plaats voor een ander. Zo werkt het altijd in de Belgische carroussel van postjes en pakkansjes. Marc Descheemaecker eruit, Wouter Gabriëls erin, zo zou het volgens De Croo geschieden.

Wouter Gabriels’ naam doet misschien een belletje rinkelen. Open VLD’er, gewezen kabinetschef van Guy Verhofstadt en momenteel zakenadvocaat in The City. Zoon van overloper in andere richting Jaak Gabriels, gewezen VU-voorzitter, vervolgens VLD, ex-burgemeester van Bree, momenteel gepensioneerd en betrokken in rechtszaken jegens hem. (Maar je vader kies je natuurlijk niet zelf.)

En toen. Toen niets. Want door het pestgedrag van deze paarsgroene regering hebben de private aandeelhouders, die de overgrote meerderheid van de aandelen bezitten, geen zin om De Croo zijn goesting te geven. Alles zit bijgevolg geblokkeerd.

Binnenkort zit de luchthaven van Zaventem een jaar zonder voorzitter. En dit in enorm woelige tijden. Onverantwoord.

Pestgedrag

Het aanhoudende pestgedrag zet kwaad bloed. Paarsgroen pestgedrag met de nadruk op groen. Want groenen en luchthavens, dat gaat niet goed samen. Veel te vervuilend, slecht voor het klimaat, te veel lawaai, te hoge winsten, zwaar werk, te veel witte heteromannen aan de top… kortom, alles waar een doorsnee groene fundi een hekel aan heeft. En wat doen de groenen met dingen waaraan ze een hekel hebben? Belasten natuurlijk.

Vliegtaks

Bij de eerste ernstige begrotingsopmaak van deze regering, die voor het jaar 2022, was het prijs. 40 miljoen euro opbrengsten ingeschreven uit een vliegtaks. K-tjing! Wat, wie of hoe die vliegtaks dan wel moest inhouden, vroeg ik Kamerfractieleider Wouter Devriendt tijdens het debat over de State of The Union in oktober jl. Wat zich afspeelde was een chaotische, amateuristische vertoning. Elke regeringspartij beweerde iets anders. Devriendt stond met de mond vol tanden en het schaamrood op de wangen op de bühne.

Platte belastingverhoging

Vijf maanden en tientallen interkabinettaire vergaderingen later, keurde de Kamer de vliegtaks goed. Iedereen betaalt. Niet enkel de korte afstandsvluchten onder de 500 kilometer zoals eerst beweerd werd. Neen, iedereen. Het is dan ook helemaal geen ecologische, gedragsturende taks. Het is een platte belastingverhoging en sluitpost van een desastreuze staatsbegroting.

Groen Kamerlid Van Besien vond deze nieuwe vliegtaks het vermelden zelfs niet meer waard tijdens het plenaire debat twee weken geleden. Toen ik hem erover aansprak, was ‘s man’s antwoord dat ‘Iets doen, beter is als niets doen.’ Een taks geeist door de Groenen tijdens de begrotingsonderhandelingen, zo mismeesterd dat hij zelfs niet meer publiek als ecologische overwinning wordt opgeëist eenmaal in wetteksten gegoten. Cynischer moet het niet worden.

Speldenprikken

Naast het dossier Descheemaeker en de vliegtaks, deelde Vivaldi nog meer steken uit naar de luchthaven. Zo kwamen er fors verhoogde taksen vanwege dat andere federale overheidsbedrijf verantwoordelijk voor de luchtverkeersleiding, Skeyes. Zo is de relatie met het kabinet Mobiliteit van Ecolo-fundi Georges Gilkinet tot onder het vriespunt gezakt. Waar de man heen wil met de nationale luchthaven blijft, na 18 maanden aan het stuur, het best bewaarde geheim van de Wetstraat. En zo is er de structurele onderinvestering in de interconnectiviteit van onze luchthaven via internationale spoorverbindingen en de dreiging om deze nog verder af te bouwen.

Kafka

Of wat te denken van het recentste paarsgroene wapenfeit: een boete vanwege 200.000 euro vanwege de gegevensbeschermingsautoriteit. En dit omdat de luchthaven de privacy zou geschonden hebben door coronacontroles te hebben gehouden.

Een boete namens de federale overheid wegens het uitvoeren van een verplichting opgelegd door dezelfde federale overheid. Van Quickenborne’s Kafkameter ontploft erbij.

Vloek of zegen?

Neen, zo kan het echt niet verder. Onze luchthavengemeenschap bestaat niet uit klagers, wel integendeel, maar dit aanhoudend gebrek aan respect is stuitend. Moet ik in herinnering brengen dat de luchthaven van Zaventem de tweede economische motor van België is? Of moet ik dat vooral verzwijgen? Want met paarsgroenen aan de macht lijkt dat meer een vloek dan een zegen.