Wouter Vermeersch: ‘Zonder meerderheidsregering heerst Vlaams Belang’

In Franstalig België heeft men het al begrepen. Een klassieke tripartite van socialisten, liberalen en christendemocraten — een minderheidsregering dus — wordt de speelbal van het Vlaams Belang. ‘Een meerderheidsregering is noodzakelijk, anders wordt Vlaams Belang heerser van ons land,’ het zijn vrij vertaald de woorden van Benoit Piedboeuf, MR-fractieleider, bij Bel RTL.

Vlaams Belang als spelverdeler

Steeds vaker treedt het Vlaams Belang in het Federaal Parlement op als spelverdeler tussen wat geldt als het linkse blok van socialisten, groenen en PTB-PVDA enerzijds en de voormalige Zweedse partijen (N-VA, MR, Open Vld en CD&V) anderzijds. Zo kwam er met de steun van het Vlaams Belang een fonds voor extra zorgpersoneel. Maar even goed steunden wij de ‘wederopbouwreserve’ als corona-herstelmaatregel, een belangrijke belastingvrijstelling voor bedrijven.

Afhankelijk van het thema, maar vooral van de inhoud, bepaalt het Vlaams Belang zijn stemgedrag. Het maakt niet uit welke kleur de kat heeft, zolang ze maar muizen vangt. Of het nu van een donkerrode of lichtblauwe partij komt, als er een goed voorstel op tafel ligt, dan krijgt het onze steun. De oude tegenstellingen in het parlement worden overstegen en dat zorgt voor nervositeit bij bijvoorbeeld N-VA, maar zeker ook bij de Franstaligen.

Links-rechts

Tot voor kort was het maken van een tweedeling van het politieke landschap behoorlijk makkelijk. De politieke partijen konden netjes op een horizontale links-rechtsas geplaatst worden op basis van de grootte van het overheidstekort en de staatsschuld, de mate van eigen verantwoordelijkheid in de sociale zekerheid en hoe ver de overheid tussenkomt in onze samenleving.

Open grenzen hebben die afgeleefde structuur doorbroken. Steden, wijken en dorpen zijn in ijltempo verkleurd. Een sociale kwestie die al te vaak onderschat wordt en waar de meeste politieke partijen nog steeds geen duidelijk antwoord op formuleren. Het bleek één van de belangrijkste oorzaken van de aardverschuiving in Vlaanderen bij de verkiezingen van 26 mei 2019.

De winst van nationalistisch Vlaanderen en het verder afkalven van de traditionele open-grenzenpartijen, was hét signaal van de kiezer. Eerst onze mensen. Met deze niet mis te verstane boodschap bood Vlaams Belang een antwoord op dit nieuw sociaal vraagstuk.

Een ‘volksdenken’ in het belang van de gemeenschap

Als nieuw en jong parlementslid heb ik al snel moeten vaststellen dat wetsvoorstellen, wetsontwerpen, resoluties en moties geweigerd worden, niet op basis van de inhoud, maar op basis van de partijkaart van de indiener. De voorzitter van de sp.a Conner Rousseau roept ‘alle’ partijen dan wel op om een regering te vormen op basis van inhoud, maar zijn partij verwerpt systematisch elk voorstel van het Vlaams Belang na het lezen van de naam van de indiener.

Open Vld en N-VA reageren op eenzelfde wijze over voorstellen van PTB-PVDA en Groen. Een fundamentele strategisch fout. Kiezers denken helemaal niet volgens die partijpolitieke strategieën. Het vergroot alleen maar de kloof tussen de burger en ‘Brussel’. Enkel een gemeenschapsdenken dat het belang van het volk vooropstelt, kan die kloof dichten.

Dit gemeenschapsdenken of volksdenken kan best omschreven worden door een quote van Henri Poincaré: ‘Het denken mag zich nooit onderwerpen, noch aan een dogma, noch aan een partij, noch aan een hartstocht, noch aan een belang, noch aan een vooroordeel, noch aan om het even wat, maar uitsluitend aan de feiten zelf, want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken.’ Het volksdenken gaat om een ingesteldheid die, los van de eigen partijdoelstellingen, een welwillendheid aan de dag legt om buiten strakke denkkaders te treden zolang het algemeen belang van Vlaanderen en de Vlamingen wordt gediend. Het is een vorm van onbevreesdheid om niet voor de hand liggende keuzes te maken als deze een belangrijk draagvlak hebben bij de bevolking.

Dit volksdenken heeft ertoe geleid dat Vlaams Belang vandaag vrijer denkt dan de liberalen, Vlaamser handelt dan de N-VA en diervriendelijker is dan de Groenen. Door bovendien resoluut te pleiten voor het afschermen van onze sociale zekerheid voor onze eigen mensen zijn we in fine ook socialer dan de socialisten.

Niet links of rechts, maar recht door zee

Oud links en rechts gaan op de schop. Een zomerse bries waait door het muffe parlement. Als ik collega’s bezig hoor, maak ik vaak de bedenking: zeg nu eens wat je zelf denkt. Wat als bijvoorbeeld wetsvoorstellen in het parlement ter stemming zouden voorgelegd worden zonder vermelding van de naam van de indiener? Wat als elke stemming geheim zou zijn? Zou het ons niet leiden tot betere en meer gedragen beslissingen?

België heeft zichzelf compleet vastgereden. De kas is leeg. De regeringsvorming is verworden tot een strijd om macht, de profilering van nieuwe ego’s en het eigen grote gelijk. Het algemeen belang is bijzaak geworden.

Er werd al heel wat geschreven over het ‘Conner-effect’, maar vergeet het ‘Van Grieken-effect’ toch maar niet. Het Vlaams Belang slaagde er onder zijn voorzitterschap in om te ontsnappen uit de gevangenis van het begrensd politiek denken en dat werpt zijn vruchten af. Het mag dan ook niemand verwonderen dat vooral de zogenaamde populistische partijen — zij die de burgerbelangen vooropstellen — vandaag de wind in de zeilen hebben.