Zwijgende politici legitimeren mensenrechtenschendingen in Spanje

We staan in Europa aan de vooravond van hét politieke proces van deze eeuw. Begin februari start het proces tegen gekozen Catalaanse politici die gevangen zitten op verdenking van rebellie en opruiing.

Op 16 oktober 2017 werden Jordi Cuixart en Jordi Sànchez, allebei voorzitter van een burgerorganisatie, in voorlopige hechtenis genomen. Binnen een half jaar werden zeven gekozen Catalaanse politici eveneens opgesloten. De aanklacht: rebellie en opruiing.

Hoe kan het dat vreedzame Catalanen voor geweldsdelicten worden aangeklaagd? De aanklager heeft een bijzondere constructie hiervoor bedacht; de vervolgde politici zijn verantwoordelijk voor het brute politieoptreden van de Spaanse staat tijdens het referendum over onafhankelijkheid op 1 oktober 2017 omdat zij het referendum hebben doorgezet zonder goedkeuring van de Spaanse regering.

Rechtsstaat

Deze orwelliaanse redenering wordt gelegitimeerd door hetstilzwijgen van de Europese Commissie, de Nederlandse regering en Tweede Kamerleden. Politici spreken zich wel uit over de binnenlandse politiek van bijvoorbeeld Hongarije en Turkije teneinde de mensenrechten te beschermen, maar doen de Catalaanse kwestie af als een interne aangelegenheid of stellen dat Spanje een degelijke rechtsstaat is en Catalanen zich moeten houden aan de Spaanse wetten. Maar wat zegt het over een rechtsstaat als maar liefst dertien muzikanten achter slot en grendel zitten, vanwege hun teksten? Wat zegt het over een rechtsstaat als 712 (van de circa 900) burgemeesters in Catalonië worden vervolgd? Wat zegt het over een rechtsstaat als die gevangenen niet in hun eigen taal berecht mogen worden? Wat zegt het over een rechtsstaat als duizenden Twitteraccounts en websites het afgelopen jaar uit de lucht zijn gehaald? Wat zegt het over een rechtsstaat als die volgens het World Economic Forum het qua onafhankelijkheid van de rechtspraak slechter doet dan een land als Saoedi-Arabië?

Zelfbeschikkingsrecht

De wens van de meerderheid van de Catalanen (80 procent) is dat zij zelf mogen bepalen hoe zij hun samenleving willen inrichten. Sinds 2010 gaan Catalanen elk jaar massaal de straat op om op te komen voor democratie en vrijheid.

Dat deze wens heeft geleid tot het vervolgen en opsluiten van het volledig democratisch gekozen regiobestuur is onwerkelijk. Dat onze volksvertegenwoordigers daarover zwijgen is ontluisterend. Daarom ben ik een petitie gestart. Ik vraag de Tweede Kamer – naar het voorbeeld van het Vlaams Parlement – zich maximaal in te spannen voor de vrijlating van de politieke gevangenen in Spanje.

Laat alstublieft uw stem horen en teken de petitie catalaansegevangenen.petities.nl.