Waarom abortus altijd zal bestaan

We komen van ver. Pas na mei ’68 kreeg de term “zelfbeschikking” in de feministische beweging enige weerslag. Seks werd uit de taboesfeer gehaald (neen, het is niet vies, het is niet gevaarlijk, het is iets om samen van te genieten: ‘Vrijen is Prettig‘, zoals de titel van een Dolle Mina brochure toen luidde). Vanuit die roep naar ‘zelfbeschikking’ volgde meteen een logische evolutie en vraag naar betere voorlichting, goedkopere anti-conceptie en de mogelijkheid om tot abortus over te gaan bij een ongewenste zwangerschap.

Abortus als noodgeval
Alle kinderen hebben het recht om gewenst te zijn. Een zwangerschap is een té ingrijpende gebeurtenis in het leven van een vrouw (en haar partner) om aan het toeval over te laten. Dat mag duidelijk zijn!

De Belgische Wet Betreffende de Zwangerschapsafbreking van 3 april 1990 bepaalde dat abortus mogelijk werd binnen de eerste 12 weken van de zwangerschap,  mits een verklaring van “noodgeval”. De vrouw – alléén de vrouw – (ook al is ze minderjarig) oordeelt zélf over dat ‘noodgeval’ en de invulling ervan. Uiteraard volgend op een of meer voorafgaande raadplegingen bij een arts.

Het zou stilaan moeten duidelijk zijn dat vrouwen dit soort beslissing niet lichtzinnig nemen, precies vanwege het traumatiserende en ingrijpende karakter van de ingreep. Zowel fysiek als psychologisch. Wie daaraan twijfelt, verdient stante pede een oorveeg.

Escalering
Ondertussen lijkt het abortusdebat opnieuw te escaleren door groeiend conservatisme.
Een rapport over dit absolute vrouwenrecht, namelijk het recht op vrije abortus, voorbehoedsmiddelen en seksuele voorlichting in álle Europese lidstaten, werd in 2013 door het Europees parlement (nipt) verworpen: dat betekent dat de keuze over vrijmaking of bestraffing van abortus een bevoegdheid blijft van elke lidstaat apart.
Vandaar het Ierse abortusreferendum van enkele dagen geleden.

De argumenten?
De student-filosoof Othman El Hammouchi schreef een stukje voor Doorbraak, met als titel ‘Waarom abortus moreel bankroet is‘.  De jongen die alles rationeel wil bekijken, is in deze verrassend emotioneel.
Hij heeft twee argumenten. Abortus is moord (geeuw), want het is het ‘doden van ‘een hoop cellen’, zoals hij dat zegt.  En. Doden. Dat. Mag. Niet.
Als we die redenering volgen, zijn straks alle anti-conceptiemiddelen tot after-conceptiemiddelen, zoals de ‘morning after’ pil, strikt genomen moordwapens.

Daarnaast werpt hij als tweede en laatste argument onze demografie op als een goede beweegreden: het blanke ras dreigt te verdwijnen. (Quote: “Wanneer GAIA ijvert voor het behoud van diersoorten, waarom dan niet ijveren voor onze menselijke soort?”)  Dus abortus moet verboden worden.
Zou hij het satirisch bedoeld hebben?

Oh, man!
Ik noteer dat hij in zijn stukje met geen woord rept over zelfbeschikking, zoals dat in een moderne, niet-angstige, niet- godvrezende samenleving wel eens voorkomt.
Othman zit met zijn neus in vele aloude filosofische boeken. Ondertussen leven we in de 21ste eeuw.
Ik begrijp eveneens dat hij vanuit zijn geloof, de gelijkheid M/V niet echt ter wille is: de onderdanige onderwerping van de vrouw, die als broedmachine verplicht is om kinderen te baren? Wel, dat idee wijs ik resoluut af.
Een vrijgevochten, zelfbewuste vrouw beslist zelf wat ze met haar leven doet. Dat noemen ze “vrijheid”.  Ook al een term die ze in een ideologie als islam niet graag horen.

Ik lees bij Othman over vrouwen die geen kinderen willen maar toch zwanger zijn: “is het dan zelfs te veel gevraagd om het (kind) alleen al ter wereld te brengen om het dan nadien af te staan en door (katholieke) organisaties te verzorgen en op te voeden.”

Kijk, dit soort gratuite en wereldvreemde opmerkingen geven blijk van een dermate onthutsend waanidee dat ik er hier zelfs geen antwoord wil op geven, tenzij dit: ja, een vrouw is een broedmachine. Na een dracht van negen maanden, na de bevalling geeft ze haar kind af aan aan diegene die het wil hebben. It’s a girl! (a boy): wie wil het? Iemand?
Zucht. Mag ik dat compleet van de pot gerukt en ónzinnig noemen?

Volwassen
Er zullen zich altijd wel drama’s voordoen, waar meisjes en vrouwen noodgedwongen moeten kiezen voor een voortijdige vruchtafdrijving.Abortus zal helaas altijd bestaan.Je hebt dan de keuze tussen de illegale afschuwelijke achteraf-kamertjes en de breinaalden tot uiteindelijk de legaal toegestane abortus in een samenleving die op een volwassen manier omgaat met relaties tussen mannen en vrouwen en de daaruit volgende ‘condition humaine’, de puur menselijke en sociale omstandigheden.

De legalisering van abortus, die goedgekeurd werd volgens onze parlementaire en democratische principes, beschouw ik als een verdere stap naar méér zelfbewustzijn en zelfbewustwording van zowel vrouwen als mannen. Ik begrijp dat een ultraconservatief mens zonder enige empathie of gevoel voor openlijke ontvoogding in een veranderende samenleving, daar tegen kan zijn.

Een puberaal gedachtegoed dat vastzit in verachterde denkpatronen, draagt verder niets bij en heb ik in deze echt niet nodig. Sorry.