Aparte moslimscholen als chantagemiddel

In een opiniestuk pleit Othman El Hammouchi voor de oprichting van moslimscholen in Vlaanderen. Die zouden volgens hem nodig zijn omdat ‘moslims niet kunnen blijven toekijken hoe hun religieuze gebruiken op georganiseerde wijze worden uitgeroeid’. Religieuze islamitische gebruiken die in ons onderwijs worden uitgeroeid: excuseer?

Elke dag moeten we vaststellen hoe ons onderwijssysteem en de schoolnetten zich in toenemende mate conformeren aan de islamitische kalender en gebruiken. Er wordt islamonderricht voorzien in scholen. Moslims mogen afwezig blijven op hun religieuze feestdagen, examenkalenders worden in dit kader aangepast. Er wordt zelfs in toenemende mate rekening gehouden met steeds extremere halal-voorschriften…

Segregatie

De heer El Hammouchi viseert schoolnetten en scholen die de hoofddoek verbieden. De hoofddoek kan men volgens hem ‘immers niet uit een religie verwijderen, zonder de religie te vernietigen’. Een voor de eeuwigheid verankerd discriminatoir gebod voor vrouwen als essentie van de religie dus? De facto komt dit neer op hoofddoekdwang. De vrouw móet een hoofddoek dragen, willen of niet. Anders is ze geen (goede) moslima. De bestraffing van afvalligheid kan El Hammouchi in een volgend opiniestuk wel eens toelichten.

Voor El Hammouchi zou dus het aanhoudende debat over de hoofddoek de noodzaak aantonen van eigen islamscholen. Moslims willen zogenaamd integreren in onze samenleving – die boodschap wordt ons toch elke dag opgedrongen. Maar als puntje bij paaltje komt, pleit zelfs de moslimintellectueel voor zelfgekozen apartheid als het officieel onderwijs niet volledig tegemoet komt aan islamitische eisen. Aparte moslimscholen als chantagemiddel dus.

In mijn eigen stad Genk worden we momenteel geconfronteerd met concrete plannen van de vzw Crescent Educatie Vlaanderen tot oprichting van een dergelijke moslimschool. Deze vzw heeft volgens haar statuten ‘de organisatie van onderwijs met een confessioneel islamitisch karakter’ als doel. Ze diende op 28 maart van dit jaar bij minister van Onderwijs Hilde Crevits een erkenningsaanvraag in als secundaire school. Het erkenningsonderzoek loopt momenteel.

Vrijheid van onderwijs heeft grenzen

Ik verzet me tegen de erkenning van islamitische confessionele scholen. De vrijheid van onderwijs mag niet neerkomen op een vrijgeleide voor de organisatie van islamitisch apartheidsonderwijs dat waarden predikt die volledig haaks staan op onze Vlaamse, Europese waarden. En dan heb ik het niet eens over de veelgeciteerde verzen in de Koran die ‘ongelovigen’ viseren. Ik heb het in eerste instantie over het totale verbod om de islam te verlaten. Dat staat compleet haaks op onze vrijheden. El Hammouchi zal het met me eens zijn dat ook dit verbod op afvalligheid een fundament is van zijn religie. Geen enkel moslimland staat afvalligheid toe. In dertien islamitische landen staat op afvalligheid de doodstraf. Zelfs in westerse landen moet men al over erg veel moed beschikken om zich te uiten als ex-moslim!

Willen we een ideologie die mensen het recht ontzegt een eigen religie te kiezen echt faciliteren? Een ideologie die vrouwen het recht ontzegt hun haren in de wind te laten wapperen? Gaan we echt erkenningen afleveren aan moslimscholen? Islamonderwijs versterkt de greep van de islam op onze samenleving. Net het tegendeel moet gebeuren. Moslimkinderen moeten naar Vlaamse scholen gaan waar hen duidelijk gemaakt wordt dat wie in Vlaanderen een toekomst wil hebben zich best aanpast aan onze Vlaamse en Europese leidcultuur.

Hoofddoekverbod

Ook de halfslachtige houding van de Vlaamse regering met betrekking tot het hoofddoekverbod vind ik absoluut verwerpelijk. Terwijl Antwerps N-VA-schepen Duchateau terecht stelt dat de hoofddoek geen ‘onschuldige uiting van het moslima zijn is’ en het moeilijk te ontkennen valt dat er van de hoofddoek een ‘fundamentele ongelijkheid uitgaat’, vertikt de Vlaamse regering het – ondanks mijn talrijke suggesties – om een algemeen hoofddoekverbod in te voeren in ons officieel onderwijs.

Politici van de meerderheid verkondigen wel gratuit hun mening naar aanleiding van controverses over een hoofddoekverbod van scholen of netten. Als bestuurders kijken ze echter de andere richting uit als er beslist moet worden. Sommige N-VA’ers – zoals het Gentse N-VA-gemeenteraadslid Ömer Demircioglu – spreken zich zelfs publiekelijk uit tégen een algemeen hoofddoekverbod in het onderwijs.

De politieke moed die men hier nog steeds niet heeft, had men veertien jaar geleden wel in Frankrijk. In 2004 werd er bij onze zuiderburen een wet goedgekeurd die de laïciteit van het publieke onderwijs beschermt. De wet kwam tot stand nadat een regeringsstudie – het zogenaamde rapport ‘Obin’ – een ontluisterend beeld schetste van de wijze waarop scholen in gettowijken onder toenemende druk kwamen te staan van de militante islam.

Minister Liesbeth Homans beschikt over een jaarlijks budget van 73,5 miljoen euro voor integratie en inburgering, maar in de praktijk stel ik vast dat net de segregatie in onze samenleving toeneemt. Onze Vlaamse steden worden in snel tempo geïslamiseerd – in het Antwerpse stedelijk basisonderwijs kiest bijvoorbeeld al meer dan de helft van de leerlingen voor de islam als levensbeschouwelijk vak – en het antwoord mag er geen zijn van toegeven, maar ook niet van wegkijken. Daarom: ‘ja’ aan een wettelijk hoofddoekverbod in ons onderwijs en ‘neen’ aan de erkenning van moslimscholen.