JavaScript is required for this website to work.

Dirk Rochtus

Dirk Rochtus (1961) is hoofddocent internationale politiek en Duitse geschiedenis aan de KU Leuven/Campus Antwerpen. Hij is voorzitter van het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-nationalisme (ADVN). Zijn onderzoek gaat vooral over Duitsland, Turkije, en vraagstukken van nationalisme.

De Amerikaanse president Obama vertoefde vorige week in Berlijn. Net iets te vroeg om op 26 juni de vijftigste verjaardag te kunnen meemaken van de illustere speech [http://www.historyplace.com/speeches/jfk-berliner.htm] die zijn voorganger John F. Kennedy bekroonde met de zin ’Ich bin ein Berliner’. Beide presidenten hielden de ogen op het oosten gericht. Kennedy beloofde West-Berlijn bescherming tegen de Sovjet-Unie, Obama appelleerde ook aan Rusland om het aantal strategische atoomwapens met een derde te verminderen. 

De Dood waart rond in het intellectuele landschap van Duitsland. In februari overleed Christian Semler [http://www.spiegel.de/kultur/gesellschaft/nachruf-auf-christian-semler-a-883154.html], journalist van de linkse taz en een van de boegbeelden van de Duitse studentenbeweging van de jaren ’60.. Begin juni ruilde de  literatuurwetenschapper en public intellectual Walter Jens [http://www.zeit.de/kultur/literatur/2013-06/walter-jens-nachruf] het tijdelijke met het eeuwige. En op 23 juni ging Henning Ritter (1943-2013), een van de groten van de Frankfurter Allgemeine Zeitung (F.A.Z.), heen.

De kieskoorts stijgt bij onze oosterburen. Op 22 september 2013 vinden de verkiezingen voor de Bondsdag, het federale parlement, plaats. Wordt het ‘four years more’ voor kanselier Angela Merkel? Of verhuist ze naar de oppositiebank?

‘Jürgen Habermas komt!’ De komst van één van de grootste hedendaagse filosofen was met veel tromgeroffel aangekondigd. Op vrijdag 26 april hield hij aan de KU Leuven een lezing over de toekomst van Europa. De media-aandacht zorgde ervoor dat er op amper drie uur tijd duizend tickets de deur uitvlogen. ‘Gelukkig’ spreekt de man niet in zijn moedertaal, maar in het Engels. Stel je voor dat hij in die taal zou spreken die zich het best leent voor het wijsgerige denken.