Minderheid in eigen land

Er blijkt een ernstig etnisch probleem in onze samenleving te zijn. De scouts zijn namelijk te blank. En ze organiseren een Oerwoudfuif als illustratie daarvan. Blanke mannen die niet begrijpen waar men een probleem van maakt, moeten hun mond houden, zo konden we lezen bij de VRT. Maar ook de aula’s van het hoger onderwijs blijken te blank. Niet de Albanese drugsdealers die € 500.000 crimineel geld mogen houden, zijn het probleem bij justitie. Neen, ook hier is het probleem vooral dat justitie te blank is. Niet de infiltratie van leger en politie door moslimextremisten is het een probleem voor onze veiligheid. Neen, ook die is vooral te blank voor Bart De Wever en Bart Somers. Rock Werchter? Te blank. Leerkrachten? Te blank. Zelfs de gesubsidieerde cultuursector, een oord van progressiviteit, weldenkendheid en wereldburgerschap ontsnapt er niet aan. Te blank! We blijken in heel onze samenleving een ernstig blankenprobleem te hebben. Waar dat probleem zich blijkbaar niet manifesteert, is in de gevangenis of in de werkloosheid. Daar zijn blanken net proportioneel ondervertegenwoordigd. Maar je raadt het niet, ook dat is een gevolg van het blankenprobleem, beweren sommigen.

Multicultureel racisme

Sommigen zouden dit blankenprobleem als een ‘omgekeerd racisme’ durven omschrijven. Dat is het echter niet. Racisme is het definiëren van de kwaliteiten van mensen op basis van hun huidskleur. Xenofobie drukt een angst uit op basis van deze raciale kenmerken. Discriminatie maakt dan weer een onderscheid op basis hiervan. Het ‘blankenprobleem’ is niets anders dan ordinair anti-blank racisme en anti-blanke discriminatie. Van waar komt deze anti-blanke haat? Het klassiek marxisme is een ideologie die de socio-economische verhoudingen tussen kapitaal en arbeid wil veranderen om een egalitaire samenleving te creëren. Met de ineenstorting van het communisme werd deze totalitaire ideologie naar de vuilbak van de geschiedenis verwezen. Het cultureel marxisme nam echter de plaats hiervan in. Het uitgangspunt hiervan is dat de socio-culturele verhoudingen in een samenleving veranderd moeten worden om politieke verandering te realiseren. Doelstelling hiervan is evenzeer een egalitaire samenleving. Om dit te bereiken, willen ze een maatschappij van minderheden creëren. De instrumenten hiervoor zijn massamigratie en anti-blank racisme.

Minderheid in eigen land

De massamigratie richting Vlaanderen is een vrij recent fenomeen. In de jaren ’60 kwamen relatief beperkte aantallen gastarbeiders uit voornamelijk Turkije en Marokko. Zij keerden echter nooit terug. Integendeel, de politieke kaste liet hun familie overkomen onder het mom van gezinshereniging. De migratiestop van 1974 werd bovendien nooit toegepast. Vooral in de steden zagen de Vlamingen hun buurten veranderen en voelden zich er niet langer thuis. Nooit werd hun mening hierover gevraagd. Naar de gewone Vlamingen die niet het geld hadden om naar de groene villawijken in de rand van de steden te vluchten, werd niet geluisterd toen ze hun protest via het Vlaams Blok lieten horen. Ze werden weggezet als racisten door de multiculturele politieke elite. Sinds de doorbraak van mijn partij in 1991 is de immigratie enkel toegenomen en zelfs verdubbeld. Ondertussen is 20% van de bevolking van vreemde origine en in steden zoals Antwerpen worden Vlamingen stilaan een minderheid in eigen land.

Vlaming, pas u aan

Van een integratie- en assimilatiebeleid is nooit sprake geweest. Integendeel, het antwoord van de Vlaamse, Waalse, linkse en rechtse systeempolitieke elite is… nog meer multiculturalisme en diversiteitsdogma’s. De Vlaamse meerderheid moest zich maar aanpassen aan de minderheid. Verhofstadt liet kruisbeelden verwijderen uit de rechtszalen omdat dit de neutraliteit van de staat zou aantasten, maar islamitische hoofddoeken in overheidsdiensten zijn ondertussen geen bezwaar geworden. Eten moet plots halal worden in onze scholen, ook voor niet-islamieten. Vrouwen- en jongensbesnijdenis om religieuze redenen komt bij duizenden voor en wordt zelfs terugbetaald door onze ziekteverzekering. Dit diversiteitsbeleid sluit allochtonen enkel verder op in hun eigen parallelle cultuur, taal en religie van herkomst en zorgt er precies voor dat ze niet assimileren. De samenleving wordt zo een postmoderne identiteitsloze mengelmoes van minderheden waarin elke gemeenschappelijkheid en dus samenleven, verdwijnt. En dat heeft ernstige maatschappelijke gevolgen. Jonge vrouwen kunnen niet meer op hun gemak door onze steden wandelen. Homoseksuelen worden aangevallen omwille van hun seksuele voorkeur. Allochtonen zijn oververtegenwoordigd in werkloosheid– en criminaliteit. Radicale islamitische haatpredikers wordt geen strobreed in de weggelegd. Zij bieden een religieus kader waarin bepaalde islamitische jongeren zingeving vinden. Jongerencriminaliteit wordt door hen zo omgeruild voor islamitisch terrorisme. Massamigratie zonder assimilatie leidt tot segregatie en onveiligheid. Multiculturalisme leidt tot institutioneel racisme tegen de Vlamingen.

De grenzen staan open

Wij staan voor zeer belangrijke demografische uitdagingen. Vlaanderen vergrijst in snel tempo. Dit vormt een enorme, maar haalbare uitdaging voor de betaalbaarheid van onze pensioenen. Deze zullen helemaal niet door meer migratie betaald worden. Vele migranten zijn immers laaggeschoold en vinden moeilijk hun weg naar de arbeidsmarkt, laat staan naar jobs die veel economische meerwaarde bijbrengen. Wie continu armoede importeert, moet niet verwonderd zijn dat de armoedecijfers niet dalen. Hebben de hoge werkloosheidscijfers bij de reeds aanwezige allochtonen baat bij verdere toestroom van laaggeschoolde buitenlandse arbeidskrachten op hun arbeidsmarkt? Kind en Gezin rapporteert dat al 27,2% van de nieuwgeborenen geen Nederlands als moedertaal heeft. Dit cijfer neemt elk jaar toe. De grenzen staan open. De stoere taal van Theo Francken en Jan Jambon is perceptie en kent een andere realiteit. Zij beweren onze straten ‘op te kuisen’, maar onder hun bewind kwamen er al 125.000 vreemdelingen bij. Nog steeds dwalen naar schatting 200.000 illegalen in onze straten rond. De helft van de Syriëstrijders is reeds teruggekeerd en krijgt zelfs uitkeringen van deze N-VA-regering!

Demografische omvolking

De realiteit is dat er een demografische omvolking bezig is, het is slechts een kwestie van tijd voor de Vlamingen een minderheid worden in eigen land. Niet enkel onze identiteit staat onder druk, maar ook onze sociale zekerheid die onbetaalbaar wordt. Het gemiddeld pensioen bedraagt vandaag amper €1.100. De opvang van een asielzoeker kost €1.249. Is dat sociale rechtvaardigheid? Open grenzen en sociale zekerheid gaan niet samen. Sommigen vinden de boodschap misschien niet leuk, en schieten dan maar liever op de boodschapper. De realiteit blijft. Onze sociale zekerheid wordt onbetaalbaar door massamigratie. Onze samenleving valt uiteen door massamigratie.

We maken water. Sommigen zullen pompen of emmers voorstellen. Anderen zelfs koffielepeltjes. Maar de realiteit blijft: de boot is aan het zinken. Het gat moet toe.