JavaScript is required for this website to work.
post

Bruno in Boerkaland

De Saudische strategie van sp.a

Daniël Walraeve26/1/2015Leestijd 3 minuten

Waar oppositie al niet goed voor is. Nu heeft ook Bruno Tobback in de gaten gekregen dat het niet pluis is, daar in Saudi-Arabië. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Nooit gedacht dat deze zin ooit geschreven zou worden, maar het is voor de Vlaamse socialisten verdorie jammer dat Freya Van den Bossche geen kandidaat-voorzitter is. Het was immers Van den Bossche die er op maandag voor koos om Liesbeth Homans in het vizier te nemen. Homans had in een zondags interview laten uitschijnen dat ze voorstander was van een apart kinderopvangcircuit voor kansarme kinderen. De Vlaamse vice-minister-president zou dat later relativeren, maar het uitgeschreven antwoord laat zich moeilijk anders lezen: een uitschuiver van formaat. Van den Bossche zag haar kans schoon en vuurde vanuit de heup. Ondertussen besloot partijvoorzitter Bruno Tobback om zijn pijlen te richten op het rouwbeklag van koning Filip in Saudi-Arabië. 

Hypocrisie

De socialisten hebben natuurlijk deelgenomen aan een resem regeringen die hechte relaties onderhielden met het Koninkrijk Saudi-Arabië. De hoeveelheid boter op het hoofd van rode hoofden is in deze kwestie zelfs naar socialistische normen gigantisch. Enkele recente voorbeelden: 

– Toen VRT-journalist Johan De Rijck in maart vorig jaar op de radio zei dat in Saudi-Arabië ‘de meest achterlijke vorm van de islam‘ beleden werd – een minstens verdedigbaar standpunt – schoot een hele reeks mensen in een kramp. De Rijck werd publiekelijk op de vingers getikt door de VRT. Voogdijminister op dat moment: Ingrid Lieten, sp.a. 

– De koninklijke handelsmissie naar Saudi-Arabië, die de aanleiding vormde voor de uitspraak van Johan De Rijck, werd in de pers vurig verdedigd door Buitenlandminister Didier Reynders. Volgens Reynders was het al te makkelijk om vanuit het vrije Westen kritiek te geven op Saudi-Arabië. Het artikel in de krant kopte: ‘Er is slavernij, maar mogen we daarom geen zaken doen?’. Ondertussen in dezelfde federale regering, nog geen jaar geleden: sp.a.

– Toen in 2013 bekend werd dat Saudische tussenpersonen westerse wapens doorsluisden aan Syrische rebellen, besloot de Vlaamse Regering om de wapenexport richting Saudi-Arabië niet te bevriezen. Collegiaal deel van die regering Peeters II: sp.a. 

Het lijstje zou ellenlang kunnen doorgaan, maar dan wel nog altijd minder lang dan de eindeloze opsomming van inbreuken op de mensenrechten in Saudi-Arabië. Al vele jaren weet iedereen dat vrouwenrechten in Saudi-Arabië een lachertje zijn, dat buitenlandse werkkrachten er onmenselijk behandeld worden, dat lijfstraffen kwistig worden rondgestrooid, dat het strafrecht middeleeuws is, dat slavernij er springlevend is. Mensenrechtenorganisaties houden trieste lijstjes bij over waanzinnige dictaturen als Saudi-Arabië: een leestip voor mensen met een sterke maag.

Als u dan toch aan het rondsurfen bent, zoek dan ook eens de jaarverslagen op van de Fabrique Nationale de Herstal: internationale handelaar in wapentuig en trouwe financier van de PS-staat. Saudi-Arabië duikt steevast op in het lijstje van beste klanten. Om het exportbeleid van FN Herstal iets makkelijker te maken, werd het wapenvergunningenbeleid in 2003 geregionaliseerd. Op vraag van Waalse socialisten, met tamme medewerking van Vlaamse socialisten. Zo was het meteen afgelopen met al dat Vlaams gezeur over ethische verantwoordelijkheid. 

Keuzes

België heeft lang geleden een keuze gemaakt: we hebben besloten dat onze morele weerzin voor de waanzin in Saudi-Arabië ons geen grote economische schade en geen internationaal isolement waard is. Het is dezelfde keuze die alle andere landen gemaakt hebben. Impliciet hebben socialisten deze keuze altijd onderschreven – en al die tijd werden vrouwen, homo’s en opposanten in Saudi-Arabië genadeloos geslagen, of erger. Iedereen wist het, niemand maakte er veel diplomatieke incidenten aan vuil. 

Natuurlijk staat het iedereen vrij om terug te komen op een keuze, maar wil Bruno Tobback dat wel? Het is moeilijk te geloven dat de sp.a alleen een probleem heeft met het rouwbeklag van koning Filip bij het regerende Saudische vorstenhuis. Dat zou immers betekenen dat sp.a wel zaakjes wil doen met de Saudi’s, zolang we maar niet samen met de Saudische leiders gezien moeten worden. Zoveel hypocrisie durf je ook bij sp.a niet te vermoeden. We kunnen dus alleen maar aannemen dat sp.a de diplomatieke en (dus) economische relaties met Saudi-Arabië fundamenteel in vraag wil stellen. Is Bruno Tobback bereid om dat standpunt te gaan verdedigen bij alle Vlamingen wiens job afhankelijk is van Saudische investeringen? En natuurlijk kan het niet bij Saudi-Arabië blijven: er zijn nog wel meer gevaarlijke regimes waar ze bloggers en andere burgers mishandelen. Zullen we dan maar sancties afkondigen tegen China? En hoeveel jobs mag dat kosten? 

Niemand doet graag zaakjes met de Saudi’s. Het hele Huis van Saud baadt in een ranzige sfeer. Maar we hebben niet de luxe om alleen handel te drijven met landen die onze morele standaarden delen. Ergens moet zelfs sp.a begrijpen dat België ook na een eventuele terugkeer van socialisten in de regering zaken zal blijven doen met moordenaars. En dus sloeg Tobback, de grote communicator, andermaal een mal figuur. Ondertussen zal het actualiteitsdebat in het Vlaams Parlement op woensdag over de kinderopvang in Vlaanderen gaan – iets waar Vlaamse politici tenminste iets aan kunnen doen. 

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties