Brussels staatssecretaris Pascal Smet begaat een blunder te veel

‘Honourable Mayor Zakani, it’s our great honour to invite you.’ Zo begint de uitnodigingsbrief aan de burgemeester van Teheran, ondertekend door de Brusselse salonsocialist Pascal Smet.

Alireza Zarkani, de burgemeester van Teheran, is een absolute sharia-hardliner en vrouwenmoordenaar. Hij was jarenlang de eindbaas van de paramilitaire Basij-militie voor hij door de grootayatollah (de hoogste leider van Iran, red.) Khamenei beloond werd met de sjerp van Irans hoofdstad. Pascal Smet (Vooruit) was jarenlang Commissaris-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatslozen voor hij door rode Opperkameraad Stevaert beloond werd met een eerste van een eindeloze reeks ministeriële portefeuilles. In die hoedanigheid van Commissaris-Generaal beschermde hij duizenden Iraanse dissidenten en politieke vluchtelingen.

Khani

Een aantal van deze dissidenten kwam dinsdag op straat om te betogen tegen de aanwezigheid van Zarkani. Tijdens deze protestactie werden ze gefilmd door mannetjes van het regime. Geheimagenten die beelden namen, om zo de familie in Iran te kunnen intimideren.

Een van deze spionnen is Abdol Mottahar Mohammad Khani. Hij werd erkend en er werd intussen klacht tegen hem ingediend bij de Brusselse politie. Vreemd genoeg werd er niet opgetreden. Geen arrestatie, geen ondervraging, niets. De vogel is intussen natuurlijk gaan vliegen en bevindt zich weer veilig en wel in Teheran. Alle opgenomen beelden staan klaar om geanalyseerd te worden. De intimidatie kan beginnen…

Lahbib

Terwijl onze veiligheidsdiensten lagen te slapen, rolden Pascal Smet en minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) al vechtend over de straatstenen. Een bloednerveuze Lahbib schoof tijdens het kamerdebat elke verantwoordelijkheid van zich af. Vreemd, want zij is de eindverantwoordelijke voor het afleveren van een visa. Smet ontkende elk vorm van aandringen en maakte het mailverkeer publiek.

Het theater was niet om aan te zien. Ik voelde enkel plaatsvervangende schaamte voor dat gekruip. Lahbib bewijst nu al een jaar dat ze veel te licht weegt, om zo een groot en cruciaal departement te leiden. Nooit geeft ze de indruk dat ze leiding geeft. Ze ondergaat alles. Alice in wonderland, zonder politieke ervaring op een blauwe maandag, benoemd door Georges-Louis Bouchez (MR).

Het begon al bij haar aantreden, toen ze zogezegd niet goed wist dat de Krim Oekraïens grondgebied was en is. De eerste diplomatieke aanvaring was een feit. Met Oekraïne dan nog. Het applaus dat ze van de goegemeente kreeg voor de ruiloperatie Vandecasteele-Assadi, is na dit Zarkani-incident verstomd in beschaamd wegkijken. Het Iran-beleid van België? Onbestaand. En Pascal Smet, tja wat valt daar nog over te zeggen. Als hij de dissidenten die hij eertijds erkende als vluchtelingencommissaris, nog recht in de ogen wil kijken, neemt hij ontslag en begint hij zijn eerder beloofde B&B in Brazilië.