Chelsea-supporters hebben niets met het ware racisme te maken

Er doken beelden op van Chelsea-supporters die in een Parijse metro een zwarte man uit een coupé weerden en daarbij ‘We’re racist and proud’ scandeerden. Dit past alweer perfect in het mediatieke narratief om racisme systematisch in een slecht daglicht te plaatsen. 

Er wordt alweer gedaan alsof de kleine deviante meerderheid representatief zou zijn voor de hele racistische gemeenschap. Europa telt een enorm aantal racisten, en de gemeenschap groeit gestaag. Blijkbaar is dat niet naar de zin van sommige verdraagzamen, die deze incidenten gretig aangrijpen om te insinueren dat er iets mis zou zijn met het racisme en racistische geschriften. Totaal van de pot gerukt.

Racisme is een vredevolle visie op mens en maatschappij. Wie in racistische geschriften iets gewelddadig meent te lezen, die dwaalt. Die heeft het Ware Racisme niet begrepen. Mensen die beweren dat het racisme geweld en onverdraagzaamheid predikt, hebben duidelijk nog nooit racistische literatuur gelezen en hebben nog nooit een racistische bijeenkomst bezocht. Kom uit de veilige cocon van uw multiculturele woonwijk!

Het wordt hoog tijd dat u eens een pint gaat pakken met uw racistische buurman. We kunnen de polarisatie enkel counteren met wederzijds begrip. Concreet wil dat zeggen dat wij meer moeten investeren in de racistische gemeenschap. Er moeten dringend meer middelen worden vrijgemaakt voor racistische jeugdhuizen en verenigingen. Ook een opleiding tot Grote Leider aan de KUL moet tot de mogelijkheden behoren. Veel jongeren zijn immers aangewezen op ondergrondse Duitse en Italiaanse haatpredikers, zonder dat daar enige controle op is. Nederlandstalige haatpredikers zouden hen moeten doen inzien dat de zuiverheid van de Arische bloedlijn eigenlijk een pleidooi voor vrede en verdraagzaamheid inhoudt. ‘Sieg Heil’ moet in zijn historische context geplaatst worden en betekent eigenlijk ‘Bemin uw naaste’. Waarom zien de mensen dat toch niet?

Ook op de arbeidsmarkt moeten er meer kansen komen voor racisten. Het gebrek aan racistische CEO’s en nieuwsankers zorgt ervoor dat jonge racisten geen rolmodel hebben. Quota in bedrijven en openbare diensten en vooral de media zullen dit probleem verhelpen.

Ook geïnstitutionaliseerde liberale ‘vrijheden’ zoals de vrijheid van meningsuiting moeten durven worden herzien. Men beseft vaak niet hoe kwetsend slogans als ‘Jobs, geen racisme’ en ‘geen racisten in onze stad’ overkomen. Men slaagt er soms in via honende spotprenten inherent vredevolle racisten zodanig te provoceren, dat de potjes wel eens overkoken. Op dat moment komt men al te snel tot de conclusie dat er iets mis zou zijn met racistische ideeën. Dat is intellectueel oneerlijk. Dat meningen kunnen kwetsen, maar toch ongebreideld kunnen worden verkondigd, bewijst hoe onze huidige liberale rechtsstaat racisten systematisch achterstelt.

Dan hebben we het uiteraard nog niet gehad over de goede diplomatieke contacten tussen onze regeringen en regenboognaties als Zuid-Afrika of Brazilië. Men lijkt niet te beseffen hoe kwetsend het voor racisten is dat onze ministers en patroons vrijhandelsakkoorden sluiten met landen waar het evenwicht tussen de verschillende bevolkingsgroepen grondwettelijk is vastgelegd. Dat een boycot van deze landen zelfs niet ter tafel komt op het kernkabinet is een kaakslag voor alle racisten overal ter wereld. Onze parlementen, inclusief het Europese Parlement, nemen beter zo snel mogelijk een resolutie aan die de autonomie van gesegregeerde gebieden erkent. Deze blijk van goodwill zal de verdere radicalisering van racisten, die niets met het Ware Racisme te maken hebben, stoppen. Free Orania!

Samen kunnen we racismofobie verslaan. Subsidies en participatie, NU!

Xavier Everaert is doctoraatsstudent in de rechtseconomie aan de Universiteit van Turijn.

Foto: Chelsea-supporter. (c) Reporters