We slapen en zijn niet langer waakzaam

Het is de laatste maandag van de maand – vakgroepvergadering. Een prof bazelt iets over subsidies en congressen. De doctorandi doen allemaal goed hun best alsof ze aandachtig alles volgen. Instemmende hoofdknikken blijken dommelende kopjes te zijn, vlijtige nota’s nonsensicale tekeningen. Ondertussen ben ik volledig verzonken in de PDF van ‘L’Oblat’ van Joris Karl Huysmans, waarin de repressie van de monastieke ordes in Frankrijk anno 1900 wordt beschreven. België, door Huysmans omschreven als ‘le pays le plus proche; et la vie n’y est pas onéreuse; c’est la dernière nation catholique où la meute des francs-maçons soit encore muselée’, is een populair ballingsoord. Zo ook voor de Huysmans’ monniken, die hij naar een kasteel in Moerbeke (of all places) laat vluchten. Zou Huysmans ooit in Moerbeke geweest zijn?

Een zachte streling langs mijn dij. Neen, het is niet mijn bevallige Deense collega, maar de vibratie van mijn Koreaanse smartphone. Post uit Parijs, zie ik. CA VOUS INTÉRESSE SANS DOUTE! luidt de  schreeuwerige spamtitel van het bericht van mijn collega. Wat blijkt? De werken van Huysmans en Bloy zijn niet meer te ontlenen in de bibliotheek van Paris IV. Ofwel razend populair onder de studenten, ofwel ten prooi gevallen aan de censuur van de mysterieuze vrijmetselaarsclub ‘Société Secrète de la Sorbonne’. Une meute des francs-maçons démuselée, zou Huysmans zeggen. Hoe dan ook ongetwijfeld een gevolg van de populariteit van ‘Soumission’ van Michel Houellebecq, waarin uitvoerig met Huysmans en Bloy wordt gekoketteerd – of de spot gedreven?

De tweede e-mail is een persbericht van Russia Today. Bartella, één van de oudste christelijke gemeenschappen ter wereld, nabij Mosul in Irak, werd door Assyrische troepen van de Gouden Divisie heroverd op IS. Een euforische soldaat spijkert twee houten balken aan elkaar, beklimt  de kerk van Mart Schmony en plant het kruis hoog op het dak. Binnenin is de kerk helemaal verwoest. De iconen zijn stukgeslagen, de bijbels en zangboeken verscheurd en verbrand. Terwijl Robin Ramaekers ons Man Bijt Hond-gewijs de Koerdische peshmerga’s leert kennen, toont RT commentaarloze beelden van Assyrische christenen, die in de ruïne van hun kerk voor het eerst in ruim twee jaar opnieuw het Onze Vader in het Syrisch-Aramees uit volle borst zingen voor hun vernielde iconostase. Een soldaat luidt triomfantelijk de kerkklok, net zoals de Durtal in L’Oblat triomfantelijk de kerkklok luidt, ook al hebben de vooruitgangsoptimisten in Parijs, de salafisten van hun tijd, de benedictijnen al lang naar Moerbeke gejaagd.

Op de muren van de kerk van Mart Schmony staat in grote blokletters ‘Nasrani’ geschilderd, een Arabische spotnaam voor christenen. Net zoals de vooruitgangsoptimisten de muren van het benedictijnenklooster van L’Oblat met ‘A bas les monastères!’ bekladden. Op enkele kleine details waar de vooruitgangsoptimisten graag op hameren, zoals de levensduur en levenskwaliteit na, is het leven zélf alvast bijzonder weinig veranderd.

De derde e-mail is een kort bericht uit La Meuse over het kasteel van Noisy, bij Celles, in de Naamse Ardennen. De eigenaar van het prachtige neogotische bouwwerk, de graaf van Liedekerke Beaufort, heeft dan toch zijn vergunning bekomen om het bouwvallige kasteel af te breken. Alle rechtsmiddelen zijn uitgeput en twee zielige sit-ins van een pietluttig actiecomitétje mochten niet baten. Maandag beginnen de afbraakwerken. Bij het artikel staat een meewarige foto van het verpauperde kasteel, dat volledig overwoekerd is. ‘La nature, qui cessait d’être surveillée, commençait à faire des siennes.’ schreef Huysmans over de verwilderde tuin van zijn verlaten benedictijnenklooster, die hij eerder in het boek uitvoerig, detaillistisch, té detaillistisch beschreef en zelfs had gedurfd te vergelijken met de tuin van Gethsemane. Zou de tuin van Noisy ook ooit zo gegeurd en geschitterd hebben als de Hof van Olijven? Misschien is Noisy, net als Gethsemane, het beginpunt van onze Via Dolorsa, het eerste Droevige Geheim van onze Rozenkrans. De plaats waar wij beloofden te waken maar in slaap vielen, en waar wij onze Messias aan de vijand hebben uitgeleverd.

 Ik stuur het bericht door naar enkele collega-reactionairen. Outlook laat weten dat ik de e-mail geen titel heb gegeven. Oké dan maar: ‘Notre noblesse nous a trahis’. Send.

Foto: (c) Reporters