Daar zijn de Jonge Leeuwen

Twee vragen waarvan (ook binnen N-VA) weinig mensen het antwoord kennen: wie is de huidige voorzitter van Jong N-VA en waar kan je N-VA met één zin ideologisch situeren? Antwoord 1: Ralph Packet, die intern door weinig mensen voor vol wordt aangezien. Antwoord 2: onduidelijk. Centrumrechts, misschien, maar zeker niet (neo)liberaal. Gemeenschapspartij, maar ook met respect voor het individu. Kracht van verandering, maar tene quod bene. 

Vanuit de jongerenafdeling Jong N-VA komt er nu een helder ideologisch signaal. Kandidaat-Jongerenvoorzitter Michel Cardon trekt naar de nationale ledenvergadering van 28 februari met een duidelijk inhoudelijk project. Onder de vlag ‘Conservatief & Vlaams’ presenteert Cardon drie grote pijlers voor de toekomst: Vrij Vlaanderen, Vrije Mensen en Vrije Markten. In het bondige visiedocument klinkt het zo: 

‘Conservatisme is een verhaal waarbij we zelf verantwoordelijkheid durven nemen en geen betuttelende overheid willen die alles voor ons regelt, een manier van kijken naar mens en maatschappij. Als conservatieve jongeren hebben wij geen schrik van vrijheid, wij grijpen die integendeel met beide handen aan’.

Take back the night

Opvallend is dat de ploeg rond Cardon het etiket ‘conservatief’ terug wil claimen. Dat lijkt ambitieus. Rond de term ‘conservatisme’ ontspint zich al jaren het meest succesvolle staaltje framing van de Belgische politiek. Het volstaat om het woord te proeven: meteen besef je dat ‘conservatief’ in het brede publieke debat op veel meer weerstand stuit dan ‘progressief’. In Vlaanderen zijn tegenstanders er heel gewiekst in geslaagd ‘conservatisme’ te vereenzelvigen met blinde behoudsdrift en achterhaalde dogma’s. Iets voor verzuurde oude mensen, zeker niet voor jongeren.

Voor het eerst komt er nu een poging om de jongerenwerking van de grootste partij van het land een uitgesproken conservatief etiket te geven. Het conservatisme wordt niet begrepen zoals in de karikaturen van tegenstanders: het gaat niet om halsstarrig vasthouden aan een verleden dat nooit heeft bestaan. Het conservatisme wordt – terecht – neergezet als een mens- en wereldbeeld dat de levende gemeenschap centraal stelt. Een (beperkte) overheid staat ten dienste van deze gemeenschap, en vrije mensen kunnen zich binnen de gemeenschap naar hartenlust ontplooien.

De groep N-VA-Jongeren eist het conservatisme terug van de criticasters die het al tijden monopoliseren. Ze kiezen voor persoonlijke verantwoordelijkheid en maatschappelijke verbanden. Ze zijn ook niet te beroerd om die verbanden bij naam te noemen: gezin, familie, buurt, school, werk, verenigingen etc. Deze jonge leeuwen laten zich niet terroriseren door de taboes van hun tegenstanders: ze zijn ook onomwonden voor vrijhandel en een onafhankelijk Vlaanderen. 

BDW II

Het is verfrissend dat een kandidaat-jongerenvoorzitter met een niet-vanzelfsprekend project op de proppen komt. Eindelijk beweegt er wat binnen Jong N-VA. Tot nu toe heeft de nochtans groeiende jongerenwerking van N-VA maar weinig van zich laten horen. In de oppositiejaren was die volgzame opstelling nog ietwat begrijpelijk: de moederpartij wou álle gelederen strak gesloten houden. Maar nu N-VA zich genesteld heeft in alle plooien van de macht, is het belangrijk dat er vanuit de buik van de partij vernieuwing blijft komen. 

Het is afwachten of Michel Cardon de jongerenvoorzitter zal zijn die met duidelijke standpunten de moederpartij tot de orde kan roepen. De ambitie lijkt er wel te zijn: Cardon wil Jong N-VA meer smoel geven, en durft stelling te nemen waar de ‘grote’ N-VA liever vaag blijft (zoals bijvoorbeeld over Europa). N-VA kan een dosis ideologische inspiratie best gebruiken. De tijd dat Bart De Wever daar eigenhandig voor instond, ligt al even achter ons. De Wever herhaalt in recente interviews vooral dat politiek om ‘macht’ draait. 

Over De Wever gesproken: ook Cardon is een Antwerpse historicus met KVHV-verleden. De geschiedenis herhaalt zich nooit, maar heel soms rijmt ze wel.