De Europese omweg naar tricolore regeringen

Of De Wever – die toch door vriend en vijand wordt erkend als een zeer intelligent iemand – als partijvoorzitter ooit echt heeft geloofd in de mogelijkheid om op Belgisch niveau een centrumrechtse regering te vormen rond zijn N-VA is zéér de vraag. Als informateur heeft hij in elk geval flink zijn best gedaan om in binnen- en buitenland de indruk te wekken dat hij het werkelijk meende, en dat een mislukking dus niet aan hem zou te wijten zijn.
En ondertussen knutselde hij aan een magistrale zet op een zijtoneel dat nauwelijks enig belang heeft: het Europees Parlement. De samenstelling van fracties in dat EP had altijd al een hoog vaudevillegehalte, maar kreeg nu in België ongebruikelijke aandacht, vanwege het zelfingenomen geblaat van de liberale EP-fractievoorzitter voor en na de verkiezingen. Gebakken lucht zwaar laten wegen is nu eenmaal geen gemakkelijke opgave. En dus was Guy V. (zoals gebruikelijk uitsluitend gedreven door zijn mateloze hubris) zelfs bereid daarvoor mensen te verwelkomen die hij voordien maandenlang verrot had gescholden in tal van variaties op het thema ‘nationalisme = oorlog’. Tja … en dan de beledigde onschuld uithangen als je voor schut wordt gezet … de media konden hun leedvermaak niet op.
Alleen: door die keuze had de N-VA Guy beledigd. En dat is, zoals bekend, exponentieel veel erger dan majesteitsschennis. Dus moest nu de te verwachten tegenzet volgen op het Belgische speelveld. N-VA en liberalen in één regering ? Geen sprake van ! Alles liever dan dat.

En zie: als trouwste ‘objectieve bondgenoot’ van de N-VA deed uittredend premier Di Rupo onmiddellijk wat van hem mocht worden verwacht: de Belgische liberalen er uitdrukkelijker dan ooit voordien op wijzen dat hun toekomst in een tricolore regering ligt, en niet in een monsterverbond met de doodgravers van het koninkrijk.
Kortom: vanaf 26 juni kan (voortaan ook vóór de schermen) worden gewerkt aan de vorming van een nieuwe tricolore zespartijenregering. Bij wijze van cadeau aan de nieuwe koning zou zo’n regering eigenlijk al kunnen gevormd worden vóór de nationale feestdag. Alleen moeten dan de Vlaamse christendemocraten zichzelf eerst nog even overtreffen in de discipline bochtenwerk.
Zodra dat gebeurd is, kan de tricolore formule dan in één moeite worden doorgetrokken naar de gewestregeringen. Want in uitvoering van de zesde staatshervormingen moeten onder meer allerlei samenwerkingsakkoorden worden gesloten tussen de diverse regeringen die dit land rijk is. En waarom zou men dat moeilijker maken dan nodig ? Vooral aangezien – om uittredend vice-premier Reynders te citeren – het toch niet de Walen en de Brusselaars zullen zijn die daar last van hebben.

En De Wever? Die kan dan de federale boel de federale boel laten, zich terugtrekken op zijn Antwerps ‘schoon verdiep’, en hopen dat zijn partij van twee, drie oppositiejaren nuttig gebruik maakt om wat steviger in de te ruime schoenen te staan. En hij kan zelf – eindelijk – weer een min of meer menselijk leven gaan leiden. Het weze hem gegund.

Foto (c) Reporters