De Ongeduldige Onheilsprofeten & BDW

Er kondigen zich in de toekomst grote problemen aan voor de politicologen. Hun collega’s van vandaag hebben de ongelukkige keuze gemaakt om als pendelaars en vogelwichelaars door het leven te gaan, en ze schrijven te veel. Daardoor zullen hun opvolgers voor onmogelijke opdrachten staan. Wie later academisch onderzoek wil doen naar de historische figuur Bart De Wever, zal veel te veel materiaal hebben. De auguren hebben nu al te veel tekst bijeengepend, en daar doet dit stukje nog een schep bovenop.

Binnen de brede stroom van de tekstuele BDW-analyse is een subgenre, een aanslibbing ontstaan: de onheilstijding. Al vele jaren wordt de politieke dood van Bart De Wever voorspeld. Nu De Wever schijnbaar, of blijkbaar opnieuw meer aandacht wil geven aan de communautaire kerntaak van de N-VA, ontwaren heel wat waarnemers onzekerheid, zenuwachtigheid en feilbaarheid. Met als gevolg dat het einde van De Wever als dominante figuur in de vaderlandse politiek alweer nakend is. Onheilsprofeet is een populair en veilig beroep: mensen horen graag jobstijdingen, en op termijn krijg je altijd gelijk.

Gelukkig kleeft er op al die voorspellingen over zijn houdbaarheidsdatum zelf geen houdbaarheidsdatum. De irrelevantie van De Wever werd al voorspeld toen de man nog maar net kwam piepen. Hij zat pas met Milquet en Leterme te onderhandelen in Hertoginnendal, en men schreef her en der al dat die gezette nationalist spoedig in de obscuriteit zou verdwijnen. Ook in de aanloop (en in de nasleep) van de verkiezingen van 2009, 2010, 2012 en 2014 wisten heel wat verstandige mensen zeer goed dat het nu spoedig gedaan zou zijn met De Wever. De begeleiders wachten nog altijd.

De Wever heeft het nu al veel langer uitgezongen dan algemeen werd verwacht. Alleen hardleerse journalisten blijven De Wever nog vergelijken met mindere goden zoals een Stevaert of een Leterme. De waarheid is dat andere politieke idolen minder lang de volksgunst konden behouden en minder verkiezingen wonnen. En onsterfelijk of onoverwinnelijk is BDW wellicht niet: iedereen valt ooit uit de gratie, alle politici blunderen op hun tijd, niemand kan eeuwig rekenen op de zwakte van de tegenstanders. En hoe langer De Wever meegaat, hoe dichterbij zijn (al dan niet gedwongen) afscheid komt – dat is een eenvoudige wetmatigheid, daar kun je dus vergif op nemen.

Maar journalisten en andere tegenstanders worden van het lange wachten wat ongeduldig. Een debat waarna de socialistische opponent nog min of meer overeind staat, en het begin van het einde voor Bart De Wever wordt aangekondigd. In de nabije toekomst zullen we alleen maar méér analyses lezen waarin ons wordt uitgelegd waarom De Wever deze keer echt aan het eind van zijn Latijn is. Die analyses zullen ook gelezen worden door het partijkader van N-VA, en omdat ook de partij van Bart De Wever maar een gewone politieke partij is, zal er intern steeds meer uitgekeken worden naar een opvolger. Als meerdere kandidaten zich dan geroepen voelen, zullen er zich kampen vormen, komen er intriges, zal men het geluid horen van messen die geslepen worden. Onheilsprofeten beoefenen een populair, en veilig beroep.