De pennenzak van de schoolmeisjes Bert en Guillaume

Veel geestdrift weet de 6^e staatshervorming niet teweeg te brengen, veel afkeer evenmin. De parlementaire debatten verlopen slaapverwekkend, de regeringspartijen drukken half slapend de ja-knop in en zo belanden we weer eens in een ander België. Geen hond die z’n weg vindt in de ingewikkelde brei die moet doorgaan voor een meer efficiëntie staatsordening maar naar het schijnt gaat het dit keer wel werken.

‘6^de staatshervorming: zo ingrijpend in leven van miljoenen mensen en amper interesse van pers. Niet meer normaal!’, liet Bert Anciaux zijn ongenoegen vrije loop op twitter. Frederik De Swaef van het weekblad Story daagde hem uit: ‘Geef ons de essentie in 140 tekens’. Anciaux liet zich niet pramen: ‘Gaat over wil om samen te leven met andere culturen, inzichten, over muurtje willen kijken, diversiteit als verrijking te zien.’

In De Morgen zette Guillaume Van der Stighelen, ooit reclame-goeroe en nu zowat professioneel koffieshopbezoeker, een stuk over ‘België’. Zijn besluit: ‘Wat mij doet denken: misschien is het toch wel een goed idee om België te splitsen. In twee stukken. Een stuk voor mensen die elkaar willen vinden, los van taal of cultuur. En een stuk voor de mensen die liever ruzie maken. Doen.’

In beide gevallen wordt uit hetzelfde vaatje getapt: de Vlaams-nationalisten moeten niets hebben van ‘anderen’, de Belgischgezinden wel. De ruziemakers versus de samenlevers. Het klinkt mooi en bijna overtuigend.

Het zou vooral overtuigend zijn als Vlamingen en Walen hetzelfde soort koppel vormden als man/vrouw, homo/hetero, werknemer/werkgever, jong/oud, autochtoon/nieuwkomer… Die tweede groep koppels vind je op één grondgebied en als zij er niet in slagen samen te leven dan is er geen samenleving. Vlamingen en Walen leven maar (politiek) samen voor zo ver de structuur België in stand wordt gehouden. Een onafhankelijk Vlaanderen zou muurtjes hebben, grenzen noemen ze dat. Heeft België die dan niet? Homo’s uit een samenleving bannen, heet uitsluiting. Wallonië en Vlaanderen politiek loskoppelen, heet elkaar vrijheid gunnen.

Vlaanderen zou ook heel erg divers zijn. We zouden de contacten met de Franstalige overkant verliezen? Als die verdwijnen samen met de politieke banden, dan zijn ze dus puur politiek gestuurd en met andere woorden opgelegd? Dan hebben ze weinig te maken met ‘zien als verrijking, elkaar willen vinden’.

Volgens de logica van Anciaux/Van der Stighelen moet de Belgische grens zo snel mogelijk opengebroken worden naar Groot-Nederland, Benelux, Noordwest-Europa, Europese Unie, Euraziatisch continent, wereld, heelal… Bert en Guillaume, het lijken heel lieve jongens, dromers zo’n beetje. Hun wereldbeeld heeft alles van de pennenzak van een schoolmeisje met daarin geschreven: ‘ik ben Shana, Willebroek, Antwerpen, Vlaanderen, België, Europa, wereld, heelal’. Zo’n pennenzak met een lieve krokodil, olifant en aap op. Dieren waarmee je een ontmoeting in het echt niet overleeft.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>