Links verraadt de vrouwen

Dit is hoe gortig het wordt: we moeten de boerkini nu toelaten in het belang van moslimvrouwen. Want zónder boerkini zullen véél meer vrouwen gewoon wegblijven van het strand of het zwembad – zo wordt zonder blikken of blozen gedreigd.

In een perverse verdraaiing worden de tegenstanders van de boerkini voorgesteld als de tegenstanders van de moslimvrouwen. De verstikkende verdrukking van vrouwen wordt afgedaan als een extrern kwaad: iets dat moslimvrouwen wordt aangedaan door de boze seculiere buitenwereld. Terwijl het natuurlijk gaat om een interne kanker: een cultuur met ‘middeleeuwse’ trekjes, waarin vrouwen alleen van hun vrijheid mogen genieten binnen de grenzen die zijn bepaald door mannen. Een cultuur die ‘vrouwen moeten zich bedekken’ nog steeds hoger inschat dan ‘mannen moeten zich beheersen’. Een religie die nooit grondig onderworpen is geweest aan een frisse dosis Verlichting. 

In de discussie over een boerkini-ban verwordt Links tot de karikatuur die Rechts ons doorgaans voorspiegelt. Als stekeblinde kosmopolieten houden ze vol dat de boerkini ‘gewoon een stuk kledij’ is. In hun cultuurrelativistische kramp willen ze niet zien dat de boerkini de emanatie is van een wereldbeeld dat vrouwen verdrukt en vernedert. Jong Groen dacht leuk te zijn en uit te pakken met een officieel verbod op witte kousen in sandalen. Alsof voorschriften om vrouwen voortdurend te verstoppen gewoon een kwestie van (slechte) smaak zijn. Een koor van linkse stemmen vergelijkt de boerkini met de Speedo, het badpak, de bikini, hoge hakken of make-up. Alsof er achter de boerkini geen duidelijk programma schuilt om religie te propageren op elke plaats en op elk tijdstip, om een heldere boodschap over de vrouw en het vrouwenlichaam uit te dragen, om zich af te zetten tegen het westerse gastland. 

Uitgerekend Links schermt in de discussie over een boerkini-ban met de ongelimiteerde persoonlijke vrijheid. Alsof elke vrijwillige keuze een gelukkige keuze is die anderen op geen enkele manier schaadt. Alsof vrouwen niet enthousiast en vrijwillig zouden kunnen kiezen voor een tweederangsrol. Alsof we elk persoonlijk statement zomaar moeten dulden in de publieke ruimte, zelfs als dat statement tegen onze dochters schreeuwt dat vrouwen zich eigenlijk weg moeten steken.

‘Entre le fort et le faible c’est la liberté qui opprime et la loi qui affranchit‘ – dat was ooit een stelregel van progressieven. Waar zijn die progressieven gebleven? Vandaag verdedigen ze zelfs een regressieve lap stof, in naam van de onaantastbare soevereiniteit van het individu. In hun sprookjeswereld bestaan fenomenen als groepsdruk of culturele indoctrinatie niet eens. Ze verliezen zichzelf volledig in een postmoderne roes.

Ze azen op de steun en de stemmen van moslims, hoor je dan. Maar misschien is het nog erger dan dat. Misschien zit er niet eens een uitgekiende strategie achter. Misschien is het bij de ‘permissieve’ partijen gewoon een pavloviaanse reactie geworden om te pleiten voor alles wat N-VA wil verbieden. Linkse partijen hebben geen stevige principiële fundering meer en dus varen ze nu op een ander, makkelijker kompas: alles wat N-VA voorstelt, zullen zij bestrijden. Zonder nadenken, zonder bezinning, zonder oog voor alles wat Links in het verleden ooit gehuldigd heeft, zullen zij die positie innemen die diametraal tegenover de Vlaams-nationalisten staat. Het klinkt kinderachtig en toch is het de enige mogelijke verklaring voor de ideologische bokkensprongen van Links in Vlaanderen. Het kamp dat ooit stond voor gelijkheid en (ook seksuele!) emancipatie, put zich nu uit om die vreselijke boerkini weg te relativeren. 

Als Links zich nestelt in een bondgenootschap met de bewerkstelligers van de boerkini, dan pleegt Links verraad aan álle vrouwen. De boerkini is een symbool en symbolen zijn belangrijk – dat hebben feministen altijd begrepen, zelfs (vooral!) toen ze bh’s gingen verbranden. De opdracht voor Links is dus duidelijk: analyseer nuchter en onafhankelijk wat de boerkini symboliseert. En verbrand dat ding dan.