Schieten op de Britse pianist

Het gaat over de roekeloosheid van leiders die de Europese Eenmaking voorleggen aan de massa. Het gaat niet over de roekeloosheid van leiders die weigeren om de Europese Eenmaking voor te leggen aan de massa.

Het gaat over de feitenvrije angstcampagne die een deel van het Leave-kamp gevoerd heeft. Het gaat niet over de feitenvrije angstcampagne die een deel van het Remain-kamp gevoerd heeft.

Het gaat over al die Leave-kiezers die irrationeel, ongeïnformeerd of argeloos hun keuze hebben gemaakt. Het gaat niet over al die Remain-kiezers die irrationeel, ongeïnformeerd of argeloos hun keuze hebben gemaakt.

Het gaat over strenge maatregelen die lidmaatschapsreferenda in andere EU-landen moeten ontraden. Het gaat niet om een fundamentele koerswijziging om het EU-project weer een brede basis te geven.

Het gaat over de rol die het immigratie-thema heeft gespeeld tijdens de Brexit-campagne. Het gaat niet over de rol die de asielcrisis van 2015 zal spelen in de komende decennia van de EU.

Het gaat over de impact van ene Nigel Farage op het debat in Groot-Brittannië. Het gaat niet over de impact van ene Angela Merkel op de geschiedenis van heel West-Europa.

Het gaat over racisme, populisme en leugens. Het gaat niet over oprechte bezorgdheden, fundamentele problemen en reëele mistoestanden.

Het gaat over ons reisgemak en de beslommeringen van expats. Het gaat niet over soevereiniteit, democratische aansprakelijkheid, bestuurlijke transparantie en het zelfbeschikkingsrecht der volkeren.

Het gaat over de zegeningen van het EU-project. Het gaat niet over alles dat we hebben moeten opgeven en inleveren voor het EU-project.

Het gaat over de arrogantie van de Britten, die denken beslissingen te mogen nemen die ons allemaal treffen. Het gaat niet over de arrogantie van de Duitse bondskanselier, die zeker het voorbije jaar denkt op eigen houtje een asielpolitiek en een buitenlands beleid te mogen voeren dat ons allemaal raakt.

Het gaat over de kleine bijrol waarmee Groot-Brittannië zonder de EU genoegen zal moeten nemen op het wereldtoneel. Het gaat niet over de kleine bijrol die de Europese Unie met 28 lidstaten vandaag maar speelt op het wereldtoneel.

Het gaat over de verzwakking tegenover Vladimir Poetin en Islamitische Staat die gepaard gaat met de Brexit. Het gaat niet over het krachtenloze optreden tegenover Vladimir Poetin en Islamitische Staat voorafgaand aan de Brexit.

Het gaat over de kwetsbaarheid van de Britse Pond. Het gaat niet over de bommen die liggen te tikken onder de Euro.

Het gaat over David Cameron en hoe Europese leiders de opdracht hebben om hun bevolking te verenigen achter het EU-project. Het gaat niet over Jean-Claude Juncker en hoe EU-leiders de opdracht hebben de Europese volkeren te enthousiasmeren voor het EU-project.

Het gaat over de persoonlijke motieven en het ego van Brexiteers. Het gaat niet over de persoonlijke motieven en het ego van Eurocraten.

Het gaat over de partisane journalistiek van de Britse tabloids, die al jaren campagne voeren tegen de Europese Unie. Het gaat niet over de partisane journalistiek van de Vlaamse dagbladen, die al jaren baden in een pro-EU-consensus.

Het gaat over de rauwe en primaire sentimenten die bestaan in het Brexit-kamp. Het gaat niet over het primitieve revanchisme van afgewezen eurofielen, die Groot-Brittannië nu zo snel mogelijk zoveel pijn willen doen, zelfs al zou dat ook de Europese Unie meer pijn doen dan nodig.

Het gaat over het oorspronkelijke voornemen om met Europese eenmaking de spoken van oorlog te bezweren. Het gaat niet over het oorspronkelijke voornemen om met Europese eenmaking de Duitsers onder de knoet te houden.

Het gaat over de Schotten, die na hun afscheiding van Engeland snel weer moeten kunnen aansluiten bij de EU. Het gaat niet over de Catalanen, die al jaren te horen krijgen dat ze na hun afscheiding van Spanje mogen fluiten naar een snelle toetreding tot de EU.

Het gaat over de jongeren van Groot-Brittannië, die de Brexit in hun maag gesplitst krijgen door het stemgedrag van de oudere generaties. Het gaat niet over de jongeren van Vlaanderen, die een ondoorzichtige en onhoudbare Europese Unie in de maag gesplitst krijgen door door de incompetentie van de oudere generaties.

Het gaat over het politieke allooi van lieden die denken dat ze fundamentele kwesties moeten voorleggen aan hun bevolking. Het gaat niet over het democratische allooi van lieden die denken dat de stemmen van bejaarden en marginalen minder zouden mogen betekenen.

Het gaat over het verleden. Het gaat niet over de toekomst.

Het gaat over ons. Het gaat niet over hen.

Het gaat niet over.