JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

De Witte van Merchtem

Het zwart-wit denken van Eddie De Block

Daniël Walraeve20/2/2014Leestijd 2 minuten

N-VA is de hedendaagse variant van enkele boze spoken uit het verleden, zoals nazi’s en andere Duitsers. Gelukkig kan Vlaanderen rekenen op één Witte ridder: Eddie De Block.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De webstek www.eddiedeblock.be biedt een leerzame kijk in de ziel van de burgemeester van Merchtem. Eddie De Block heeft als hobby’s activiteiten met zijn gezin, vogelnestkastjes bouwen, doedelzakmuziek appreciëren en blijkbaar ook televisiekijken en amateurhistoricus spelen. Dat blijkt toch uit het blogtekstje ‘In Vlaamse Velden …’, gepost in de rubriek ‘Actua en Eddie’. Van opleiding is Eddie arts, en hij legt dan ook feilloos de vinger op een gapende wonde: een ‘bepaalde strekking of politieke partij’ bedreigt onze vrijheid!

Nu denkt u misschien: dat is wel wat kras – is die boude stelling wel onderbouwd? Natuurlijk wel. Eddie keek vorige zondag naar de Eén-serie In Vlaamse Velden, ‘een televisiereeks die ik graag volg’. De meest recente aflevering liet Eddie evenwel bezorgd achter. In de scène waarin weergaloos de opening van de Gentse Von Bissing-universiteit werd nagebootst, zag de opmerkzame burgervader hoe luidkeels de Vlaamse Leeuw werd aangeheven, onder het goedkeurend gemonkel van een Duitse bezetter. De beelden overvielen Eddie en gaven hem ‘een angstaanjagend gevoel’.

Nu is Eddie zelf van goeden huize. Dan denken we niet in de eerste plaats aan zijn kordate zus – staatssecretaris Maggie – maar wel aan zijn niet minder kordate grootmoeder, Celine Lemmens en zijn alomgeprezen peter Waisch: roemrijke voorouders die tijdens de oorlog smokkelden en erna de straatjustitie toepasten op ‘de zwarten’. Hoewel de De Blocks dus allemaal wit waren, is Eddie ook goed vertrouwd met de zwarten van Merchtem: ‘De namen van de “Zwarte” in Merchtem van destijds zijn mij steeds bijgebleven. Ik ken ze…’.

De alerte lezer stelt zich nu de vraag: wat doet deze diepzinnige historische beschouwing in ‘Actua en Eddie’? Doet de naam van deze rubriek niet vermoeden dat Eddie hier aandacht zal besteden aan hedendaagse fenomenen? Wel, volgens Eddie is het een en ander actueler dan je zou denken. Hier laat mijnheer de burgemeester het natuurlijke gezag van zijn moeder spreken: ‘Mijn moeder “transponeert” de verhalen van destijds vaak naar de huidige politieke situatie, en spreekt nog dikwijls van de “Zwarte”. “Het zit er nog altijd in” , zegt ze vaak’. De bezoekers van Eddie’s webstek moeten echter niet wanhopen: ‘Ik ben een “moderne Witte”; nu mag je dat (nog) openlijk uiten’.

Ja, Eddie durft het nogal eens zeggen. Of het helemaal historisch verantwoord is om de Eerste Wereldoorlog en het activisme op één hoop te vegen met de Tweede Wereldoorlog en de collaboratie: wij durven het niet even stellig zeggen als Eddie. Hoe liberaal de erfenis van de Witte Brigades is: wij durven het ons niet eens af te vragen – dat doet Eddie blijkbaar ook niet. Maar wie die ‘bepaalde strekking of politieke partij’ is waar de Witte van Merchtem ons voor wil waarschuwen, dáár hebben wij wel een idee over.

Toch nog even ernstig: als de donkere dagen ooit écht zouden terugkomen, moet Vlaanderen hopen dat het betere verzetslieden vindt dan Eddie De Block – een man die wel gratuite verdachtmakingen bijeen pent, maar blijkbaar niet de ballen heeft om zijn bête noire ook echt bij naam te noemen.

Foto: © VRT (Still uit Terzake)

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties