Die ‘faciliteiten’ toch

Faciliteiten. Een wereldvreemd woord, waar mensen ‘van toen’ nog van gehoord hebben en misschien ook nog weten waarover het gaat maar waarover men nu liefst geen vragen stelt. Die faciliteiten waren nochtans ooit de politieke en juridische Belgische waarborg om het altijd maar verder oprukkend Franstalig België richting Vlaanderen te stoppen.

In de kwetsbare brede Vlaamse rand rond Brussel, zeg maar de zes Vlaamse faciliteiten weet men intussen beter. Meer nog, men ziet er onder eigen ogen dat die verfransing intussen verder aan het uitlopen is. Zoals dat met de zes faciliteitengemeenten gebeurde meer dan een halve eeuw geleden. Vlaanderen schrijft intussen bibliotheken vol studies met veel cijfertjes om te bewijzen wat men in die Vlaamse rand met eigen ogen zag en vandaag nog altijd ziet gebeuren.

Oproepingsbrieven

Het draait al lang niet meer rond die uitsluitend Nederlandstalige oproepingsbrieven van de Vlaamse overheid die voor problemen zorg(d)en. De zes draaiden hun rug naar de Vlaamse overheid en zorgden voor eigen oproepingsbrieven. Ook in het Frans. Vlaams tegenpruttelen werd door de Vlaamse overheid vakkundig onder tafel geveegd: men moet de Franstaligen in die zes gemeenten liever niet opjagen! En dus werd 14 oktober 2018 de zoveelste verkiezingszondag van de twee oproepingsbrieven.

Rechtstreeks verkozen schepenen
Intussen zijn we  aan een volgend hoofdstukje. Weer zoiets waar je liefst niet te veel vragen  stelt. Het gaat om nog een wettelijk vastgelegde faciliteit, de rechtstreekse verkiezing van de schepenen!

Waarover gaat het? Omdat hoorbaar werd dat de Vlaamse stem in die Vlaamse gemeenten als maar minder hoorbaar werd, besliste men dat bij gemeenteraadsverkiezingen in die faciliteitengemeenten de schepenen voortaan rechtstreeks zouden worden verkozen. Er zouden toch Vlaamse stemmen overblijven om die operatie te doen lukken. En inderdaad, een tijdlang werkte die faciliteit voor de Vlamingen. Tot vorige zondag de laatste uitgesproken Vlaamse lijst in de Zes werd weggeveegd. Bij gebrek aan Vlaamse kiezers.

De nieuwe meerderheid in Kraainem moest dus op zoek naar een schepen die men als Vlaming ‘met dienst’ kon presenteren. Ook dat is geen al te groot probleem meer; heel wat Franstaligen spreken inderdaad wel een woordje Nederlands. Maar wat als de nieuwe meerderheid niet op eigen kracht het volledig pakket schepenen kan leveren. Ook geen probleem: er is nog altijd Défi, beter bekend als het vroegere FDF. Jarenlang de zo goed als onbetwiste Fransdolle baas van Kraainem, de partij werd daarvoor vorige zondag ook meer dan beloond. Zodanig dat de partij bereid was om het nodige aantal schepenen te leveren. Die waren toch al rechtstreeks verkozen, zo wil het inderdaad de faciliteitenregeling. Dat men bij de nieuwe (tweetalige) burgemeester tot vorig weekend liet horen nooit met die partij scheep te zullen gaan, dat was natuurlijk vorige week; vóór de verkiezingen! De inderdaad tweetalige lijst Kraainem Unie mocht de burgemeester leveren en dat moet betaald worden. Dat gaat zo, ook in de politiek. Tussendoor werd ook de zogenoemde tweetalige Lijst van de Burgemeester mee aan boord genomen, maar dan niet voor het schepencollege want daar zit Défi al. Misschien om wat al dan niet lucratieve zitjes in te palmen.

Een voor de buitenwereld onvertaalbare situatie: een schepencollege met twee partijen die niet met elkaar wilden samengaan, een feitelijke politieke meerderheid met drie partijen en geen oppositie meer in de gemeenteraad. Omwille van de faciliteiten: de verkiezing van een schepen. Toch nog een faciliteit?